VU Magazine 1994 - pagina 476

Peter Burger

DE VER VAN HET

De eerste reizigers in het poolgebied verwachtten daar m e n s e n m e t h o n d e k o p p e n aan te treffen, pygmeeën, en de baarlijke duivel zelf. H o e de verhalen over de poolstreken in de wereld k w a m e n , en h o e ze er langzaam w^eer uit verdw^enen.

= H R Mr

Hef- noorden oefende een sterke aantrekkingskracht uit op de zestiendeeeuwse verbeelding. Zo zouden in de diepten van de noordelijke zeeën monsters huizen met slagtanden en met muilen zo wijd als de hel.

34 v u MAGAZINE DECEMBER 1994

O

p een dag in de vroege middeleeuwen spoelt een drenkeling aan op een Iers strand. Zo begint het verhaal. Er zijn verhalen die slechter beginnen. Zijn naam is Bran en hij is de leider en laatste overlevende van een groep mannen die in een boot van hout, bedekt met huiden, naar de rand van de bekende wereld zijn gevaren, en verder. Na zeven dagen slapen onder een dek van vijf v/olvevachten is Bran in staat om zijn avonturen te vertellen. Zijn redders hangen aan zijn lippen.

Ademloos luisteren ze naar zijn verhalen over orkanen, walvissen en vuurspuwende bergen. Er komt geen eind aan de wonderen die Bran en zijn metgezellen hebben gezien: "Een hoge berg van ijs lag midden in de zee. We zagen hem in de namiddag, toen we alweer een paar dagen onderweg waren na de winter. De zon stond weer een eindje boven aarde en scheen op die berg. Dat schitterde zo ontzettend; we dachten eerst dat er vuur brandde midden op zee, maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat het een berg was,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen