Wijzigingen Handbloek 1950

Blz. 15 BAPLO. Herinstitueering 21 Mei 1950. Adres kerkeraad: H. Kremer, Den Andel A 111, post Warffum; diaconie: W. de Boer, Tinallinge, post Baflo. Kerkdiensten bij Koning te Baflo.

Blz. 28 HAULERWIJK. Vacant.

Blz. 33 VALTHERMOND. Het adres van ds J. de Feyter is K 122.

Blz. 56 NIJKBRK. Predikant: Ds K. J. Kapteijn, 18 Juni 1950.

Blz. 67 NIEUWENDAM-AMSTERDAM-N. Adres kerkeraad: J. van Leeuwen, Stompetorenstraat 15, Nieuwendam.

Blz. 68 SANTPOORT. Adres kerkeraad: L. Kuipers, Gladiolenstraat 3.

Blz. 81 BOLNES-SLIKKERVEER. Adres kerkeraad: L. J. de Waard, WlUemstr. 213, Slikkerveer.

Mijn buurman vloekt weleens, dat kun je 's avonds horen. Dan is het stil bij ons, de muren zijn niet dik.

Mijn vrouw houdt zeer verschrikt haar handen voor de or«n.

Zij kijkt opeens bezeerd. „De wereld, vrouw", zeg ik.

Mijn buurman is nu dood, men heeft hem al begraven. Ik ben er heen geweest, het was een warme cteg.

Iemand van zijn kantoor, sprak over geestesgaven, Ik voelde mij wat vreemd, daar ik geen dom'nee zag.

Mijn buurman was niet kerks, het kon hem niet bekoren. Hij lachte er v/at om, de ernst was bij hem zoek.

Het leven gaat weer door. Br ging een ziel verloren. Ik zit weer voor het raam en lees een stichtlijk boek.

In het bovenstaande gedicht komt heel goed uit, hoe ver de kerkelijke en de buitenkerkelijke mens van sikaar af leven. De bedoeling van de auteur is de kerkelijke mens zijn zelfgenoegzame en „vrome" onbewogenheid duidelijk te maken en hem te laten gevoelen, dat het zo niet langer mag.

Doordat wij dit gedicht hier plaatsen, willen wij tegenover geheel Hengelo de schuld van ons Christendom belijden en nederig vragen om vergeving, in de hoop, dat het in de toekomst beter met ons wordt.-

Natuurlijk kan men in dit geschrift het „g e 1 o o f" niet vergeten. Dacht u, dat geloof was een aannemen van alles wat het Evangelie geopenbaard heeft? Houd op, dat zijn oude klanken. Geloof, dat is een bewijs voor die „onzichtbare waarde n", waarmee elke oorlog, en elke revolutie, en elke stakingsbeweging opereert: gerechtigheid, naastenliefde, moraall, moed. Hoor maar:

Aan conclusie en sjmthese behoren definitie en analyse vooraf te gaan en beginnen wij met geloof. Definitie hiervan volgens Paulus is: vaste grond voor wat men hoopt en bewijs voor zaken, die men niet ziet. Het is misschien goed er op te wijzen, dat het niet, zoals men vaak veronderstelt, een bewijs Is voor onwaarschijnlijke of wonderlijke zaïken, doch voor niet materiële, niet zintuigelijk waarneembare, dus voor geeste.lijke waarden als liefde, moraal, moed, e.d.

„Geloof" moet dan ook niet „m i s k e n d" worden, b.v. door politieke programma's eruit op te bouwen:

Wie meent, dat het geloof iets is, dat zegt hoe een dominee moet leven of dat de richtlijnen zou geven voor het programma van een politieke partij, miskent zijn wezeiFten enenmale.

De Bellamy-beweging krijgt, zie ik goed, ook weer een kans:

Degene, die nog gelooft aan de mens, die het zo heerlijk ver heeft gebracht, moet Job 41 maar eens lezen, die — al is de vertaling uit het oude Hebreeuws soms niet al te gelukkig — al wist van slagschepen, en Joel 2, waarin deze profeet een ooggetuigeverslag geeft van een tankaanval, en zag Johannes In zijn openbaring niet reeds de vliegtuigen en de atoombom, waar de mens van nu zich zo op beroemt? Laat deze eigen bewieroking maar achterwege, het was alles reeds voorzien.

Hoewel over deze zijde van de techniek veel te zeg-gen valt, is voor het gewone leven het tweede gebod, dat der naastenliefde, belangrijker: als gereedschap behoort zij gehanteerd te worden, niet egoïstisch ten eigen nutte, doch ten bate van de gehele mensheid.

We besluiten met een „m isschien van een misschien":

Zo zijn er zeer verborgen oorzaken, voor een deel ook zeer verwijderde oorzaken, die met de vernieuwing van het hart van Hengelo hebben te maken.

En de steigers en de aangevoerde materialen (en de toeschouwers) zijn in verhouding tot het geheel misschien wel zeer onbelangrijk.

Zo staat het nu ook met de vernieuwing van het verwoeste mensenhart. Wat we er van zien: de stelsels. de ideeën, de programma's, de uitvoerende en toekijkende mensen zijn MISSCHjIEN wel zeer onbelangrijk in vergelijking met de eigenlijke, grondleggende oorzaak, de oorzaak in eerste instantie. Zeker is, dat wij, wanneer we menen iets te moeten doen voor het verwoeste mensenhart, deze Cirkel-Campagne zeker niet belangrijker achten dan een steiger.

We zoeken de verborgen oorzaak; een .oorzaak, die Snisschien ver weg ligt.

En zo behoeft het niet onwaarschijnlijk te zijn, dat wat 2000 jaar geleden in het land Palestina gebeurde, de enige mogelijkheid voor het herstel blijkt te zijn.

En dit is dan van den synodocratischen dominee. Ik zie Petrus op den drempel van Cornelius' huis: geen misschien van een misschien, doch een eisch van God: diamarturia, een b e t e e k e n d e boodschap van het Stadhuis hierboven: zoo móet het en anders....

Misschien denkt u, dat we geen waardeering hebben voor een poging om in Twente licht te laten schijnen. Maar dan hebt u het mis. Het gaat er juist om, dat er licht moet zijn. Maar geen duisternis.

Wie leugen en waarheid tegelijk elkaar laat recommandeeren, ontsteekt geen „licht".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen