En het hart des volks was om te.... dansen!

Toen in de oorlogsjaren een Engelsch luchtcommando het Bezuidenhoutkwartier in Den Haag ia de asch legde, sneuvelde ook het bekende Engelsche kerkje aan de Van-den-Boschstraat, juister gezegd: het kerkgebouw van de Engelsche en Amerikaansche Episcopaalsche Kerk, van de Engelsch-Amerikaansche gemeente, genoemd naar St John en St Philip, zijnde Johannes de Apostel en Philippus de Evangelist.

Thans zijn de plannen voor den hérbouw in een vergevorderd stadium. De gestichte fondsen rechtvaardigen het begin van den wederopbouw, maar eenige duizenden guldens voor de bestrijding van de te maken bouwkosten ontbraken.'

Intusschen: de predikant dezer gemeente zit niet bij de pakken neer, en heeft de harpen niet aan de wilgen gehangen. En de pastoorsche secondeert hem, gelijk een pastoorsche betaamt, ijverig bij de uitvoering van 2djn plannen. Zij is secretaresse van een Garden-Party-Committee, dat op 15 Juli dezes jaars op het terrein Groot Haesebroek onder Wassenaar een Tuinfeest heeft georganiseerd. Daar zijn tennistournooien gehouden, die men voor f 5.— per persoon kon bijwonen (een zacht prijsje, het goede doel in aanmerking genomen) en van half vier tot half vijf was er Country dancing for everyone, openlucbtbal voor elcerlyc. Het moet wel een grootsch festijn geweest zijn. Daar heeft men onder het patronaat van Sint Jan en den Heiligen Philippus een lustig walsje kunnen draaien, de Rumba en Zamba en Cancan kunnen dansen, de meer bedaagden hebben er hun hart nog eens kunnen ophalen aan Foxtrott, One-step en Charleston. Wellicht heeft een oud Gentleman een deftige dito Society Lady nog eens op het balboekje gehad voor een Schotsche drie.

Zoo bouwt een jolig christendom zijn kerken. En voert men elkander ten Episcopaalschen dans op Amerikaansche wijs.

Toen Nehemia de muren van Jeruzalem herbouwde was het hart des volks om te wérken. Neh. 4 : 6. Wanneer óns geslacht de kerk moet bouwen, is het hart des volks om te dansen. Men zal denken: oriis modis bene fit: et werken kan het, maar met dansen houdt men de beenen fit.

Wij voor ons hebben er de geschiedenis van de oprichting van den tabernakel nog eens op na gelezen. Dit is destijds zonder Garden-Party op een buitengoed gelukt. In een woestijn. Daar bracht het volk behalve de heffing ineens nog zooveel vrijwillig ten offer, dat Bezaliël en Aholiab tot Mozes zeiden: et volk brengt te veel, meer dan genoeg is ten dienste des werks, hetwelk de HEERE geboden heeft te maken (Ex. 36 : 5).

Maar dachten we: dat was per saldo Oud-Testamentisch. En zoo zwierven onze gedachten als vanzelve naar het Nieuwe Testament. Hoe kan het anders, naar Philippus den Evangelist en Johannes den Apostel.

Toen de kamerling van Candacé Philippus vaarwel had gezegd reisde hij zijn weg met blijdschap. Het komt ons voor, dat de Episcopaalsche blijdschap in Den Haag van ander gehalte is. Maar zij heeft — meenen we — óók Philippus haar vaarwel oftewel zijn congé gegeven. Mocht zij Johannes den Apostel nog eens ontmoeten! En hooren zijn boodschap: eb de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is! (2 Joh. 2 : 15).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen