PERSSCHOUW

NIET „KNAPS" BLIJVEN OVER EEN „ONVKIENDELIJKHEID".

In Gron. Kbl. komt een brief voor, aan de lezers geschreven uit Pretoria. Het stuk gaat dus over Zuid Afrika. De schrijver spreekt over „onschriftuurlijke en ongeestelijke eenheidspogingen", en zegt dan:

Dit nu behoeft ons allerminst te verwonderen, wanneer wij het kerkelijke leven in Zuid-Afrika van nabij leren kennen. Tussen de drie, in de wandeling wel ge-

noemd „de Hollands-Afrikaanse kerken in Zuld-Afrika", Is practisch geen verschil meer. Het zijn: de Ned. Hervormde of Gereformeerde kerk, de Hervormde kerk en de Gereformeerde kerk. De officiële papieren dezer kerken mogen nog van elkaar verschillen, in werkelijkheid, of liever in de naleving of de afwijking van deze officiële stukken bestaat er bij de drie kerken weinig of geen verschil meer.

Zij hebben zich elk zover aangepast aan het wereldsa leven, dat zij vrijwel niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Natuurlijk zal men dit hier niet openlijk willen erkennen, maar de practijk spreekt in deze een duidelijke taal. Bij het afkondigen van huwelijken b.v. behoort het in de Gereformeerde kerken tot de zeldzaamheden, dat de toekomstige man en vrouw tot één kerk behoren. Men schijnt het ook de gewoonste zaaJi van de wereld te vinden, dat een van beiden „overgaat" naar een andere kerk, en noemt dit geen „gemengd huwelijk". Een gemengd huwelijk betekent in de gedachtengang van de Gereformeerde Afrikaner alleen de verbintenis van een Afrikaner met b.v. iemand van Engelse nationaliteit. Dat deze verdoezeling der kerkelijke grenzen niet alleen gevonden wordt bij het gewone ambt der geloovigen (overigens al erg genoeg) blijkt ook uit allerlei geschriften en publicaties van Gereformeerde predikanten.

Natuurlijk wordt het spel met het kwalijk begrepen woord „pluriformiteit" lustig gespeeld:

De plurlformiteitsleer viert in de Afrikaanse kerken hoogtij, de antithese is daarentegen grotendeels uitgewist. En dat tenslotte deze pluriformiteitsgedachte maar niet een privé-opvatting is van de een of andere warrige theoloog, maar door heel de kerk officieel wordt aanvaard, blijkt uit verslagen van de synoden overduidelijk. Om maar iets te noemen: op de synode van Aliwal-Noord in 1942 werd uitvoerig gehandeld over de samenwerking in allerlei verband met de z.g. zusterkerken, dit zijn de beide andere Hollandse kerken in Z.-A. Met veel enthousiasme werd daar de lof der eenheid bezongen — slechts was er één kleine teleurstelling. De Hervormde kerk had gevraagd waarom ae Gereformeerden toch zo op deze samenv/erking gesteld waren, terwijl daar toch altijd nog lag het zware woord, gesproken door de vaders der afscheiding in Z.-A. In 1859, dat de Hervormde kerk de valse kerk was. Terecht werd door de Hervormde kerk gevraagd of het zo langzamerhand geen tijd werd de uitspraak van toen en de handeling van nu eens aan elkaar te toetsen. Merkwaardig en tegelijk bedroevend om de stijlloosheid was het antwoord, dat de Synode der Gereformeerde kerken daarop gaf. Het is te vinden in de officiële acta. „Men kan", zo zei de synode, „nu eenmaal niet „knaps" (Afrikaans voor wrevelig, geprikkeld) blijven over een •ONVRIENDELIJKHEID, die onze vaders, die nu al lang dood zijn, negentig jaar geleden hebbeu begaan!" Als men de klare en kloeke taal nog eens overleest, welke die vaderen in het getuigenis tegen de Hervormde kerk in de jaren van omstreeks 1860 hebben geuit, beseft men onmiddellijk welk een verraad hier gepleegd wordt aan de zaak van Christus met dit ellendige antwoord aan de Hervormde kerk in 1942.

Destijds hebben onze vaderen in sterke taal zich gedistancieerd van Koning Willem I, die in 1816 de beruchte Haagsche Synode had georganiseerd. Deze vorst („verlicht despoot") wilde voor Nederland, voor Nederlandsch Indië, en dus ook wel voor Zuid Afrika de eenheidskerk. De zonen van deze vaderen zullen Willem I achteraf gelijk gaan geven. „Mudje bij mudje".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen