Tusschen ja en neen.

Hooggeachte Redactie,

Als „Indisch Verlofganger" heb ook ik uiteraard met meer dan gewone belangstelling kennis genomen van de lütspraak inzake de Buchman-beweging door de Classis Batavia gedaan en niet-gedaan en waarover de heer Rietkerk te Lisse zoozeer teleurgesteld was (zie het desbetreffend artikel in no. 42 van „De Reformatie"). De heer Rietkerk vraagt zich af, of die groep-menschen in Indië anders zijn dan in Nederland, gelijk dit ook met de N.S.B.-ers het geval blijkt te zijn, gezien althans de tweeërlei houding van de Nederlandsche en van de Indische Regeering tegenover deze laatsten.

Het schijnt mij niet juist ter verklaring van het regeeringsoptreden tegenover de N.S.B, er van uit te gaan, dat die N.S.B.-ers daar dan wel anders moeten zijn dan hier. Zij vereeren namelijk denzelfden leider, hebben dezelfde principes, zijn even fel in hun afkeer van „het democratisch stelsel". Zoo er al eenig verschil is, dan is het dat de Indische N.S.B.-ers er diep van doordrongen zijn, dat de Indische Regeering grooter bevoegdheid bezit dan de Nederlandsche en niet schroomt deze te gebruiken, als het er op aankomt om al te felle acties hetzij in de pers, hetzij op propaganda-vergaderingen, af te straffen. Dies matigen zij zich in hun optreden.

Ook de Oxford-groep is in Indië m.i. niet anders dan waar ook ter wereld en het persverslag eener samenkomst gehouden in Engeland, Nederland, Denemarken, Zweden enz. zou, met wijziging van namen en entourage, even goed kunnen slaan op een der vele Indische houseparties. Zoo er ook hier al eenig verschil met Holland aanwijsbaar is, dan is het dit, dat er geen kerkelijke pers gevonden wordt, welke het methodistisch gevaar beklemtoont, geen kerkelijke instantie, welke hoogere wijsheid weet te verkondigen dan de wijsheid 'van Ganialiël, zoodat de vreemde plant minder aan het oog onttrokken in den kerkelijken tuin tiert dan in Holland. Gelukkig zijn er ook in Indië in onze Gereformeerde Kerken „bezwaarde" broeders.

Niet tegen de Oxford-Groep-Beweging zelf gaan hun bezwaren. Integendeel, zij verheugen zich over dit réveil in zekere kringen. Ook ontkennen zij niet, dat er in deze beweging goede elementen schuilen. Ja zelfs zijn zij er van overtuigd, dat in onze Kerk veel gevonden en nietgevonden wordt, waarvan we in de Oxford-Groep-Beweging een reactie hebben te zien. Neen, hun bezwaren gaan tegen die broeders en zusters en vooral broedersambtsdragers (waaronder eenige predikanten), die — met verzaking van art. 28 onzer geloofsbelijdenis — hun gaven en krachten stellen in dienst van de Oxford-Groep- Beweging, in haar het middel bij uitstek zien om te „getuigen", hun geloof te „beleven" („waar de Kerk te dor-dogmatisch voor is"); die in woord, daad en geschrift de Oxford-Groep-Beweging als HET geneesmiddel voor alle kerkelijke kwalen aanprijzen, kerkhervormers willen zijn op een manier, welke Dr Kuyper eens met „averechtsche wijsheid" betitelde.

Ook gaan de bezwaren tegen Kerkeraden, die klagende broeders afscheepten met een „ja en neen". „Wees toch voorzichtig en verdraagzaam, broeder, er is al zooveel twist en tweedracht in de wereld, bovendien als u ziet op onze Kerk "

Welnu, na ca. anderhalf jaar voorbereiding, heeft de classis gesproken! JA en NEEN!

„Is u goed Gereformeerd, broeder, gaat u dan niet naar de Oxford-Groep, het zou u kunnen schaden, of — zoo u érg vast in uw schoenen staat — ga dan gerust uw gang, maar het zal misschien tegenvallen!"

„Is u niet Gereformeerd, de Oxford-Groep is prachtig voor u, de Kerk zal u nog wat „zwaar" vallen!"

Zoo ongeveer was de houding van menig ambtsdrager in Indië, blijkens mijn ervaring en ik beluister in de classis-uitspraak iets dergelijks.

Als ik me niet vergis — ik beschik vanwege mijn verlof niet over de laatste gegevens — had de classis zich voornamelijk uit te spreken over de vraag, of het AMBT in onze Kerken vereenigbaar is met deelname aan de Oxford-Groep-Beweging en dat was noodig (een uitspraak namelijk), daar de moeilijkheid voor den ouderling-op-huisbezoek nog veel grooter kan zijn dan de heer Rietkerk het zich voorstelt.

De kwestie wordt een ware puzzle, als twee ouderlingen (men gaat toch gewoonlijk met z'n tweeën) op huisbezoek gaan bij een broeder, die lid van de Oxford- Gi-oep is. De eene ouderling is zelf Groep-man, de andere is er fel tegen. Het „toeval" wilde, dat een dergelijke combinatie veelvuldig voorkwam in Indië.

Nu zullen — gewapend met de classicale uitspraak — beide ouderlingen voortaan eerst eens moeten gaan uitvechten of zij den bewusten broeder al dan niet zullen vermanen. Ouderling A gaat tegen zijn Oxford-principe in als hij deelname ontraadt en ouderling B acht het juist zijn dure roeping dien broeder C ernstig te waarschuwen.

Het lijkt mij niet aannemelijk, dat de beide ambtsdragers ooit tot een vergelijk zullen komen inzake de te volgen gedragslijn ten aanzien van broeder C. Dr Miskotte, In Semarang .een lezing houdend over den geestelijken achtergrond van den Duitschen kerkstrijd, wees er op, dat men in Duitschland nooit heeft geweten, wat een Kerk was en nu, door veel moeite en lijden heen, tot dat besef kwam.

Zien we, hoe gaandeweg het kerkelijk besef onder ons vervaagt, hoe zelfs kerkelijke instanties zich zorgvuldig hoeden voor een principiëele uitspraak, dan rijst soms de angstige vraag of we wellicht teveel in de ruimte leven en de Koning der Kerk ons eerst in den storm moet voeren om ons weer te brengen tot vast belijden van ons geloof en aanbidding van Zijn almacht.

Wezep (Gld.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen