Proeve van pensioenregeling voor werklieden en huns gelijken - pagina 10

6

DE OUDE DAG.

zoodat

moeten van gegeven brood, en telkens ontwaren

ze leven

hoe hun voortbestaan voor anderen een bezwaar, zoo dat

is; ja,

hun heengaan, wel verre van betreurd

veeleer een verademing zou lijken

het

menschelijk

;

dan

is

al

geen

te zullen

last

worden,

er in dezen afloop

van

leven iets zoo schreiend droefs en sombers, dat

een niet te onderdrukken stem in ons hart tegen zulk een

lot

en

toestand in getuigt, en ons toeroept, dat dit anders moet worden

mag hlijven.' Woord wil, dat de grijsheid een siei'lijke kroon zal zijn, dat we zelfs den stokoude met eere zullen bejegenen. Doch toestand als we schetsten, leidt tot vlak het tegenovergestelde.

dat het niet alzoo

Gods en

een

Voor hem, voor wien de oude dag met gebrek komt, is die kroon veeleer een kroon van doornen. En insteê van dat we den grijsaard eere zouden geven, drukt hem het bang gevoel, dat hij te veel

en gaat

is,

Vandaar de de

geesten

ware

te

hij

onder in vernedering, zoo niet in smaad.

heerlijke gedachte, die sinds het vierde een er

bezig

vinden

,

houdt

om

de vraag namelijk

,

althans

liet

,

eeuw

of er geen middel

broudsgebrek uit den ouden dag

weg

te nemen. Hooger dan een toelage van drie gulden over zeven dagen dorst dusver nog niemand mikken. Weelde zou het dus heusch nog niet zijn. Maar als twee van deze oudjens gingen saamwonen, of ook als ze bij hun kinderen konden inkomen, zou de beschikking over f 3 per week, per hoofd, tot aan hun dood toe, toch een radicale verandering in hun lot teweeg brengen. Het gebrek zou niet meer door de kieren en reten loeren. Het

gevoel van te veel te

opgeheven.

en anderen tot

zijn

last te

wezen, zou

zijn

Met het schamele opzien naar de hand, waaruit eiken

morgen de gegeven snee brood moest aangenomen, zou het uit zijn. Men zou weer iets zijn weer iets hebben weer kunnen leven en met eere het bestaan rekken tot aan zijn dood. Dat men hierbij nu Ie uitsluitend aan onze werklieden gedacht heeft, stemmen we aanstonds toe. Immers, wat we boven schreven, geldt van ieder oud mensch, man of vrouw, van wat positie of herkomst ook, die op den ouden dag, zooals de volkssprake zegt, zichzelven^den mond niet kan ;

;

openhouden.

Het omdat

geldt

van

de

er aanmerkelijk

vrouw haast nog meer dan van den man, meer oude vrouwen dan oude mannen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen