BOEKBESPREKING

W. E. G. Louw: „De nieuwere Afrikaanse poëzie". D. A. Daamen's U.-M. — 's-Gravenhage.

In een tamelijk beknopt boekje een zoo volledig mogelijk overzicht te geven van een omvangrijke kwestie is een kunst, en deze kunst verstaat de heer Louw. Op heldere wijze weet hij in het kort de beteekenis te geven van de eerste en tweede Afrikaansche taalbeweging, afgesloten door de vertaling van den bijbel en de psalmoverzetting. Hierdoor is wel de kloof tusschen Afrikaansch en Nederlandsch verwijd, maar de jonge taal kreeg nu nieuwe perspectieven en de dichters en prozaschrijvers konden de taal van hun hart laten hooren. Op de voornaamste dichters vestigt Louw de aandacht. In enkele bladzijden weet hij hun persoon en werk te karakteriseeren met citeering van meestal slechts enkele coupletten. Dit boekje wil geen bloemlezing zijn, maar een wegwijzer in een voor vele Nederlanders onbekend gebied. Het wil laten zien hoe de Afrikaansche dichters met volle overgave er naar streven, hun literatuur een plaatsje te geven naast de grootere Nederlandsche en Vlaamsche in de wereldletterkunde.

Lous wijst er op, dat in de laatste jaren door het opkomend individualisme de kloof tusschen dichters en volk grooter is geworden — evenals bij ons — maar dat het overwegend christelijk element in de Afrikaansche kunst haar behoedt voor onvruchtbaar aestheticisme.

Dit in het Hollandsch geschreven pleidooi voor de kunst van Zuid-Afrika moge vele lezers vinden, die instemmen met Louw's eisch: , jmen moet eindelijk begrijpen, dat Nederland niet langer afzijdig mag durven staan tegenover wat in Zuid-Afrika geschreven wordt".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen