De Kolenkrander

Ben goed vriend schreef ons:

Naar aanleiding van „De kolenbrander en de preja^ten" in De Reformatie van 19 Nov. wil ik U even schrijven. Mogelijk doen anderen het beter. Ik ben er wel zeker van dat de door U bedoelde kolenbrander iemand was, en no, g wel is, die houtskool maakte. In den tijd, dat er nog geen steenkolenmijnen waren, was dit in boschrijke streken een veel voorkomend beroep. Het in de bosschen gekapte hout werd ter plaatse op een bijzondere manier opgestapeld. De stapel werd bekleed met plaggen en klei en van onder door een gat in de bekleeding aangestoken. De rook ontweek door een gat van boven. Door een nauwkeurige regeling van den luchttoevoer ontstond een onvofledige verbranding en daardoor bleef er houtskool over. Een en ander was een bezigheid die veel ervaring eischte. waarom het beroep van vader op zoon overging. Het was voor 'n. groot deel 'n zwaar werk, en ook 'n vuil werk, daar vooral het breken der houtskool • en het transport veel zwart stof geeft en bovendien zeer slecht betaald werd. In den oorlog is het ook in Nederland nog wel toegepast. Doordat de werkzaamheden in de bosschen ge-.5chiedden, waren deze families een groot deel van het jaar vrijwel niet in aanraking met de samenleving, waardoor gemakkelijk een kolenbranders-geloof en een kolenbranders-mentaliteit kon ontstaan. Uw teekening van de kolenbrander is dus wel juist.

Het is wel opmerkelijk hoeveel van die kolenbranders men in overigens goed ontwikkelde kringen tegenkomt. Tot zoover de informatie. Ik "begrijp den besproken term nu nog beter. Hartelijk dank.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen