Nu men ook in onze dagen

Nu men ook in onze dagen weerszoo bezig is, om met den naam van „kerk de geesten te verwarren en de zielen te ver-.sufïen, veroorloven we ons een korte hermnering aan wat in de dagen der Hervorming, toen hetzelfde kwaad zich voordeed, op dit alles door een man van diep mzicht en heldere zegswijze ongeveer in dezer voege, in den toon van Chrysostomus, geantwoord is.

„Er word gevraagd: Of zij, die zich van factieuse kerken afzonderen, hiermee van de kerk afvallen?

„Wij antwoorden: Dat ze niet van de kerk afgaan, want, niet hij gaat uit de kerk of de gemeente Gods, die er lichamelijk uitgaat, maar wel integendeel hij die geestelijk de fundamenten der waarheid verlaat.

„Het staat dus alzoo:

1. Wij breken met de factieuse kerk naar het lichaam.

2. Wij gaan van heur heerschappije uit naar de kerkorde.

3. Wij laten bij hen de st^antn fimdameiiten van de muren der kerkgebouwen.

4. Wij laten bij hen het goud en geld en goed der aarde.

5 .Wij gaan uit naar der menschen oordeel , maar blijven naar God het wil.

1. Zij die ons veroordeelen, scheiden van de ware kerke Gods naar den geest.

2. Zij die ons vonnissen gaan van ons uit naar het geloof.

3. Zij laten bij ons de fundamenten van de Waarheid Gods.

4. Zij laten bij ons het goud van Christus, onvervalscht komende uit den oven.

5. Zij daarentegen blijven naar de opinie der menschen, maar gaan uit naar het oordeel Gods.”

Tevens riep hij de Christenen in zijn dagen nogmaals toe, hetgeen in de eerste dagen der Christenheid een man had gezegd, die de Apostelen zelven gekend had : »Broederen, dwaalt niet. Indien iemand degenen navolgt die zich van de Waarheid afgesneden hebben, die zal het Rijk van God niet beërven; en wie niet scheidt van een leeraar of kerk, die leugen predikt, die zal in het Helsche vuur geworpen worden. Want gelijk men de godzaligen niet verlaten moet, alzoo mag men met de goddeloozen geen gemeenschap hebben. Indien iemand wandelt naar een vreemde Leeringe, die is noch Christi noch zijner glorie deelachtig, maar hij is een Vos en Verstoorder van den Wijngaert des Heeren. Wordt dan met de zoodanige nimmer meer vermenght, opdat gij met hen niet vergaet, al waf e het schoon uw Vader, uw Sone, uw Huisgenooten of uw Broeder.”

Let wel deze woorden dagteekenen uit de oud.ste tijden der Christenheid, toen men nog leefde onder menschen die de heilige Apostelen persoonlijk ontmoet en gesproken hadden.

En reeds toen was de toon, waaimeê men scheiding tusschen geloovigen en ongeloovigen eischte, derwijs beslist.

Leg nu hier eens naast het stukje van Ds. Gobius du Sart en Ds. Bkiggel over het sout, en het sutirdeesem, en het onkruid, en oordeel dan zelf, lezer, hoever we afdoolden van den apostolischen geest en toon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen