VU Magazine 1974 - pagina 197

in Manchester, zij het in minder scherpe vormen. Bij 'zwervende jongeren' moet niet worden gedacht aan bepaalde vormen van jeugdtoerisme, die in ons land onder meer bekendheid hebben gekregen door Dam- en Vondelparkslapers, over het algemeen jeugd, die haar weinig comfortabele nachtverblijf uit vrije wil verkoos en die ook uit andere mogelijkheden had kunnen kiezen. Het gaat om jongeren die van huis uit weinig zijn gestimuleerd om naar school te gaan; om zoons die met een zekere vanzelfsprekendheid hetzelfde beroep als hun vader inrolden; om kinderen uit grote gezinnen op veel te kleine woningen, waar de ouders het opvoeden vooral verstonden als het handhaven van een aantal min of meer strakke regels; bij overtreding lag straffen meer voor de hand, dan praten; op school waren ze 'het groepje achterin' dat geen verdere opleiding zou gaan volgen; in het bedrijf kregen zij de beroerdste baantjes en kwamen zij het eerst voor ontslag in aanmerking en in zo'n geval waren zij het minst in staat zich te verweren; jongeren ook, met een zeer beperkte kennissenkring. Geen sprake dus, van een keus om te gaan zwerven; eerder: er toe komen, erin verzeild raken. 'In stedelijke samenlevingen zoals in Manchester of Amsterdam blijkt het voor jongeren gemakkelijk te zijn los te komen van gezin, school, kerk, omdat zulke verbanden weinig invloed meer op hen hebben. Wanneer deze jongeren in acute nood verkeren, omdat ze bijvoorbeeld geen dak boven hun hoofd hebben, of omdat ze medische zorg nodig hebben, blijkt er geen instelling te zijn die hen kan helpen.'

Spiraal Dat kon zowel liggen aan het feit, dat er geen duidelijk gerichte hulpverlening voorhanden was, als aan het feit dat jongeren, die in hun leven meer dan eens negatieve ervaringen hadden opgedaan met verschillende instellingen, geen grote behoefte aan de dag legden ergens aan te kloppen. Allerlei bijstandsvoorzieningen werden niet meer te baat genomen; men ging zich onttrekken aan medische zorg. Er had zich een spiraal naar beneden gevormd: slapen in stationshallen of leegstaande huizen, het experimenteren met drugs, hetgeen voor deze categorie jongeren, die over weinig informatie beschikken, desastreuze gevolgen kon hebben, onder meer ook, omdat de kansen om in de criminele sfeer terecht te komen, er door toenamen. De hulpverlener kon zich tegenover deze jongeren niet behoedzaam genoeg opstellen. Alleen al het tonen van belangstelling kon

het wantrouwen opwekken, want men had de ervaring niet, dat mensen te vertrouwen waren. De reden waarom men zich in al dan niet agressieve zwerf-groepen had verenigd, was nu juist, omdat men van jongsaf aan elders het hoofd had gestoten. De hulpverlening bleek zich ongemerkt de hebben gespecialiseerd op de mensen, die met een Britse term kunnen worden aangeduid als 'middle class', de middengroepen; mensen die dankzij hun komaf en/of opleiding, zich een aantal

te om via dit werk enige invloed te doen gelden op beleidsniveau. Wanneer ik dat vergelijk met wat de Holding (samenwerkingsverband van hulpverleningsorganisaties in Amsterdam) aan aandacht krijgt, dan is dat positief voor ons. Een kraakactie van de Holding vind je groot in een blad als Het Parool terug. Voor een deel zal dat verschil zijn te verklaren uit het feit dat Manchester vijf maal zo groot is als Amsterdam, maar voor een ander deel toch zeker uit de omstandigheid dat men nu eenmaal duidelijke klas-

vaardigheden hadden eigen gemaakt, die het er voor de hulpverlener alleen maar gemakkelijker op maakte. Bijvoorbeeld: het kunnen denken op langere termijn, het kunnen spreken over de problemen waarvoor men om hulp komt, binnen de tijd die daarvoor beschikbaar is.

senverschillen heeft geaccepteerd. Wat zich afspeelt op het niveau van de zwervende jongeren en de hulp aan hen, is ver van het bed van wie zich tot de middengroep rekent'.

Scheiding Drs. Hazekamp meende, dat de problemen in Manchester rondom de zwervende jongeren ernstiger zijn dan in Nederlandse steden, met name als het erom gaat, hun omstandigheden te verbeteren. Hij schreef dat toe, aan de verschillen in het culturele en economische klimaat. 'In Manchester merkte je duidelijk dat er nog altijd een vrij scherpe scheiding bestaat tussen de verschillende klassen. Over het algemeen wordt die ook door de welzijnswerkers geaccepteerd. De pers en de verschillende overheden hadden weinig belangstelling voor sociaal werk op het niveau waarop het door de YDT werd verricht. Het kostte erg veel moei-

Cultuur Op geheel ander vlak deden ook in Amsterdam vergelijkbare verschillen zich gevoelen. Veel gevestigde club- en buurthuizen kregen vroeg of laat problemen met de zgn. zwerf-groepen. Het gebeurde dat deze de gang van zaken in de huizen verstoorde en als het uitliep op een conflict, de zaak kort en klein sloegen. 'Het motief voor zulk gedrag blijkt vaak jaloezie te zijn: waarom hebben zij wel ruimte en wij niet. In de club- en buurthuizen komt vaak een vaste groep bezoekers. De werkers in die huizen hebben meestal wel oog voor de moeilijkheden van die andere groep, maar ze weten de twee niet met elkaar te combineren. Het u vaak ook moeilijk te combineren omdat er sprake is van culturele 39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen