VU Magazine 1974 - pagina 408

zinloze vergelding is echter uit den boze. Het gaat in beginsel om verdediging, niet om vergelding. Verder moeten ondernomen strafacties in een oorlog zich richten tegen de schuldigen, dat zijn op zijn minst volwassen, agressieve vijanden en geen kleine kinderen, angstige vrouwen en weerloze bejaarden. Welnu, aan deze drie belangrijke eisen, namelijk verantwoordelijke soldaten, mogelijkheid tot schaalbeperking en defensieve opzet, voldoet een oorlog met moderne wapens niet en kan hij niet eens voldoen. In de moderne oorlog wordt zoveel mogelijk voorkomen, dat de soldaat de gevolgen van zijn daden kan overzien. Dan wordt hij namelijk gek, als hij een normaal mens is. in de moderne oorlog, zeker in die welke de NAVO zo nodig bereid is te voeren, geschiedt het doden zo snel en efficiënt, dat de ellende en de schade binnen korte tijd in geen verhouding meer staat tot de oorzaak van het conflict en tenslotte: In het evenwicht tussen de grote machten Amerika en Rusland gaat het helemaal niet om de verdediging, zoals al te veel naïeve romantici denken. Het gaat om keiharde vergelding tegen de hele burgerbevolking. De juistheid van elk van deze drie beweringen zal ik met een wat uitvoeriger betoog demonstreren. U zult dan zien, dat er voor een fatsoenlijk mens maar één manier overblijft om toch de moderne oorlog te accepteren: Zijn kop in het zand steken en de Telegraaf lezen in plaats van de bijbel.

De moderne bewapening maakt de rechtvaardige oorlog onmogelijk II Dat de moderne oorlog principieel en niet alleen maar gradueel van vroegere oorlogen verschilt, betekent niet, dat er plotseling een verandering is opgetreden. Er is een geleidelijke ontwikkeling geweest, waarin het eerste gebruik van de atoombom weliswaar een extra zwaar accent gaf aan de grote invloed van de techniek, doch zeker niet plotseling het karakter van de oorlog veranderde. De ontwikkeling is in feite zo geleidelijk geweest, dat veel mensen zich zelfs nu nog niet realiseren, dat we wat betreft de oorlogvoering en het denken daarover in een totaal andere situatie terechtgekomen zijn. Gisteren noemde ik drie symptomen van de verandering in het oorlogvoeren. Het eerste symptoom is de steeds verder doorgevoerde scheiding tussen de militair, die dood en verderf zaait, en de slachtoffers van zijn daad. De atoombom op Hiroshima werd nog afgeworpen uit een vliegtuig. De piloot die het vliegtuig bestuurde,heeft nog werkelijk aan de strijd deelgenomen. Hij liep een zeker risico. Hij had neergeschoten kunnen worden. Hij heeft uit de verte ook nog de ontploffing meegemaakt en iets kunnen zien van de aangerichte verwoesting, al hoorde hij pas later dat deze 200.000 doden had gekost. Dat heeft hem in zijn leven veel gewetensnood veroorzaakt. Hij heeft op demonstratieve wijze zijn gemoed lucht gegeven, is gearresteerd en wegens zijn abnormale gedrag in een psychiatrische inrichting geplaatst. In een roerende briefwisseling tussen de filosoof Günther Anders en de piloot Claude Eatherly wordt het geleidelijk duidelijk, dat niet de piloot abnormaal is, maar de samenleving, die zonder gewetenswroeging door

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen