Separatie en Doleantie - pagina 20

20

DE UIITEEDING.

onbetwist.

beginsel

in

kon gesteld

anders

wat

Iets

worden,

onze Calvinisten wel niet

bij

hun geheele optreden een

daar

gevolg was óf van een reformeeren van de Roomsche kerk, óf

van een breking met het Roomsche instituut.

Op

dien grond

verklaarden onze Calvinisten overgang uit de Roomsche, Luthersche of Anglicaansche kerken steeds voor fjeoorloofd.

Viel er

daarentegen sprake van overgang van de eene Gereformeerde kerk in de andere,

met dien verstande dat deze beide

in belijdenis,

eeredienst en kerkregeering zu.ver waren, dan eischten ze toe-

stemming van den kerkeraad dien men verliet en gemeen overleg met den kerkeraad der kerk, waartoe men wilde overgaan. Zoo bij voorbeeld als

men van

de Nederduiische wilde overgaan tot de

Waalsche of Schotsche kerk. Maar, hoe voorzichtig men de zaak ook overlegde, nooit formeel steeds

vrij

is

is

in twijfel getrokken, dat een Christen

was om kerkeUjk

over

zijn,

eigen peri^oo)i ie beschikken;

en

erkend dat geen kerk het recht had iemand tegen zijn

wil kerkrechtelijk

gebonden

te

houden.

Men mocht iemand

die

scheiden wilde vermanen, raden en met de teederheid der li«fde dringen,

maar

kon men hem

(hciugcu

steunde op vrijwillige stipulatiën,

nooit.

iiioesf

Omdat

het instituut

ook het recht

tot ver-

breking van den band wel in beginsel erkend worden.

Omgekeerd kou de geïnstitueerde kerk van haar zijde evenmin gedwongen worden, iemand als lid te behouden, die de stipulatiën

verbrak

of

door

zijn

schandelijken

wandel

een

schandvlek der kerk werd. Ze bezat daarom het recht van den mits onder de bedingen waaraan het uitspreken van dien

ban,

ban door Gods Woord gebonden was telijk

;

en hoewel deze ban gees-

de gemeenschap nog niet geheel afsneed, zoodat bijvoor-

beeld het kind uit zulk een gebannene soms toch tot den

Doop

wierd toegelaten, zoo stond de gebannene nochtans feitelijk //buiten de legerplaats/' en kon geen enkel recht in de gemeenschap meer uitoefenen. biliias is

in

Doch over

dit

punt behoeft niet uitgeweid. De Dissolu-

of ontbindbaarheid van den band met de geïnstitueerde kerk

de

toenmalige

controvers

met Rome zoo

principieel en

breedvoerig behandeld, dat een iegelijk, die het goed recht van

onze

Hervormers tegenover het instituut der Roomsche kerk

erkent, zijn

formeel althans een iegelijks recht,

kerk los

te

maken, wel

zal

om

den band met

moeten toegeven. Slechts geldt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen