Antwoord van Ds B. A. Bos

Tot mijn spijt publiceert „De Wachter" van 24 Sept. niet den oproep, dien ds Bos met den, als ik het wel zie, tot een anderen staat des levens overgeganen heer Toomvliet, Strijdende-Kerk-redacteur, en instrument in de handen van de doctoren Ridderbos-den Hartogh (e.a.), en met twee heeren uit de omgeving van ds Brussaard heeft gericht, om in Oosterbeek te confereeren: zie ons vorig nummer. Van dien. oproep lezen we zelfs geen korte aanduiding.

Wèl wordt op wat ik aan ds Bos antwoordde, voor een klein deel gereageerd. Van wat ik in ds Bos' opmerkingen bepaald onjuist als weergave van ons standpunt noemde, wordt een klein gedeelte hersteld, maar niet het geheel.

Ds Bos is zelf nog hierover bezwaard, dat ik zijn ontwerp van onzerzijds te geven schuldbelijdenis zou hebben uiteengerafeld. Ik geloof dat niet; slechts merkte ik op: a) die behjdenis is deels onvoegzaam, omdat ze niet op de feiten klopt; b) ware ze noodig, als inhoud van een op kerkeUjke „hereeniging" bedachte gebedshandeling, dan zou ze minstens moeten passen óók voor „de overzijde", en dit wel in zeer sterke mate; c) ze betreft, voor zoover ze juist zou zijn, slechts enkele personen, en niet de massa, die ds Bos zoekt; d) haar inhoud heeft geen letter te maken met de punten-ingeding: de in 1942—'44 vastgestelde en gehanteerde rechtsnormen.

Voorts meent ds Bos, dat ik zou gezegd hebben: ik zou thans schuld beUjden als Groningen anders besloten had, en redeneert-op dit door hem ingevoegde „thans" door. Het is onjuist: ik zou reeds in Groningen een ander besluit als schuld gevoeld hebben. Het ware een grove nalatigheid tegenover de kerken en tegenover het nageslacht, als wij zouden gaan „praten" ZONDER VOORAFGAANDE schriftelijke handeling. Ds Bos meent nu, dat ik zou willen zeggen: die schriftehjke handeling moet eerst schuldbelijdenis zijn. Hoe kan men 't misverstand aankweeken? Als onze deputaten tot de anderen zeggen: schrijft maar wat ge vsdlt, OOK TEGEN ONS, we zullen het van a tot z publiceeren, dan geven zij hun kerken en zich zelf als lid dier kerken heelemaal bloot aan de critiek. Maar ze willen duidelijkheid aangaande wiat men gelooft. Waarom wordt dat niet geaccentueerd? Ds Bos laat zijn circulaire Toomvliet-Bos-Bonda-la Fleur zeggen: we komen samen in geloof. Als dat geen frase is, uit de pen van een sierlijken schrijver, dan is het meenens. Welnu: „geloof" is: amen zeggen op wat Gods Woord concreet ons zegt. Laat men dan open uitspreken, wat men ginds EN BIJ ONS houdt voor inhoud van Gods Woord. Laat men ons maar den mantel uitvegen, als het maar eerlijk, en op de ZAKEN ingaande is.

Als ik zeg: er zou geen eind aan komen, als we de rijen moesten afwerken, wij bij de anderen, de AN­ DEREN BIJ ONS, dan laat ds Bos ook die laatste woorden weer weg, en zegt: aan die RIJEN zou geen eind komen. Weineen: aan de vermoeiende en pietluttige ruziemakerij over persoonlijke fouten zou geen einde komen; dat zou worden zoo iets als: U hebt dit gezegd, en U dat. Ik wou het laten gaan over wat BESLOTEN is door de VERGADERINGEN, en de personen, die telkens weer een andere combinatie van overwegingen hadden, kalm laten rusten.

Van mijn rectificatie inzake die „luiaards" neemt ds Bos geen notitie. Hiermee basta. We gaan tot de zaken over.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen