Da arbeid onder de verstrooide Gereformeerden in Nederl. Indië.

I. Overzicht van de ontwikkeling van het werk. , .„> A~„-, .i> j.

Nadat er steeds weer stemmen wai'en opgegaan in onze Kerken — waarbij bijzondere waardeering verdient ide activiteit van Ds C. Lindeboom, die onvermoeid deze-zaak bepleitte — om de geloovigen, die van Nederland vertrokken waren naar Indië, om daar op allerlei terrein werkzaam te zijn, niet langer geestelijk onverzorgd te laten in een omgeving, zoo vol van geestelijke en zedelijke gevaren, heeft de Gen. Synode van 1917 't besluit genomen dezen arbeid krachtig ter hand te nemen door het benoemen van een zestal Deputaten, die als Deputaten voor den geestelijken arbeid onder de verstrooide Gere^ formeerden in Ned. Indië geroepen waren het probleem der verzorging der verstrooiden ernstig te bezien en de Kerken in het vaderland dringend op te wekken dit werk finantiëel te steunen.

Dit belangrijke besluit is voor den opbloei van het Gereformeerd kerkelijk leven in Indië van de allergrootste beteekenis geweest en de verzorging, die aan vele eenzamen door het aanvaarden van deze taak is geboden, heeft een zegen verspreid, waarvoor wij God niet genoeg kunnen danken.

Niet, dat er tot dusver in Indië niets geschiedde. Een tweetal Kerken, die van Batavia len Soerabaja, deden wat zij konden om aan de behoeften der vele

verstrooiden tegemoet te komen. Maar ze stonden voor een onmogelijke taak.

De predikanten, der beide Kerken, die in de beide groote steden met arbeid overladen waren om de leden ter plaatse te verzorgen en het zendingswerk in stand te houden, hadden tijd noch gelegenheid om groote reizen te maken en de eenzamen te verzorgen. Af en toe werd een tocht gemaakt, maar het was een onmogelijke eisch, van hen te vorderen, dat zij het steeds groeiend getal der Gereformeerden op heel Java en vooral ook buiten Java zouden geven, wat tot een goede geestelijke verzorging behoorde. Dientengevolge waren de toestanden in de Buitenbezittingen meer dan droevig. Tientallen van kinderen bleven jarenlang ongedoopt of ontvingen het Sacrament in de Protestantsche Kerk, indien orthodoxe predikanten daar werkten. Temidden van tallooze gevaren stonden de broeders en zusters geheel alleen, zonken weg of wisten zich te handhaven met groote moeite. Maar als schapen zonder herder liepen zij allen gevaar weg te dolen. En dat, terwijl er zoo schreiende behoefte was dat deze eenzamen, in hun omgeving schijnende lichten, zouden zijn.

Het is onmogelijk breed in te ^aan op de droeve gevolgen, die deze vereenzaming voor velen gehad heeft. Op enkele plaatsen, waar meer Grereformeerden samen woonden, zochten deze geloovigen elkaar en steunden elkaar, maar ook voor deze kringen konden de Kerken van Batavia en Soerabaja maar weinig doen. Stond ter plaatse, waar zulk een kring van Gereformeerden woonde, een orthodox predikant in de Protestantsche Kerk, dan ging men daar Zondags tèr kerk en woonde daar in, maar niet zelden waren de predikanten dier Kerk van mo^ deme richting, z.oodat men bij hen geen geestelijk voedsel vinden kon.

In het in beteekenis steeds groeiende Deli op Noord-Sumatra, inzonderheid in de hoofdstad Medan, leefde zulk een groep van Gereformeerden. De Kerk van Batavia had de taak hen te verzorgen, daar zij als buitenleden tot die Kerk gerekend werden. Maar Batavia kon al niet veel meer doen dan deze verstrooiden een enkele maal te doten bezoeiken. Voor het overige leefden zij samen met de Protestantsche Kerk daar ter plaatse, tot het Kerkbestuur te Batavia een predikant van meer zwevende richting naar Medan zond. Dit noopte de daar wonende Gereformeerden zich apart te organiseerein en als kring des Zondags te vergaderen, waarbij een der broeders een preek las.

Maar de Gereformeerden te Medan zagen verder. De zegen, die de kringsamenkomsten hun bereiddei, deed hen besluiten in den Naam en de kracht des Heeren het daarheen te leiden, dat de geloovigen op Koord-Sumatra — en men telde er op een terrem, zevenmaal zoo groot als Nederland, een kleine honderd — als leden van de Gereformeerde Kerk van Medan zouden overgaan tot het beroepen van een eigen dienaar des W|oords. In 1917 werden de ambten ingesteld, de Kerk van Medan was geïnstitueerd en met kracht werd al datgene ter hand genomen wat leiden kon tot een gezonde ontwikkeling van het kerkelijk leven. Twee broeders, die in 1916 met verlof gingen, kregen van de anderen reeds de opdracht uit te zien naar een jong predikant in Nederland en verder al die stappen te doien, die zij noodig achtten om de Kerken in het vaderland te bewegen de zwakke Kerk van Medan, na haar institueering, finantiëel te steunen. Dat de beide broeders zich in hun verloftijd van die opdracht goed gekweten hebben en dat zij', door de gunste Gods, de Kerken in Nederland rijp vonden om aan hun roepen gehoor te geven, blijkt uit het feit, dat de Generale Synode bereid werd gevonden Deputaten voor het werk onder de verstrooiden te benoemen. Met steun van de Kerken jn het vaderland kon men wagen tot beroeping van een predikant over te gaan. Niet dat men zelf tot het brengen van offers niet bereid was. Een belangrijk deel van het traktement werd toegezegd door de weinigen te Medan. En een eigen kerk met pastorie was, geheel schuldvrij, reeds gebouwd.

Reeds waren besprekingen gevoerd met een jong predikant te Noordscharwoude, die zich na lange aarzeling gewonnen had gegeven en had toegezegd een beroep van de Kerk van Medan te zullen aannemen. Als nu de Synode maar besloot dit werk ter hand te nemen. Daarop was het wachten, want in 1916 hadden de beide broeders de noodige stappen reeds gedaan en waren naar Medan teruggekeerd met blijde verwachtingen. En de Synode besloot deze taak, die God zelf op den weg der Kerken in Nederland gelegd had, gaarne aan te vatten; de steim werd toegezegd, de predikant werd beroepen en nam het beroep onmiddellijk aan; maakte zich reisvaardig en kwam na vele wederwaardigheden in het einde van den oorlogstijd en na tal van vergeefsche pogingen, die samen meer dan 10 maanden vorderden, nadat hij einde 1917 afscheid genomen had van de Kerk van Noordscharwoude, eindelijk begin October 1918 te Medan aan.

Medan ontving zijn eersten predikant voor het verstrooidenwerk. En van Mödan begon de victorie.

W. G. HARRENSTEIN.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen