PERSSCHOUW

Hoe men in Zuid-Afrika denkt over het nietbegeeren van een zesden hoogleeraar.

In „Die Kerkblad" (Zuid-Afrika) schrijft de redacteur ds J. V. Coetzee:

Na lang bespreking het sinode met een stem meerderheid besluit om „tans (op die oomblik) nie oor te gaan tot die benoeming van 'n sesde hoogleraar nie." Hierdie saak bly dus nog wel op die program. Ek moet eerlik beleen dat eli sommige van die argumente op die sinode teen die aanstelling van 'n sesde hoogleraar in Kampen nie kan verstaan nie, vernaam.lik die argument dat die Skool moet volstaa met wat strik noodsaaklik is. As kerke oor die middele sou beskik om meerdere hoogleraars aan te stel, kan ek waarlik nie sien waarom dit nie sou mag gebeur nie.

Wij in Nederland begrijpen 'took niet allen, ds Coetzee. Wij verstaan wel, dat als men aan de Vrije Universiteit zou hebben aangeboden, wat thans voor Kampen beschikbaar gesteld was, men daar zou hebben dankgezegd voor het bewijs van vriendschap, "en trouw. Maar als het voor Kampen is, dan werken sommigen tegen. De kruik gaat lang te water. Maar eens breekt ze. Ds Coetzee vervolgt:

Ons in Suid-Afrilia het altyd uitgegaan van die standpunt, dat selfs die beste wat ons met ons swakke kragte aan opleiding vir toekomstige bedienaars van die. Woord kan verskaf, nog nie goed genoeg is nie. En ek wil slegs vertrou dat die argument dat die Teol. Skool in Potchefstroom beperk moet word tot wat strik noodsaaklik is, hi er onder ons nooit salgehoor wordnie. Ons beskou dit noodsaaklik dat die opleiding wat aan die aankomende dienaars van die Woord verskaf word, so goed moontlik moet wees. As ons in Suid-Afrika oor die middele sou beskik om ses of selfs sewe hoogleraars aan die Skool te benoem, dan sou ons se Ie er nie tot more wag nie.

Dat is ook heel gewoon. Maar we zijn hier in Nederland. Kampen mag niet zich vrij ontplooien, en de ijver, die elders dankbaar erkend zou worden, wordt hier tot schuld soms aangerekend.

Hoe men in Zuid-Afrika over het promotierecht denkt.

Ds J. V. Coetzee schrijft in hetzelfde blad:

Toe ek die debatte oor die saak van die promosiereg van Kampen lees in die Nederl. kerklike pers, het ek in stilte die Here gedank dat Hy in sy goeie voorsienigheid ons in Suid-Afrika van hierdie felle stryd verskoon het; dat ons sodanige stryd hier nie ken nie en dat die oplossing van hierdie vraagstuk vir ons in Potchefstroom soos 'n ryk vrug in die skoot geval het. Ek het die Here gedank dat Hy ons so bevoorreg bet dat ons hier nie die stryd ken oor die vraagstuk van kerklike universitêi-e opleiding nie; dat die kwessie van promosiereg deur profs, aan ons Teol. Skool ons nie beroer nie; dat ons kerlclike en universitêre opleiding besit in die innigste harmonie met mekaar en dat die weg vir studente van die Teol. Skool klaar geopen is om onder leiding van die professore aan die Teol. Skool ook te promoveer tot Meesters en Doktore in die Godge- 1 e e r d h e i d. En dit alles het ons deel geword sonder stryd en sonder skokke.

In Zuid-Afrika wrijft men de oogen uit.

Ds J. V. Coetzee schrijft verder in „Die Kerkblad":

Ons wil nie die argumente van die voor- en teenstanders van die promosiereg van die Teol. Hogeskool ier herhaal nie. Een van die argumente het ons egter opgeval en ook bevreem. Dit is afkomstig van prof. dr H. H. Kuyper wat 'n teenstander van die saak is. Hy het o.a. ook die argument gebruik dat, as die sinode van Sneek aan Kampen die promosiereg gee, dan sou die Geref. Kerke van Nederland die eerste wees wat hierdie reg aan hul opleidingsskool verskaf. En dan kan daar nie gesê word nie dat die Teol. Skole in Suid-Afrika en Noord-Amerika dit nie mag hê nie. Dan sal daardie jonge manne ook nie meer na Nederland kom om te promoveer nie en dit sal tot gevolg hê dat die invloed van die Nederlands Gereformeerde teologie in die buitenland gebreek word.

Ons kon nie help om ons oë 'n bietjie uit . te vrywe toe ons hierdie argument lees nie en nog 'n slaggie te kyk of ons reg gelees het. Aan die Calvin College van Grand Rapids word al lankal die graad van M. D i v. aan studente verleen en word daar geleentheid gegee vir verdere studie as net wat strik noodsaaklik is vir die opleiding tot predikant. En wat die Teol. Skool van Potchefstroom betref, hoewel die Skool self nie die promosiereg besit nie, is die profs, aan die Teol. Skool al lanlial deur die Kerke alhier in die ge-

leentheid gestel om die promosier eg uit te oefen. Hulls vorm. n.l. saam met profs. J. C. van Rooy en H. G. Stoker die fakulteit van Teologie aan die Potchefstroomse Universiteitskollege wat nie alleen die graad Baccalaureus Divinitatis, maar ook die grade Magister Divinitatis en Doctor Divinitatis toeken. Soiets sou nie moontlik ge wees het nie, as die Ge re f. Gemeentes in Suid- Afrika nie daartoe besluit het nie om die profs, aan die Teol. Skool die geleentheid te gee om op te tree as fakulteit vir Teologie aan die Potch. Universiteits kolleg e.

Zijn oogen uitwrijven — dat doen we ook in Nederland af en toe nog wel eens, al zijn we daar al heel wat gewend in den strijd.

Het kruisteeken in de kerk.

Uit „Het Kerkblad" der z.g. „Gerei Kerken in Hersteld Verband":

Naar ik in het maandblaadje van onze gemeente te , Amersfoort lees, is daar nu ook evenals in verscheidene van onze kerkgebouwen, een kruisteeken in de kerk aangebracht.

Ds Herngreen, de pastor loei, zegt er van: Ik geloof dat het niet meer nodig is te zeggen, dat dit niet Rooms is. Rooms is niet de aanwezigheid ervan in de kerk, maar de.aanbidding, verering ervan, het knielen ervoor en 't kussen van het crucifix.

Het moge de gemeente er elke Zondag aan herinneren, dat wij „geen ding voorgenomen hebben te weten onder U dan Jezus Christus en Dien gekruisigd".

Pluriformiteit ol pluraliteit.

Prof. Grosheide schrijft in N. H. Kbl.:

Wij bespreken nu nog een andere vraag, omidat die toch met de meeningsverschillen samenhangt. De vraag is, wat is beter: te spreken van de pluriformiteit of van de pluraliteit der kerk?

Wij merken op, dat dergelijke vragen nooit absoluut te beantwoorden zijn. Elk wetenschappelijk man tracht zijn termen zóó te kiezen, dat zij zijn meening zoo juist mogelijk weergeven, maar hij slaagt daarin zelden geheel. Het is van meer beteekenis, hoe een woord ten slotte wordt gebruikt. In den loop der jaren krijgen de termen hun eigen inhoud. Neem, om een bekend kerkelijk woord te nemen, den term classis. Wij allen weten, wat daaronder is te verstaan. Maar die bepaalde beteekenis heeft het woord classis pas in do kerkgeschiedenis gekregen. Het Latijnsche woord classis kon die beteekenis niet hebben. En wanneer men bedenkt, dat het wooi'd schoolklas of klasse geheel hetzelfde woord is als het kerkelijke classis, dan ziet men nog beter, dat niet afleiding of oorspronkelijke beteekenis, maar gebruik beslissen.

Er is juist in dit geval reden om deze dingen naar voren te brengen. Want het woord pluraliteit is afgeleid van een Latijnsch woord, dat meervoud beteekent. Pluraliteit der kerk zegt naar de afleiding van het woord, dat er een aantal volkomen gelijkwaardige kerken naast elkaar staan, zooals wanneer men spreekt van een aantal mannen. Maar als we ons niet vergissen, zijn de voorstanders van het woord pluraliteit juist bang, dat door het woord pluriformiteit de zonde van de gedeeldheid der kerk niet voldoende uit zal komen en willen ze juist niet van meer gelijkwaardige kerken naast elkaar weten.

Het woord pluriformiteit spreekt naar zijn afleiding van meerdere vormen der kerk, maar laat in het midden, welke die meerdere vormen zijn. Er kunnen verschillen zijn van taal en plaats, maar ook verschillen van kerkregeering, of zelfs verschillen in de leer en de handhaving van de leer.

Ik wijs in antwoord op het volgende: 1) M.i. is het ongeoorloofd, te spreken van de pluraliteit der kerk. De kerk is één; er zijn er niet twee of drie of vier, zegt b.v. Calvijn;

2) ik zelf — over anderen behoef ik niet te spreken — heb dan ook bij mijn weten nooit gesproken van pluraliteit der kerk;

3) ik sprak meer dan eens over de pluraliteit van instituten, die zich als kerk aandienen; maar of ze het ook inderdaad zijn, is natuurlijk een andere kwestie;

4) ook de belijdenisschriften spreken van pluraliteit van instituten, die zich met den naam van kerken sieren, maar heel vaak ten onrechte;

5) die belijdenisschriften denken er dus niet aan, te beweren, zooals prof. Grosheide het uitdrukt, dat er een aantal volkomen gelijkwaardige kerken naast elkaar staan;

6) ik zelf denk daar natuurlijk ook niet aan; gelijk wel blijken kan uit wat ik schreef;

7) de vrees, dal we inconsequent zijn, schijnt me dus hier niet gegrond, wijl het enkelvoud dat prof. Grosheide bezigt (pluraliteit der k e r k) niet voor mijn rekening komt;

8) trouwens, dat het spreken van „een aantal mannen" hun „volkomen gelijkwaardigheid" zou insluiten, zie ik niet in; maar in elk geval is dat hier niet verder „zur Debatte". Ik sprak van pluraliteit van instituten; en dat zij allemaal — hoe dan ook — een institutairen vorm hebben, is buiten kijf;

9) evenals, dat ze lang niet alle zóó zijn geïnstitueerd, als de gereformeerde belijdenis het wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen