VU Magazine 1977 - pagina 466

I/U magazine 24

wel leuk, zo'n maatschappijanalyse, maar het moet ergens wel aansluiten bij je eigen ervaring. En dat zie ik absoluut niet Ben ik nu iemand, die zich afhankelijk voelt van zijn loon? Integendeel. Mijn loon maakt me onafhankelijk." In „ C i m e d a r t " (het faculteitsblad van de centrale interfaculteit van de Universiteit van Amsterdam), zette hij nog eens uiteen w a a r o m volgens de AAA gesteefd m o e t w o r d e n naar matiging en nivellering van de ambtenarensalarissen. „(1) Ten eerste ajn ambtenaren na een aanvankelijke achterstand nu relatief bevoorrecht als men hun salaris vergelijkt met vergelijkbare groepen. (2) Ten tweede hoeven ambtenaren geen angst te koesteren voor werkloosheid. Wie wfil weten wat dat betekent moet eens met een werkloze kennis gaan praten of met mensen in een bedrijf waar ontslagen dreigen. De werkomgeving is daar een jungle. (3) Ten derde is het zo dat hogere ambtenaren voor een groot deel in de dienstensector werken. Men kan dit, in vergelijking met de industriële en productiesektor, de sfeer van de communicatie noemen. Ik reken daartoe o.a. onderwijs, mecKsche verzorging, welzijnswerk, voorlichting. In tegenstelling tot hen die zware lichamelijke arbeid verrichten of aan de lopende band werken, is het in deze dienstensektor mogetijk dat men zich in zijn werk ontplooit." Van andere AAA-zijde wordt voorts nog gewezen op hetwaardevaste pensioen dat ambtenaren genieten. In de Haagse Post van 15/76 rekenden Frans Nypels en Flip de Kam uit dat ambtenaren gemiddeld ƒ 8000 tot ƒ 9000per jaar meer verdienen dan werknemers buiten de overheidssector.

FNV-programma Of de gehele vakbeweging achter de ambtenarenbonden staat, moet overigens worden betwijfeld. Op het verwijt, dat hij de bonden afviel, zwaaide Theo de Boer met het FNV-programma, waarin s t a a t „ D e inkomensverschillen moeten de komende jaren verkleind worden, vooral door de hogere inkomens (de bovenkant) aan te pakken, misschien via een wettelijk maximum inkomen". Maar ABVA-medewerker Franz van Dijk schuift dat doel weg naar een toekomst die nog lang niet in zicht is. „Indien een alle inkomens omvattend inkomensbeleid met zich meebrengt, dat inkomens van een bepaalde hoogte als onevenredig hoog ervaren worden, en teruggebracht moeten worden, en indien blijkt, dat bepaalde ambtenaren een dergelijk inkomen genieten, dan zal ook het inkomen van deze ambtenaren teruggebracht moeten worden." (FC, 5 nov.) ,,Indien blijkt. . ." Maar volgens de hoogleraren De Boer en Van den Doel is het nu al glashelder dat de ambtelijke t o p te ver doorgeschoten is sinds de befaamde Toxopeus-ronde. „Geld heb je nooit genoeg, maar wel teveel", aldus De Boer, „maar daar gaat het niet om. De vraag is of het redelijk is, dat de maatschappij nog een dergelijk bedrag (f 120.000) voor je opbrengt. En dan zeg ik nee op dit moment" Het argument dat gewacht moet worden op een algeheel inkomensbeleid, acht hij slechts een smoes o m de boot af te houden. Zijn standpunt staat lijnrecht tegenover „c/e liberale visie op de arbeidsverhoudingen", die de W D in 1962 tot uitdrukking gebracht zag in het op gang brengen van het denivelleringsproces in de ambtenarensalarissen, (zie VU-Magazine, april '73). Slechts organisaties van hogere ambtenaren steunden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen