PERSSCHOUW

„Het Vrije Volk" over de zendingssynode der synodocraten.

„Het Vrije Volk" van 5 Maart 1948 schrijft:

Drie weken van de maand Februari kwam de Generale Synode der Gereformeerde Kerken te Eindhoven bijeen. Practlsch de gehele agenda was gevuld door punten, de verhouding tot de. kerk en de zending in Indonesië rakende.

Dit is een gevoelig punt onder de Gereformeerden. Politiek anti-revolutionair georiënteerd (maar dat is al sterk aan 't veranderen: onder de „zendingsmeuschen" b.v. heeft de P. v. d. A. vrienden, K.S.) staan zij in het kerkelijke leven voor het Indonesische probleem op een geheel eigen wijze. Want de kerken, uit de Gereformeerde zending op Java voortgekomen, liggen niet alleen voor een deel op Republikeins gebied, maar haar voormannen tellen Republikeinen. Deze kerken hebben de begeerte geuit, geheel los te komen — althans in organisatorisch opzicht — van de band met Nederland, en zij verlangen in Indonesië op verschillende gebieden samen te werken met andere, niet Gereformeerde kerken.

De verslagen van deze Synode nu lezende, treft het, dat geen woord over de politieke vragen is gesproken. Althans niet openlijk. Alsof hier niet een vraagstuk van politieke aard van de eerste orde lag! In wezen is echter aan de „Trouw"-houdlng door de Synodale uitspraak ernstig afbreuk gedaan. Wij citeren prof. H. N. Ridderbos in het „Gereformeerd Weekblad" van 27 Februari. „Wie een man als dr Bakker (een der zendingsfiguren der Gereformeerden) hoorde spreken over de bewustwording van de verschillende kerken op Java, Sumatra en In de Grote Oost over de bereidheid, die zich openbaart in samenwerking met elkander de taak der Kerk in de machtige ontwakende wereld van het Oosten te aanvaarden, kon moeilijk een gevoel van jaloersheid bij zich onderdrukken, als hij dacht aan de flzeren barrières, die de weg tussen de oude kerken versperren".

Ik vermoeft, dat dr Ridderbos 'n tikje jaloersch was vanwege 't wegvallen der confessioneele barrières. Dat kan samengaan met het volhouden van het „gezag" van de leerformules van dr Ridderbos (J.). Want je moet ruim z\jn, behalve tegen wie je tegenkomt. We lezen verder:

Hierin Is precies de sfeer gegeven, waarin de progressieven (!!! K. S.) in Nederland denken, als men la plaats van „kerk" maar „volk" leest. En deze woorden vertolkten ook de achtergrond van de conclusies, waartoe de Synode tenslotte, na lange discussie, met algemene stemmen gekomen is. N.l. dat de Javaanse kerken zelfstandig hun weg zullen ga^n. Dat er „correspondentie", geestelijke hulp, advies zal blijven gegeven worden van Nederland uit, maar geen onderschikking. Verder, dat de Gereformeerde Kerken zich er niet tegen verzetten, dat daar „in groter verband" met andere kerken. , zal worden samengewerkt. Het is duidelijk, dat hier het Zendingsstandpunt gezegevierd heeft, tegen allerlei bezwaren uit de Gereformeerde kringen m. Daar opponeerde men tegen het geheel loslaten van de band èn tegen het samenwerken in breder verband met andere, kerken. Dat wij dit toejuichen behoeft geen betoog. En wij hopen, dat de politieke houding van deze kringen van deze geloofsinzichten zal worden beïnvloed (dat was al zoo, K. S.).

Ook de Nederlands-sprekende Gereformeerde kerken, die, als classis Batavia, een onderdeel van de Gereformeerde Kerken In Nederland uitmaakten, zijn als Gereformeerde kerken onder eigen Synodaal verband erkend. Het betreft hier elf plaatselijke Gereformeerde kerjien. Medan wil voorlopig blijkbaar liever nog rechtstréek»

onder Nederland ressorteren. Ook hier is het probleem van de vrouw op de kansel aan de orde geweest. In de Protestaatse kerken van Indonesië (voortgekomen uit de op de Hervormde Kerk georiënteerde vroegere gouvemementskerk) is dit allesheel gewoon reeds tien jaar geleden ingevoerd. De Gereformeerde Synode heeft over het feit, dat m Bandoeng, in een uiterste noodsituatie, een vrouw van de kansel het woord voerde, zich afkeurend uitgesproken. Prof. Hepp zeide ter Synode dat men niet van een noodsituatie uit moest redeneren maar vanuit de Heilige Schrift. Men heeft zich daarvoor onder alle omstandigheden te buigen. Maar de kerken dan, waarmee men wil gaan samenwerken ?

Het artikel droeg de onderteekening: L. H. Ruitenberg. Overigens heeft dr Hepp precies de wondeplek geraap. Jammer alleen maar, dat hij de lijn niet verder trok dan tot het punt van de preekende dame. Want over hiel de linie heeft men „den noodtoestand" tot maatstaf genomen en niet de H. S. Met algemeene stemmen, ook van dr Hepp. Net als in 1944—46—48. De H. Schrift wordt alleen nog maar tot basis genomen bij muggen-zift-procedures, niet bij kemel-zwelg-processen. Als de H. S. als maatstaf gegolden had, was '44 gehandhaafd tot in het uiterste of — teruggenomen met de schuldbelijdenis van Ridderbos-Grosheide en de anderen in en ex cathedra.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen