GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

's Levens rechte baan...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

's Levens rechte baan...

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

We kregen onlangs een circulaire in handen van een Christelijk Philanthropische Inrichting, die tegen betaling van twee kwartjes entree-geld aan jong en oud een film ging vertoonen over haar werk: „Terug op den hoofdweg "

We laten nu rusten de° vraag of het werk der Christelijke Barmhartigheid zoo op den goeden weg is. Op zichzelf is er natuurlijk tegen het vertoonen vati zoo'n film niets. Maar de twee kwartjes entreegeld

bewijzen, dat er behalve aan laten meeleven in het. werk ook behoefte is aan contanten. En dan doet de film wat het collectezakje niet vermag. Maar daarover nu verder niet.

Evenmin over veel goeds, dat in ongenoemde inrichting geschiedt. Zelfs als zouden we meenen, dat de opzet van het werk daar niet c h r i s t e 1 ij k is, dan nog mogen v/e niet vergeten, dat Christus in een kerk, die haar ellendigen aan hun lot over liet een Samaritaan tot voorbeeld heeft gesteld.

We hebben het nu alleen over de circulaire. Die omloopbrief begint als volgt: „Talloozen — ouderen en jongeren — hebben den Koninklijken weg verlaten en zijn gaan dwalen langs de zijwegen van het leven, de slingerpaden, die hen dikwijls voeren naar het moeras, vanwaar geen terugkeer mogelijk schijnt. Wie iets verder gekeken heeft dan de rustige gemeenschap, waarin wij door Gods genade leven mogen "

Toen we het lazen rees er in ons hart verzet. Dit is in elk geval niet Christelijk gezegd. Dat is de geest, waarin het fatsoenljike, nette kerkpubliek van vroeger en later zong:

Jezus neemt de zondaars aan. Roept dit troostwoord toe aan allen, die van 's levens rechte baan, Op den doolweg zijn vervallen

Och, ik zie ze daar zitten 's Zondags in de kerk. Nette, fatsoenlijke, kerksche mensehen. Geen enkelen dronkaard in de familie; geen enkel gevallen meisje binnen de twee of drie graden van bloedverwantschap" niemand in de naaste omgeving ooit failliet gegaan of met de politie in aanraking geweest; nette oppassende kinderen; de dochters getrouwd met mannenmet-rijksbetrekking-met-pensioen, en allemaal 's Zondags met drie centen op zak naar de kerk: ze gaan allemaal op 's levens rechte baan!! Nooit moeilijkheden mee gehad. Geen zeeman in de familie! Een onaangevochten christendom. De circulaire zou zeggen: „een rustige gemeenschap waarin wij door Gods genade mogen leven ".

En dat ziet me dat leventje zonder jenever en gevallen meisjes zóó maar aan voor een blijk van Gtods genade!

Jawel! Voor de jeneverklanten koopen ze een Strijdkreet, want bij „het leger" vinden dié wel onderdak. En voor de gevallen meisjes doen ze een duit in het zakje. En voor de rest van de talloozen, die van den hoofdweg der brave Christenmenschen zijn afgedwaald en vaa des levens rechte baan (heusch het staat er: des levens rechte baan!) op den doolweg zijn vervallen leggen ze tegen ontvangst van een filmavond twee kwartjes neer en zingen ze 's Zondags een versje. Brave, brave Hendrikken!! Die nette, fatsoenlijke, beste godsdienstige menschen, die zoo rustig leven bijde-gratie-Gods.

Ik heb het soort meer ontmoet. Op en om het Kerkplein: O, Heere, ik dank U, dat ik niet ben gelijk andere menschen, die van 's levens rechte baan op den doolweg zijn vervallen; die van den hoofdweg Uwer brave burgers zijn gaan dwalen langs de zijwegen, op de slingerpaden van het leven; ik, die door Uw genade leven mag in mijn rustige gemeenschap; ik die twee kwartjes gaf voor een fUmavondje ten bate van die non-valeurs

Naar zoo'n soort gebed heeft allicht eens een jodenjongen staan luisteren, die nét als vader ook langs 's levens kaarsrechte baan ging, zijnde naar de gerechtigheid, die uit de wet is, onberispelijk. Maar van die rechte baan heeft de stormwind van den Geest des Heeren hem weggeblazen toen hij nabij Damascus was.

En toen kreunde het: hetgeen ik wil, dat doe ik niet; hetgeen ik doe, dat kèn ik niet ik, ellendig mensch! Wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods ? Ik dank God door Jezus Christus mijnen Heere. Ik heb er Romeinen 7 nog eens op na gelezen. En Romeinen 8. En Psalm 51. En heb moed gegrepen uit anderer behoudenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 17 december 1949

De Reformatie | 8 Pagina's

's Levens rechte baan...

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 17 december 1949

De Reformatie | 8 Pagina's