UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

De fusie fler Protestantsche Kerken In Frankrjjk.

Dezer dagen hadden wij een persgesprek met Ds A. M. Bertrand, de predikant van de „Oratoire" kerk in de Rue de Rivoli te Parijs. Dat is de kerk waarvoor het standbeeld van den Admiraal Gaspard de Coligny een plaats gevonden heeft.

Ds Bertrand was de voorzitter der „EgUse Reformée". vroegere

Zoo men weet heeft dezie kerk volgens het besluit der Nationale Synode van Roims, te ziamen met de „Eglise Reformée EvangéUque", de „Eglise Reformée Libre" en de „Eglise Methodiste" een nieuwe eenheid gesloten, uit.welke fusie de „Eglise Reformée de France" ontstaan is.

Ds Bertrand toonde ons het groote „Oratoire"kerkgebouw en was zoo vriendelijk ons iets- over de motieven, die tot vorming van dezie nieu\vio| kerkeeaheid geleid hebben, mede te deelen.

Hieruit bleek al direct, dat de Kerk Sn Frankrijkl voor geheel andere problemen staat dan wij In Nederland, en dat de motieven, die tot eenhc-id gedrongen hebben, hun oorzaak in omstiandigheden vonden, die wij in Nederland gelukkig nog "^^Gt_ kennen.

Ds Bertrand verteide ons het volgende:

De herroeping van het Edict van Nantes (1685) is het keerpunt in de geschiedenis van Frankrijfe Wiant het beste, het onbuigzame element van het Fransche volk, de Hugenoten, dat de Stevigste steun voor het koningschap had kunnen zijn en dat Frankrijk had kunnen behoeden voor revolutionnaire en Napoleontische dwaasheden, werd vernietigd of verjaagd en ging moreel ea materieel de andere landen versterken. Bij d« wtederinStelUng der godsdienstvrijheid door Lodewijk de zestiende (Edict de Tolerance) in 1787, zijn er slechts kleine volksgroepen, die nog uit traditie Protestant zijn, maar die door al de vervol gingen geen gelegenheid gehad hebben zich in hel geloof te fundeeren. Het gevolg was een versplintering der Protestanten in talloozie kerkjes. In 1872 scheidden de drie Gereformeerde Kerken zich van elkaar af, wegens oneenigheid over de Geloofsbelijdenis. Haar verhouding tot den Staat dwong ze echter samen te blijven leven tot 1906, toen dfe wet van Scheiding tusschen Kerk en Staat hier een einde aan maakte. De drie Kerken waren toen door niets meer gebonden. Die verdeeldheid had vroeger een geldige reden van bestaan. Thans sinds lang niet meer.

In de laatste jaren bemerkten de predikanten der drie Gereformeerde Kerken en der Methodistenkerk, dat ze al sinds lang zonder bezwaar in eikaars gemeenten konden preeken en dat het aanvallend Rationalisme van de vorige eeuw ia hun kerken niet meer de stem verhief. Vanaf 1906 konden de kerken zelf beslissen over de aanstelling of instandhouding der predikanten; en een voorganger, 'die willens en wetens zijn gemeente op een dwaalspoor leidde, kon weggestuurd' worden.

Dat was niet mogelijk toen de Staat nog de predikanten bezoldigde. Deze versterking der kerkelijke tucht en de beproevingen op finantiëcl gebied, die in 1908 voor de predikanten begonnen, sdieidden het kaf van het koren.

Anderzijds bemerkten de Gereformeewie predikanten de bedreigingen van buiten de kerk voor j het Christendom. Op 41 millioen Fransdien zijn 5 a 8 milUoen kerkgaande Roomsdh-Katholieken. Als men het aantal aanhangers van dit geloof op allerhoogstens 12 a 15 millioen zielen stelt en men telt daar het eene milUoen Protestanten bij, ém komt men tot de slotsom, dat er in Franlaijk 25 millioen heidenen zijn, die niets gelooven. De Fransche Gereformeerden hebben gevoeld dat de eenige redding voor al de beangstigende problemen, die zich steeds scherper aan Frankrijk opdringen, slechts van God kan komen en van Hem alleen Ze hebben ingezien dat zij ten aanzien van het groeiend paganisme een zware roeping hebben. En voor dezen arbeid moesten zij eerst hun eigen problemen oplossen, want ze moditen geen schouwspel van innerlijke verdeelidbeid geven.

Behalve in de vier genoemde kerken bestaan er temidden der 600.000 Protestanten in Franlmjk, zonder Elzas-Lotharingen, nog een aantal Luthei'sche en Vrijzinnige Kerkjes. In de twee genoemde provincies leven 400.000 Protestanten meest van Evangelische richting.

Het Protestantisme was dus in Frankrijk volslagen machteloos. Het kon geen invloed op de groote massa ongeloovigen uitoefenen, gesteld dat zich tusschen deze massa Heden bevonden, di© zich aangetrokken gevoelden tot het Protestantisme. Ze haalden brochures bij da versGhillende kerken. Bij de bestudeering der Geloofsbelijdenissen of - verklaringen dezer kerken begrepen ze de subtiele verschillen hiertussclhen niet, geraakten in twijfel over het Protestantisme en keerden zich teleurgesteld af. Nu de Gereformeerde Kerk eeii eenheid vormt, kan ze een zeker gezag op de groote massa Franschen uitoefenen.

functionnee- Voorbereiding van het ren der nieuwe kerk.

— Het moeilijkste punt was de opstelUng der gemeenschappelijke „Geloofsverklaring". Men bleef aan dezie benaming vasthouden en gebruikte niet het woord „Geloofsbelijdenis", om niemand af te schrikken. De vier toetredende kerken kwamen tenslotte overeen die van 1872 van één harer, d-e vroegere „Eglise Reformée", bijna zonder verandering te aanvaarden.

De nieuwgevormde predikanten moeten verklaren er zich van ganscher harte bij aan te sluiten. In hun preeken mogen ze er geen woord van afnemen; wel mogen ze haar uitbreiden tot de „Geloofsbelijdenis van La RocheUe".

Met de goedkeuring van deze geloofsverklaring door de vermelde Synode van Reims was het voornaamste punt van geschU uit den weg geruimd. De thans in functie zijnde predikanten mogen tot het einde van hun ambt doorgaan te preeken wat ze juist achten.

Op het Geloof, de Liefde en de Biezieling, die men den studenten der drie Fransche faculteiten

ia.n Proit. Theologie te Parijs, Straatsburg en Mooitjelliea- hoiort bij te brengen, komt bet aan. Er jlijven enkele werken voor het functionneeren der nieuwe Kerk over, die dit jaar beëindigd zullen eijn, zooals het opstellen van:

Ie. Een reglement voor de inzegening der predianten.

2e. Een schema der statuten om het wettige bestaan der Kerk te verz/ekeren volgens de wet vzn 1906.

3e. Een schema van kerkelijke discipline: regels voor de predikanten en de leden der kerk; voor de godsdienstoefeningen, voor presbyteriale raden en voor de synoden.

De nieuwe „Geloofsverklaring", welke werd aanvaard, laten wij hier, zeer getrouw vertaald, volgen:

^— De Gereformeerde Kerk van Frankrijk belijdt haar geloof in den Souvereinen God' en in Christus, den Heiland;

zij gevoelt vóór alles de behoefte om haar gejuich van dankbaarheid en verheerlijking te doien opstijgen naai- den Vader der barmliartigheid.

— Getrouw aan de beginselen van geloof en verdraagzaamheid, waarop ze gegrondvest is, in gemeenschap met de Universeele Kerk,

bevestigt ze, temidden van zijn achtereenvolgende uitdrukkingen, de vastheid van het Christelijk geloof:

in de twaalf artikelen (Apostolische Geloofsbe^ lijdenis), in de Oecumenisdlie Symbolen (Nicéa en Athanasius) en in de Geloofsbelijdenissen dar Reformatie, met nam© in de Geloofsbelijdenis van La RocheUe.

— Zij vindt de bron van de vastheid van h& H Ctoristelijk Geloof in de Openbaring van het Evangelie: Zoodanig heeft God de wereld Mef gehad, dat Hij Zijn eeniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, ndet verderve, maar het eeuwig leven liebbe.

— Met haar Vaderen en Martelaren, met al de Kerken der Reformatie, bevestigt zij de souvereinie autoriteit der Heilige Sclirift, zooals het innerlijk getuigenis van den Heiligen Geest haar vaststelt;

en erkent zij in de Heilige Schrift den regel voor het geloof, en het leven.

— Den val van den mensch aanschouwende, proclameert zij het heil door de genade, door middel van het geloof in Jezus Christus, eenigjgeboren Zoon Gods, Die gestorven is om onze zonden en Die opgewekt is om onze rechtvaardigmaking.

— Zij zet als basis van haar onderwijs en vara haar eeredlenst de groobe Christelijke handelingen (daden) die vertegenwoordigd in haar sacramenten, bediend in haar godsdienstige plechtighedea en uitgedrukt in haar liturgie zijn.

— Om te gehoorzamen aan haar goddelijke roeping, verkondigt zij aan de zondige wereld het Evangelie van het berouw en van de vergiffenis, van de wedergeboorte, van de heiligmaking en van het eeuwige leven.

— Door de werking van den Heiügen Geest, toont ze haar geloof door haar werken; zij arbeidt in htet gebed aan de opwekking der ziden, aan de manifestatie der eenlieid van het Lichaam van Christus en aan den vrede tusschen de mensdhen.

Door de evangelisatie, door het zendingswerk, door den strijd tegen de sociale rampspoeden, bereidt zij den weg voor den Heere, totdat het Koninkrijk Gods en zijn rechtspraak komen door d© oiverwinning van hun Hoofd.

— Aan Hem, Die door de macht, die in ons werkt, oneindig kan doen boven hetgeen wij bididen en denken,

Aan Hem zij lof, in de Kerk en in Jezus Christus^ van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid! Amen." —

Een der moeilijkste problemen, die de georganiseerde Kerk op te lossen heeft, is de nieuwe verdeeling der predikanten over het land. Door het opkomen der industrie is er 60 pet. verandetring gekomen in de woonplaatsen der bevolking. Het platteland is ontvolkt. In de dorpen, waar b.v. vroeger 1000 menschen leefden, leven er nu 200. Anderzijds waren er in de twee industrie-departementen „Nord" en „Pas de Calais" voor 100 jaar twee kerken; thans zijn daar 31 kerken en die zijn reeds ontoereikend. Er moeten er minstens 50 zijn, gelet op den toewas der bevolking. En als er geen Protestantsche Kerken en geen predikanten genoeg zijn, gaat een belangrijk deel der Protestanten temidden dezer bevolking verloren. Het groote werk der nieuwe Kerk is nu in vele Fransche departementen deze menschen, die van huis uit Protestant zijn, weer in de gelegenheid te stellen naar de Kerk te gaan.

Zij heeft liiervoor een orgaan, genaamd: „Société centrale d'évangelisation", dat de sterk geslonken plattelands-gemeenten her-groepeert in minder kerken en dat in de industriestreken, waar de bevolking sterk toegenomen is, nieuwe kerken opent. Zoodoende bestaat het werk der nieuwe Kerk uit twee deelen: eerstens alle bestaande Gereformeerden vaster tezamen te binden en voorts evangeliseerend te arbeiden onder het wegzin^ kend Fransohe volk. Haar roeping is: opnieuw het volk van Frankrijk de geestelijke boodschap strikt volgens het woord der Schrift te brengen. Een gunstige uitwerking van dit streven kan slechts verkregen worden door een geduldig, hardnekkig volhouden in kalm vertrouwen op Gods hulp voor de glorie van Zijn grooten Naam.

Men kan de vraag stellen, of er van dit handje^ vol Protestanten nog eenige invloed op het modern paganisme kan uitgaan.

Het geloof zegt „ja".

Frankrijk is in zijn overgroote meerderheid volstrekt atheïstisch. Het kent geen God! en geen Zaligmaker meer. Voor de meesten is de boodschap des heils even nieuw als voor de heidenen uit de binnenlanden van Azië.

Wij weten niet wat God met Europa voor heeft. Maar de roeping ligt er.

Daarom moeten wij dit geloofsvertrouwen der Pransche broeders waardeeren en warm meeleven in hun zwaren strijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen