Jeugdige werkloozen.

Ook in Engeland houdt men zich bezig met het vraagstuk, hoe moet worden gedaan met de kinderen, die straks weer de Lagere School verlaten en die in de een of andere richting moeten worden geoefend met het oog op hun later leven. Voor velen zal dat het eenige middel wezen, om ze te weerhouden van het doen van verkeerde dingen. Een ledigloopende jeugd is een gevaar voor een volk.

D: e wet, die de opvoeding van deze jonge menschen wil regelen, is reeds door het Lager Huis behandeld en komt nu in het Hooger Huis aan de orde. Ook daar zal ze wel zonder veel wijziging worden aangenomen en dan de Koninklijke handteekening verkrijgen.

Sinds 1919 heelt men in Engeland inrichtingen, waar werklooze jongelui onderricht ontvangen. Dan moeten er een 35 tot 50 van die menschjes in een bepaalde kring wonen. Nu blijkt uit de laatst opgemaakte rapporten, dat van deze gelegenheid slechts door 25 pet. van de werklooze jongens en maar 17 pet. van de werklooze meisjes gebruik wordt gemaakt.

De nieuwe wet wil de gelegenheid verruimen.

Er kan rekening gehouden, worden met de omstandigheid, dat de bevolking uit de groote steden van het centrum wegtrekt naar de voor-Steden. De scholen, die nu in het centrum leeg komen te staan, zouden kunnen worden gebruikt voor het onderricht van de schoolvrije jeugd, die nog geen nadere bestemming heeft gevonden.

Als een moeilijk vraagstuk gevoelt men het ook in Engeland, wie dat onderwijs zouden moeten geven. Heel eenvoudig zou het zijn, dat daarvoor werden aangezocht de jongelui, die nu pas de opleidingsinrichtingen verlaten. Maar deze behooren nog niet tot de voldoende getrainde leerkrachten en het is voor ieder duidelijk, dat de jeugd boven de schooljaren, die moet wordeH beziggehouden en die in een bepaalde richting moet worden geleid, gen stevige hand behoeft, tactvolle leiding noodig heeft. Dat zou aan menig jong onderwijzer mislukken en dan zou zijn klas werkloozen een geweldige stap achteruit raken wat betreft hun maatschappelijke vorming.

Een bezwaar is natuurlijk, dat de ervaren, bekwame leerkrachten hun positie bij het gewone onderwijs zouden moeten prijsgeven, op-gevaar af, dat, wanneer dit tijdelijk werk weer geëindigd was, ze hun plaatsen in de gewone scholen bezet vinden. Heel wat moeilijke vragen dienen hier te worden overwogen.

We zien, dat men aan de andere zijde van de Noordzee al voor dezelfde moeilijkheden staat als in ons land. Wij laten hier het lot van de schoolvrije jeugd al zoo goed als geheel in de handen van de particuliere bemoeiing. Wat no^ zijn toevlucht neemt tot Burgerscholen, ziet zich door contingenteering in de toekomst bedreigd. De overheid zal zich in deze dingen ook niet geheel afzijdig kunnen houden. Misschien was er wel wat te viuden in de richting van het aanhouden van de klassen, die boven de leerplicht uitgaan. Wie geen plaats vindt in de vrije maatschappij, mag blijven schoolgaan. Bij een bepaald getal leerlingen zouden die klassen kunnen worden erkend en gesubsidieerd. In menige streek worden de lagere klassen dunnetjes bezet. De hoogere klassen zouden dan des te meer leerlingen kunnen bevatten. Het vraagstuk der wachtgelders zou minder pijnlijk worden.

Het inrichten van afzonderlijke gebouwen voor onze schoolvrije jeugd zou hier op onoverkomelijke bezwaren stuiten, maar het dienstbaar maken van de gebouwen, die we hebben en van de leerkrachten, die beschikbaar zijn, zou niet duur komen en ons volk kunnen vrijwaren voor veel kwaad van een rondslenterende jeugd.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen