Adres aan den Koning

voor Kerkeradeii die in minderheid zich losmaken.

Door het Bureau van het Kerkelijk Congres is onderstaand adres in gereedheid gebracht, bestemd om aan den Koning gezonden te worden door zulke kerken, waarin, gelijk te Utrecht; en te Harderwijk, niet de meerderheid, niaar slechts de minderheid in den Kerkeraad overging tot afwerping van het juk der Synodale Hiërarchie.

Het luidt als volgt:

Aan Z M. den Koning!

Geven met den hoogsten eerbied te kennen de ondergeteekenden. Opzieners en Armverzorgers van de Gemeente onzes Heeren Jesu Christi te , dat de Gemeente onzes Heeren Jesu Christi te dezer plaatse, sinds onheuglijke tijden gesticht, in den loop der 16e eeuw in haar belijdenis gezuiverd is en sinds, naar den eisch dier belijdenis, en in onderling verband met andere eveneens gereformeerde Kerken in ons vaderland, geleefd heeft naar een Kerkenordening, die het Koningschap van Jezus tot zijn recht liet komen en alle Hiërarchie uitsloot;

dat echter in 1816 van buiten af een geheel andere Kerkorde aan haar is opgelegd, over welker invoering ze niet gehoord is, maar waaronder ze feitelijk verkeerd heeft, afgaande op de plechtige belofte, dat er niets aan haar belijdenis en geestelijken staat zou veranderd worden;

dat evenwel de noodlottige invloed, dien deze nieuwe kerkorde op het leven der Kerk uitoefende, alras openbaar ^ wierd, doordien alle belijdenistucht wegviel, leervrijheid openlijk gepredikt, en hiermede feitelijk het belijdend karakter der Kerken vernietigd wierd;

dat dit bederf, van kwaad tot erger .voortgaande, te langen leste in de nieuwe wijze van aanneming of toelating tot het H. Avondmaal en in de nieuwe wijze van toelating tot de Evangeliebediening op zoo drieste wijze opstak, dat het weinig verscheelde, of al onze kerken waren ongemerkt geheel van den grondslag, die ze in haar Confessie bezitten, afgegleden ;

dat dit echter nog een tijdlang gestuit wierd door het ernstig verzet der Opzieners in onderscheidene Kerken, die zonder aanzien des persoons en er desnoods hun levensbestaan aan wagende, tegen dit schrikkelijke bederf der Kerken opkwamen;

en dat ook zij, als Opzieners en Armverzorgers dezer gemeente, op de goede uitwerking van dit verzet steunende, nog een tijdlang gemeend hadden, lijdelijk te mogen wachten op wat komen zou;

dat thans echter de Hiërarchie, die uit de organisatie van 1816 geboren is, door de roekelooze wijze, waarop zij, na allerlei ongerechtigheid en verwerping van den Christus nu een halve eeuw lang straffeloos geduld te hebben, op eenmaal met een onverklaarbare woede is overgegaan tot het schorsen, afzetten en ontzetten, ja, tot het uitwerpen en uitbannen van mannen, die nog den moed hadden om voor het Koningschap van Jezus op te komen, de laatste hope heeft afgesneden, alsof langs dezen weg beterschap te wachten ware; en dat zij uit dien hoofde, ziende waar het heenging, en hoe ook de aan hun zorgen toevertrouwde gemeente medeverantwoordelijk zou worden voor de kwade en ongeestelijke bejegening aan zoovele getrouwe belijders aangedaan, het van hunne roeping hebben geacht, om maatregelen te nemen, opdat de Kerk te dezer plaatse, niet ten slotte, met zoovele andere Kerken geheel van den grondslag die in de Drie Formulieren van Eenigheid ook voor haar gelegd is, afgleed, en alzoo zichzelve als Kerk vernietigen zou.

Weshalve, zij, geen anderen uitweg ziende, nogmaals gedaan hebben wat eens hun vaderen in de i6e eeuw deden, en voortschrijdende tot reformatie, krachtens de roeping en macht, hun van Christuswege in hun ambt toekomende, geheel de Organisatie van 1816 voor zoo veel hunne Kerk aangaat, hebben afgeschaft, en alle kracht aan hare bepalingen hebben ontnomen, en, na terzijzetting van deze Kerkorde, alsnu weer van kracht hebben verklaard de Kerkenr ordening, waaronder de Gemeente hier ter plaatse vroeger leefde, en die, op onderscheidene Synoden opgesteld, thans door hen wordt aangenomen overeenkomstig de wijzigingen, die er in gebracht zijn door de Synode van 1619 altoos met erkenning, dat hieruit wegviel, wat door den veranderden staatkundigen staat van zaken voortaan zijn toepassing mist, gelijk dit is aangegeven in de Bijlage, die bij dit adres is gevoegd, en die zij, zooveel noodig, ter voldoening aan Art. i van de wet van 10 September 1853 (No. 102), hiermede eerbiediglijk aa!n Uwe Majesteit ter kennisgeving opzenden.

Hetwelk doende,

Natuurlijk moet ook dit op zegel geschreven, en als Bijlage er bij een gewaarmerkt! exemplaar van de Dordsche Kerkenordening, naar de editie Kuyper, ook overgenomen m n Van Kasteel. de editie Van den Bergh en Van Kasteel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen