OPVOEDING EN ONDERWIJS

HET KERSTEVANGELIE OP ONZE SCHOLEN.

III

We willen er U op wyzen, dat we de Kerstgeschiedenis niet op de manier van Prof. J. H. Bavinok moeten vertellen. Hij schrijft in „De geschiedenis der Godsopenbaring" uitvoerig over de wijzen uit het Oosten. Hij vat deze geschiedenis met de volgende woorden samen: „De geschiedenis der wijzen uit het Oosten vertelt ons, hoe menschen van verre tot Jezus gekomen zijn. Vijf dingen zijn er voor noodig geweest om te komen tot de kribbe en die vijf gidsen hebben ben als het ware voortgeleid op den moeilijken weg. Omdat de weg, dien zij gegaan zijn, een weg is, dien wij in zekeren zin allen gaan moeten, is deze geschiedenis voor heel ons leven van zoo gróote beteekenis. De vijf gidsen zijn, en dan krijgen we de v vj f punten van dit hoofdstuk —:

Ie. opmerkzaamheid (2 bladz.); 2e. verlangen (1 bl.); |.i 3e. volharding (2 bl.); 4e. geloof ia Gods Woord (1/2 bl); 5e. nederigheid (1 bl.).

Dan nog lYa bl. over de vlucht naar Egypte + Vz bl. aanteekeningen.

Prof. Bavinck zegt in dit hoofdstuk mooie dingen, doch de opzet deugt niet.

Christus, de hoofdpersoon, geraakt hier geheel op den achtergrond. En over de plaats dezer gebeurtenis in het geheel der kerstgeschJedenis lezen we niets.

Dionysius Exiguus Stelde de geboorte van Christus ongeveer 6 jaar te laat. Wanneer we de chronologie, die Prof. Greijdanus geeft in het „Bijbelsch Handboek", volgen, nemen we'de geboorte van Christus omstreeks 6 jaar vóór den aanvang van onze jaarrekening. Volgens hem mogen we dit wel aannemen.

Volgens Prof. Greijdanus zou de Heiland op het Paaschfeest van 30 gekruisigd zijn. Prof. Greijdanus merkt hierbij op: „Evenwel kunnen we hier toch niet met stelligheid spreken, omdat er bij de verschillende gegevens eenige onzekerheid bUjft, daar zij niet met nauwkeurigheid gesfeld zijn, noch bepaald kunnen worden"., '

Moeten we deze dingen aan onze kinderen leeren? Dat hoeft niet. Doch. we mogen niet laten leeren: 33 jaar na Christus: Sterven, opstanding, hemelvaart. Want dat is beslist onjuist.

Dionysius, aan wien we onze tijdrekening verschuldigd zyn, heeft de wereldgeschiedenis in twee perioden ingedeeld: in den tyd vóór en in dien na Christus' geboorte.

Hierin heeft hij jmst gezien. Bij het centrale punt in de wereldgeschiedenis maakte hij een twee-deeling in de geschiedenis.

, Misschien zal men vragen: Wat hebben > die heilshistorische beschouwingen nu met het onderwijs op de Lagere school te maken?

Mijn antwoord hierop is: heel veel.

Want:

Wanneer iemand een verkeerd^ opvatting van de heilsgeschiedenis heeft, zal dit zich wreken bij de v e r- t e il ing. Wanneer we zelf de diepe beteekenis vanhet kerstfeit niet verstaan, hoe zullen we dan goed vertellen? Wanneer-we zelf niet het adventsgeloof bezitten en met groot verlangen de Volheid der Tijden Verwachten, loopen we groot gevaar, Gods klok terug te willen zetten. En dan zingen we met onze kinderen het aandoenlijke versje: „O, sterre van 't Oosten, wil nog eens verrijzen". We moeten aan onze kinderen vertellen, dat we een veel rijker openbaring dan die ster hebben en dat we een nieuwen hemel en een nieuwe aarde verwachten, doch geen herhaling van het kerstgebeuren.

Is het nu zoo moeilijk, om onze kinderen daar iets van te laten zien?

Reeds in de lagere klassen kunnen we de vraag behandelen: Waar is de Heere Jezus nu? In de hoogere klassen spreken we over het werk'van Christus in den hemel en het werk van den Geest — den Geest van Christus" — op aarde.

Het komt er maar op aan, hoe we de Bijbelsche Geschiedenis zien: als «en verzameling van losse verhalen of als één geheel. Zien we haar als het laatste, dan zullen we ook in dien geest vertellen. Dan zullen we ons bezinnen op de plaats, die de enkele gebeurtenis in het geheel der geschiedenis ümeemt. We mogen de kinderen hiervan niet onkundig laten.

We moeten echter in dezen met' groote voorzichtigheid te werk gaan. Want we moeten niet vergeten, dat men met de studie in deze richting nog slechts een begin heeft 'gemaakt. En moeiüjk zal zulks altijd blijven. Doch de moeilijkheden mogen ons niet afschrikken. Wie voor de moeite terugschrikt, zal wel bhjven op de suUebaan der exemplarische prediking. Doch wie gegrepen is door de reformatorische beweging, zal de heilsgeschiedenis behandelen en ijij de vertelling den gouden draad vasthouden, iflie Genesis 1 met Openbaringen 22 verbindt, y En 9jn yertelling zal een loflied zijn: Lof zij den i'

God van Israël, den Heer, die aan zgn erfvolk dacht...en denkt. ,

Glorie Gode in den Hooge. Niet slechts in den nacht te Bethlehem, doch vaa

Geraadpleegde literatuur:

Prof. Schilder: „Over de eenheid der „heilsgeschiedenis" in de prediking". Ref, jrg. 11 bl. 365 v. v.

Prof. Schilder: Kerstboek 1924, bl. 1 „Xte Aanschouwing".

„Het Hoogfeest naar de Schriften".

„God ge­ Prof. Greijdanus: Bvjbelsch Handboek: openbaard in het vleesch" bl. 186.

Prof. Greijdanus: „De Volheid des Tijds", Ref. jrg. 16, bl. 81 v. V.

Prof. Greijdanus: Korte Verklaring Lukas en Galaten.

Verschillende artikelen' in verband met het Kerstfeest in „De Reformatie".

Ds J. A. Vink. Kerkblaadjes der Geref. kerk van Berkel en Rodenrijs, 1940 en 1941.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen