Voor KInderen.

Een edele Vorst.

In Beieren woont een hertog die Karel Theodoor heet. Hij heeft, wat niet veel prinsen doen, in de geneeskunst gestudeerd, en is daarin zeer beroemd, wijl hij reeds vele menschen heeft mogen genezen.

Nu gebeurde het een tijd geleden, dat eén schoolmeester in Saksen een ongesteldheid kreeg in de keel. Dat was vooral voor een onderwijzer heel lastig. Hij deed er al het mogelijke aan, doch het hielp niet.

»Gij moest eens naar prins Karel van Beieren gaan", zeiden eindelijk zijn vrienden; »die is heel knap, en als gij nog te genezen zijt zal hij u zeker helpen."

Zoo gezegd zoo gedaan. De schoolmeester kwam bij den prins, die hem onderzocht en ten slotte zei: »ik geloof dat gij nog wel te beteren zijt, maar ik zal er een anderen dokter bijroepen, die alleen keelziekten behandelt." Dat geschiedde en deze tweede geneesheer zei aanstonds, dat de prins gelijk had. \ Nu werd er al het mogelijke aan gedaan, en de Heere zegende het, zoodat de schoolmeester over twee maanden volkomen beter was en weer zoo goed kon spreken als voorheen.

Doch nu werd het ook tijd te betalen. Wat zou die genezing niet kosten, vooral nu de dokter een prins was ! De schoolmeester waagde eindelijk het te vragen.

Prins Karel zag den onderwijzer een oogenblik aan, klopte hem toen vriendelijk op den schouder, en zei glimlachend :

»Ga maar heen in' den naam des Heeren. De eerste de beste hertogin, die ik met goed gevolg behandel, zal zeker blij zijn als zij meteen voor u mag betalen."

En daarmee kon onze vriend wegreizen, zijn hart vervuld van dank jegens een prins, zooals er zeker niet vele zijn.

In Amerika is voor eenigen tijn een vroom man overleden, C. de Smit geheeten. Hij heeft een gedicht nagelaten, dat alle jongelieden moesten lezen en ter harte nemen — eer de kwade dagen komen. Het luidt:

HAD IK HET GEWETEN.

O, had ik het geweten! Ik had mijn dierb'ren Heer ' Zoo lang niet laten wachten. Neen — 'k had mijn jeugd en krachten Gewijd ter Zijner eer.

O, had ik het geweten! Ik had 'zoo niet gedwaald ; Maar 'k had met al mijn zinnen Zijne roepstem — die, daar binnen — Gehoord, en niet gedraald.

O, had ik het geweten ! Hoe lief mij Jezus had: Hoe Hij mij op mijn wegen Bleef volgen met Zijn' zegen. Ofschoon ik Hem vergat !

O, had ik dat geweten ! Ik had mijn jeugd en kracht, Niet langer aan de zonden Gewijd — maar in Zijn wonden Geschuild en heil verwacht.

O, had ik het geweten! Dat 'k in Hem alles had ; . Dat al mijn zonde en schulden. Hij ook voor mij vervulde Op 't zware lijdenspad.

O, had ik dat geweten. Dat ik van eeuwigheid In Hem was uitverkoren. Ik, arme en verloorne. Bestemd tot zaligheid!

O, had ik dat geweten ! 'k Had nooit zoo lang gewacht; Maar 'k had mij in Zijn armen "Van Goddelijk erbarmen Geworpen, dag en nacht.

En de Heere geve, dat allen eens kunnen zeggen:

En thans mag ik het weten! U zij de dank en lof! O, God van liefd' en trouwe, 'k Zal eeuwig op U bouwen ! , 'k Heb rijke dankensstof.

Ja, nu mag ik het weten! En niets scheidt mij van Hem; »Ik leef en gij zult leven. Vrees niet — en wil niet beven", Zóo klinkt Zijn liefdestem!

Ja, nu mag ik het weten ! Ik ben verlost en vrij ; Nu kan ik juichend lijden. En moedig, blijven strijden, 'k Blijf altijd even lalij.

CORRESPONDENTIE.

Het slot van »een groot gewin" volgt aanstaande week.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen