PERSSCHOUW

On!)egrijpelljl56 klacht.

Tot onze verwondering kregen we weer eens copie uit Oosterbeeksche kringen. De conclusies „Oosterbeek II" zijn door ons blad niet ontvangen; maar van de helft der groep kwam thams volgend stuk in, dat gericht is „aan al de broeders en zusters in de (vrijgemaakte) Gereformeerde Kerken". Was de bedoeling, ons te vragen, het te publlceeren? We hebben ons even afgevraagd, of het verstandig zou zijn, asin zoodanig eventueel, maar ongeschreven verlangen tegemoet te komen. We besloten ertoe, omdat wat „aan al de broeders en zusters" gezegd wezen wil, voorzoover het onjuist is, crltisch bezien dient te worden. Hier begint het stuk:

Ondergetekenden, leden onzer kerken die de Ooster-Ibeekse conferenties hebben bijgewoondl richten zich tot U met het volgende:

Het zijn droeve feiten, die aan allen bekend zijn en ook buiten onze kerkelijke grenzen worden besproken, dat wij, die in Oosterbeek aanwezig waren, bloot staan •aan een zeer felle perscampagne, waarin we openlijk worden beschuldigd van ernstige zonden, en dat van verscheidene kansels de bedlening des Woords en de openbare gebeden tegen ons en onzen arbeid in Oosterbeek worden gebruikt.

, , Ook buiten onze kerkelijke grenzen besproken". Ja, geen wonder. Als ds B. A. Bos contacten opent met menschen „buiten onze kerkelijke grenzen", en dan in' die veelvuldige, deels nooit publiek genoemde contacten, die niet publiek zijn, en in allerlei besloten vergaderingen komt tot besluiten, welke publiek gemaakt worden, en dan ons smeekt, om 's Heeren wille toch als-'t-u-blieft dat allemaal biddend te overwegen en allerwege aan de orde te stellen, en openlijk te bespreken, en onze kerkeraden dan briefjes op hun dak krijgen van synodocratische kerkeraden, die allemaal zeggen: we komen naar aanleiding van ds B. A. Bos, en willen we eens praten ? (maar dan geen stukken op tafel), en ds Bos is ook na een zeer zachte opening van het debat niet te houden, en staat te roepen, ook terwijl hij verraden wordt door • zijn eigru Oosterbeekenarén, wat we hem van te voren hebben voorspeld, en de heele boel is dan een poosje onrustig en in de war gebracht, en we krijgen dan Oosterbeeksche conclusie-publicisten, die publiek verklaren: „als wij concludeeren, dat ieder terecht kon conoludeeren: het is zoo en niet anders, dan beteekent dat, dat ieder terecht óók kon concludeeren: het is heelemaal niet zoo, maar net andersom, en toch dienen we samen den H. Geest en we bedroeven Hem heelemaal met met ons woordengesjacher in Gods Huis", en als dan ds Bos met zijn medeonderteekenaars na dit verraad van zijn medeoosterbeekenaren nóg niet zegt: we scheiden er uit, maar nóg blijft 'vechten (en hoe!) tegen het rapport van zijn eigen synode, en nóg blijft spreken voor een publiek ook van , , buiten onze kerkelijke grenzen", en dan allerlei dingen loslaat, waarvan ik zeg: lichte nonsens, wel, is het dan te vermijden, dat men ook van buiten onzen kring toeziet? Daar was het buiten onze grenzen om begonnen, ds Bos, dat er in de „vrijgemaaJjte" kerken oneenigheid komen zou. Neen, we zeggen niet, dat het bij u erom begonnen was. Maar bij een deel dergenen, die u gebruikt hebben, en die u direct weer verloochenen, als ge ook maar een stapje verder gaat dan hun belieft. Ben deel dergenen, die die niet openbare contacten hebben voor-gekend en nachgeprüft. En 'nu moeten de mede-onderteekenaars van ds Bos niet kwaad worden, als wij wat ze mèt hem gezamenlijk onderteekenen, dan ook los van hun personen bezien. En ze moeten ons met euvel duiden, dat we hun vragen: wat klaagt gij over een „felle perscampagne", als ds Bos, op Uw hulp steunende, een felle spreekcampagne begint, al of niet de hand schuddende van doorgewinterde kwaadsprekers over de kerk (ds Toornvliet) en in zijn eigen blad ettelijke onwaarheden schrijvende, ook over ondergeteekende b.v. ? Wie den wind blijft zaaien, die moet niet over storm klagen. En wie openlijk zegt: we doorbreken den arbeid van deputaten, een kerkelijke misdraging, waarvoor we waarlijk niet vrijgemaakt zijn, die moet niet zuchten: ze staan te kijken ook buiten onze grenzen. Ds Bos heeft met menschen buiten onze kerken gesproken, en kwam toen met het consigne voor den dag: deputaten doorbreken. Dat was regelrechte wanorde: Ik zou wel eens willen zien, wat br. Lettmga zou zeggen, als curatoren of professoren na contact met buitensta.anders (buitenwerpers) openlijk schreven: den arbeid van de Stichting doorbreken. Of wat ds Schelhaas zou zeggen, als tk riep: den arbeid van zijn kerkeraad of van. curatoren doorbreken. Wat klaagt ds Bos eigenlijk? Hij beweert, openlijk, en ik moet dat ondanks zijn aanvankelijk schrijven wel van hem gelooven, dat hij dadelijk wist, dat Bidderbos en K. S. „er tegen zouden zijn". Nu dan, als hij het wist, laat hem dan de verwachte en afgesmeekte felle perscampagne verdragen. Als 't maar waar is, wat onzerzijds gezegd wordt.

Vervolgens:

Natuurlijk ontzeggen wij niemand het recht tot zakelyke crltiek en eisen ook van niemand, dat hij het eens is met onze zienswijze.

Dit klinkt een tikje té genadig in een stuk, waar ds Bos' naam onder staat. Elscht hij van ons dit en dat niet? Maar wij eischen van hem wèl wat. Wij eischen, dat hij den goeden kerkdijken weg gaat. Dat hij geen enkel door wettige vergaderingen, heusch niet voor hun pleiziertje, opgesteld deputatenfront „doorbreekt", nog wel vlak vóór de synode over hun werk moet oordeelen en de heele zaak biddend moet overwegen, wEint ook een synode bidt, .ds Bos, en wees blij, dat dit weer anders gebeurt dan vroeger. Daarna:

Wat ons echter" verontrust, is, dat de strijd, die nu tegen ons is ontketend, zo ernstig ingaat tegen Gods Woord.

Wij moeten als Uw broeders bij U klagen over de^ verdachtmaking, de liefdeloze en onrechtvaardige bejegening, welke ons overkomt. Ons onderling kerkelijk samenleven gaat op deze wijze lijnrecht in tegen de vermaning van de Schrift In Efeze 4 : 30—32a, waar we lezen: En bedroeft den Heiligen Geest Gods niet, door welken gij verzegeld zljt tegen den dag der verlossing Alle bitterheid, gramschap, toorn, geschreeuw en gevloek worde uit uw midden gebannen, evenals alle kwaadaardigheid. Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig "

Wat is dat nu: strijd, tegen ons „ontketend"? Wie heeft er iets anders ontketend dan ds Bos, met zijn gevolg geven adn in besloten contacten opgekomen en den regelmatigen kerkelljken arbeid storende ideeën? En die is doorgegaan, ondanks waarschuwing? Ik verzeker allen onderteekenaars: indien ze „de kans" gegrepen hadden, die het verraad van de heeren Toornvliet en Volten hun gaf, om te zeggen: en nu is het uit, en nu gaan we net als onze kerken doen: rustig afwachten, wat de Geest Gods doet langs den weg van de normale ontwikkeling der feiten, zonder geforceerde acties, wel, dan hadden we allemaal dadelijk de heele zaak begraven, en waren als een kind zoo blij geweest, dat we, na opneming van de toch al aangerichte-schade, weer eens konden ovft-gaan tot positieven arbeid. En over al die valsche beschuldigingen van ds Bos hadden we verder geen letter meer geschreven. Er is geen strqd ontketend^ maar geamt—

woord op dringende verzoeken, biddend gedaan, om biddend te antwoorden. Kerkeraden activeereu! Geloovlgen activeeren! En dan, als de schare verontrust, en een mooie gemeente uit elkaar gejaagd, en de synodocratische ontwijkingstactiek toegepast, en de eisch-tot-vrijmakingaanstonds uit veler conscientiën weggebrand, en een nieuw zedeloos vervangingsformuletjes-spel openlijk aangemoedigd is, dé.n klagen over polemiek? Worden we niet telkens weer gedwongen door dat maar geen einde nemende belasten van de uitgeworpenen met de verantwoordelijkheid, die de uitwerpers, zoo glad als .een aal, telkens weer van hun eigen schouders afschuiven op hun slachtoffers? Dat spel had jarenlang geduurd; en nauwelijks hadden we een beetje rust, of ds Bos komt de spelers helpen. We gelooven geen oogenblik, dat alle onderteekenaars de samenhangen zien, die wij gelooven te onderkennen. Maar zij moeten niet kwaad worden, dat wij hun DADEN met die van ds Bos tegelijk beoordeelen, al blijven we van hun motieven af. Ze hebben vrijwillig, zonder iemand raad te vragen waarschijnlijk, zich aan ds Bos' leiding overgegeven. Nu zijn ze verantwoordelijk voor de consequenties van een campagne, die hen meezoog in een richting-, waarvan de g: roote lijnen vastgesteld waren vóór zij van wal staken, met ds Bos. Als we daarom lezen:

Het moet toch immers den Heiligen Geest wel zeer bedroeven. Indien volkomen in strijd met de waarheid van ons wordt gezegd, dat wij op die cohferentie en in de conclusies de vrijmaking als acte van trouw hebben aangevallen

dan antwoorden we:

De Reformatie sprak met over uw personen, maar over de als onverbrekelijke eenheid aangediende DAAD van Oosterbeek. Ons blad is nog altijd dankbaar voor hèt niet schrappen van het opschrift tioven.h^t eerste arükel; want het is door de feiten in het gelijk gesteld. De aanval op de vrijmaking als acte van trouw, ja zeker; die was en is er, en hij is geopend door de menscheu achter de schermen, en wij hebben u duidelijk gezegd: Kijk achter de gordijnen. Bij onze kerken hier en daar de zichtbare schade; bij de synodocraten, die allang weer het frontje gesloten hebben, en wier bladen meestal net doen, alsof er niets meer aan 't handje is, de „winst". Ik ben op die „winst" niet jaloersoh; ik hoop niet op een door stiekeme oppressie van stroomingen verkregen „rust", en ik wil ook geen „deftige" krant redigeeren, die de vuile wasch van die polemiekjes overlaat aan een paar vriendjes, die ik aan de touvrtjes houd, om aan het touw­ tje te trekken als ze even stout worden. Wij zullen de gebeden van ds Bos, om gehoord te worden, onthouden en beantwoorden. Maar het blijft toch maar waar: de vrijmaking is door Oosterbeek gehinderd, en de simpele acte van trouw Is door een diplomatie, die niet beheersehen kón, maar wel beheeröcht werd, aangevochten.

We vinden het voor deze week genoeg. Volgende week verder met het vermoeiende oproeien tegen den „doorbrekers"-stroom. Nu niet kwaad worden, want met dat woord „doorbreken" is ds Bos begonnen, en desondanks hebben daarna de onderteekenaars met hem meegedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen