Heidelbergsche Catechismus

Ook nu weer eigen werk aankondigende, volgens regel, wijs ik op de verschijning van het eerste deel van mijn HeidelbergsChen Catechismus, uitgave Oosterbaan & Le Colntre, Goes, thans als geheel verkrijgbaar. De Zondagen 1 tot en met 4 worden erin •besproken; dat is dus: de „leer" der ellende. Natuurlijk is dit niet heelemaal juist uitgedrukt, want het boek is naar den opzet een ontvouwing van den inhoud van den catechismus, die een b e 1 ij d e n i s - schrift is, en dus geen „1 e e r" geeft, in strikten zin. Volgorde en systeem der behandeling zijn nietp door den auteur, doch door den catechismus bepaald.

Het werk bevat 548 bladzijden. Het papier is prachtig, de druk royaal. De heer W. G. de Vries heeft zich willen belasten met de verzorging van een tekstregister, benevens die van een zaakregister. Bovendien wordt een uitvoerige inhoudsopgave gedaan: van elke bladzijde een korte samenvatting in de boven elke pagina aangebrachte formuleering. Er is in die korte formuleeringen, die de hoofdzaak, of wat de schrijver zelf het puntigste van de pagina acht, in formule brengt, juist vanwege de kortheid, wel eens de noodzaak, en voor den auteur altijd de speelsche verleiding tot gebruikmaking van niet altijd dade'ijk doorzichtige woorden: de distincties worden in zoo'n formuleerihg slechts aangeduid. Maar voor de uitwerking is de tekst zelf bedoeld.

En wat dien tekst zelf betreft: de auteur houdt zich ervan verzekerd, dat elk belangstellend lezer het werk kan volgen. Sommige détai's, die misschien eerder den wetenschappelijk gevormden theoloog interesseeren, zijn opgeborgen in noten, die de andere lezer wel zonder schade over kan slaan.

Als ik zoo'n enkele maal eens nadenk over de verschijning van een of andere publicatie, sta ik eigenlijk altijd weer verwonderd. Terwijl de wereld zich toerust tot den strijd om de wereldmacht; terwijl men in bepaalde streken de belijders niet eens meer poogt te brengen tot afzwering van hun geloof, maar veeleer te-brandmerken als zedelijk minderwaardig, terwijl boeken van dergeUjken inhoud als het onderhavige in taalgebieden die honderden malen grooter zijn dan 't onze geen uitgever meer zouden vinden, tenzij dan van zeer bizondere capaciteit en met ik weet niet welke fondsen v'an consortia achter zich, terwijl ook in ons eigen land de christelijke pers meer en meer verwereldlijkt wordt en de menschen meer en meer op hetzelfde pad brengt als waarop in Amerika en elders de schare wordt toegankelijk gemaèkt voor alles-en-nogwat, maar afgesloten van de eigenlijke bronnen van het christeUjke leven, terwijl ons taalgebied kleiner en kleiner wordt (al groeit de bevolking) en de besten emigreeren of uitgezogen achterblijven, alweer een tikje eenzamer, terwijl de ééne oorlog nauwe'ijks voorbij is en de andere alweer dreigt, terwijl kerkelijke leiders hier een hopeloos schisma hebben aangedurfd om formuletjes, die in geen enkel stuk der wereld ooit alsgeloofsbelijdenis worden aanvaard, ook niet in den kring van wie er de kerk mee hielpen uiteenslaan, terwijl de nijd en de haat den één ertoe brengt den ander zwart te maken, .voor en achter de schermen, met of zonder complotterij, terwijl dit, en terwijl dat, daar kan nog altijd een werk als het onderhavige in Nederland verschijnen. Ik weet niet, hoe de lezers het vinden, maar ik zelf dank voor de m ó - g e 1 ij k h e i d van zulk een uitgave altijd n o g m e e r dan voor het feit. Hoeveel mogelijkheden van publicaties op christelijk-wetenschappelijk gebied ZIJN al afgesneden over onze grenzen. En hoe taai is binnen onze grenzen de worsteling, om de boekenmarkt te beïnvloeden met ander werk dan het bij „het volk" gewilde genre.

- Als ik aan de m o g e 1 ij k h e i d denk, die ons christelijk volk schept, de mogelijkheid van zulke publicaties, dan zeg ik in mezelf tegen alle barthianen, en oecumenische grootsprekers, en radio-neutralisanten, en kerkverachtertjes, en optrekkers van den neus voor „een-en-dertigers"-en-zoo: houdt uw mond, dwazen. Doet het dien eenvoudigen menschen maar eens na. Hier weet men nog wat cultuur is; en met al uw stichtelijk-cultureel gepraat ontzinkt gijzelf aan de kennis en de praxis ervan meer en meer. O, de pit van een b e 1 ij d e n d e gemeenschap!

Voor onze vereenigingen hoopt dit werk ook te kunnen geven. En als zij, die de kracht van de prediking kennen, zich tot studie van den catechismus zetten, dan zal de vrucht der prediking en het contact tusschen predikant en gemeente er alleen maar bij kunnen winnen. Juist tot hen wendt zich dit

boek, heusch niet alleen tot „de theologen". Het zoekt de BELIJDERS. Die we weer gaarne sterk zien worden. Indien dit werk zou blijven onder de „gestudeerden", zou het doel niet bereikt zijn. De auteur zocht er „ons volk" mee, dat gedeelte, dat zelf denkt en meebouwen wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen