Vriendelijk danken we den heer

Vriendelijk danken we den heer J. H. D., wiens initialen doorzichtig genoeg zijn, voor zijn ongetwijfeld juiste opmerking, dat de „gescheidenen" in hun statuut nooit van , ^et\: genootschap" spreken, maar uitsluitend van kerk.

Hierdoor loch biedt hij ons de welkome gelegenheid, om ook deze bedenking weg te nemen.

We doen het kort door deze twee opmerkingen: i". dat de Hervormde Synodalen óók nooit van „genootschap", maar altoos van „de Ned. Hervormde Kerk" spreken"; en 2°. dat elke kerk die zich bij de Regeering aanmeldt krachtens de wet van 1853, staatsrechtelijk eo ipso een kerk, ^^nootschap is. De wet kent niet anders.

Stel dus de Regeering trad ook weer met de Kerk van Amsterdam in gemeenschap, dan natuurlijk zouden ook wij te Amsterdam een „genootschap" zijn.

Maar juist daarom hangt er zoo alles aan, of men in rechten één voor één zich aanmeldt, .dan wel allen saam als één geheel.

En daarin dat ze dit laatste deden, lag de fout der „gescheidene" broederen.

Immers dit gaf hun hun art. 2 in de pen, met dat onbezonnen lidmaatschap van een landskerk in stee van een plaatselijke kerk.

Dit verlokte hen de Classes enz. als besturen bij de Regeering te gaan aangeven.

Dit deed hen tot de onderscheiding van 1816 teruggaan, om de ééne kerk in tal van gemeenten in te declen.

Dit bracht er hen toe, om aan de Regee^ ring opgave te doen van hun Liturgische Formulieren en Confessiën, naast de Kerkenordening.

Dit trok hen naar de Collegiale lijn, om een Kerkorde voor Kerkenordenin^ in de plaats te schuiven, en den heiligen Doop te beschouwen als een middel tot inlijving in een staatsrechtelijke kerkgenootschappelijke gemeenschap.

En bovenal: ; dit' deed hen de zwakheid begaan, om een soort permanent bestuur in het leven te roepen.

Want al loven en prijzen we hooglijk, dat de leden van? de Synodale Commissie dusver zoo sober van hun macht gebruikt maakten, toch is dit meer aan hun ingetogenheid dan aan de deugdelijkheid van hun statuut te wijten.

Immers in dit statuut is aan deze Synodale Commissie opgedragen niet alleen om uit te voeren wat de Synode gelast heeft. Dit kon uitnemend, hoewel ook dan nog aan gecomitteerden ad hoc, voor elke zaak afzonderlijk, voorkeur ware te geven. Maar haar is ook opgedragen: i". behartiging van alles wat uit de betrekking tot de Regeering voortvloeit. Denk u eens, hoever men dit niet wel trekken kan! En 2". handelt ze op verzoek van ééne enkele Provinciale vergadering, ook in zaken die alle kerken aangaan, mits ze maar geen andere vergaderingen in hare handelingen belemmert. Een breede deur, waardoor, zoo men kwaad wil, schier alles door kan!

Zoo heeft een klein vonkske ook hier een grooten hoop houts aangestoken.

Uit eene schijnbaar nietige afwijking is een machtige divergentie geboren, die, zoo het kwaad wil, heel de toekomst dezer kerken bederven kan.

En wat opmerkelijk is (en hiermee sluiten we voorloopig onze criliek) op alle punten waarop de gescheidenen van de Gereformeerde lijn en gewoonte afgingen, kopieerden ze mutatis mutandis bijna letterlijk wat er in de Organisatie van 1816 stond.

Men zal dan ook gevoelen, dat hier te kiezen of te deelen valt.

De band van dit Reglement moet weer losgemaakt, en heel de ordening dezer kerken weer op vrijen voet komen, of van een regeering der kerken naar het presbyteriale-Synodaal beginsel van onze vaderen, komt op den duur al minder, en saamsmelting met wat er buiten haar gemeenschap op den Gereformeerden wortel uitbot wordt onmogeLjk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen