De heer E. J. F. van Dissel

De heer E. J. F. van Dissel van Bladel spreekt ia De Hervorming een oordeel over de Doleerenden uit, dat, als van een nietgeestverwant herkomstig, om zijn onpartijdig karakter waarde bezit en diep beschamende dingen aan het adres der Irenischen te hooren geeft.

De heer Van der Meulen had durven zeggen, dat onze strijd niets te maken had met het geloof. Hierop nu schrijft hij:

Als de Heer van der Meulen beweert dat 't »geloof' met de kerkelijke beweging niets te maken heeft, dan zon ik willen vragen: is dit wel zoo zeker? Mr. van der Brandelerb.v. zegt: »de belijdenis-quaestie is de spil waar alles om draait." Zullen alle doleerenden dit niet met hem getuigen ? En mogen er ook al andere drijfveeren zijn bijgekomen, is het niet de oude belijdenis-quaestie die sedert jaren den strijd in onze kerk heeft voorbereid, veroorzaakt en nog beheerscht?

De heer Van der Meulen had beweerd, dat we volle vrijheid bezaten, en dus tevreden behoorden te zijn .Hiervan zegt hij:

Velen zeggen met den Heer v. d. M.: nooit was er in onze kerk meer vrijheid dan tegenwoordig. Ook de doleerenden waren geheel vrij. Daargelaten de vraag, hoe die vrijheid te rijmen is met de «handhaving der leer", rijst bij mij eene andere vraag (die ik met velen meermalen deed, maar waarop het bevredigend antwoord nog altijd moet gegeven worden), hadden de nu doleerenden dan inderdaad vrijheid? Waren zij b. v. niet o-edwongen als lidmaten te erkennen de zoodanigen, »wier overtuiging door hen geheel in strijd werd geacht met het wezen der kerk." »Wordt hier", zoo werd er van bevoegde zijde gevraagd, »geen onwaardig (woorden) spel gedreven ? sis het niet alsof men zeide : ikgeefu vrijheid »de deur van 't gebouw tegen alle indringers »te sluiten, als ons de vrijheid gelaten wordt, »langs andere wegen, den toegang te openen »voor degenen die wij willen binnen laten ? "

Voorts merkt hij op, hoe diezelfde Irenischen, die thans in de kerkbesturen, waarin ze meê door Gereformeerde hulp gekomen zijn, de Gereformeerden veroordeelen, zelven de mannen zijn geweest die jaar uit aar in tot verzet tegen de Synode hebben eprikkeld.

Wordt ook bij de verdediging van de uitanning der doleerenden, »die oproermakers »(zooals zij elders werden genoemd^ die in kort «geding moeten worden terechtgezet", wel beacht, dat hun verzet jaar in jaar uit is ^1? oed door mannen van "gezag en woordvoerers in de kerk? Als boekdeelen zouden kunen gevuld worden met de hevige, soms bittere oorden waarmee men der Synode heeft vereten, - dat zij de belijdenis der kerk niet handaafde en der modernen rechten in de kerk rkende; als daardoor bij velen de overtuiging erd gewekt dat het »zoride was voor God", ie ongerechtigheden in dé kerk te doen voorturen, dan vraag ik, kon na die opruiingen ene uitbarsting wel achterblijven? En wordt ij het veroordeelen der doleerenden wel in anmerking genomen, dat velen die nu hunne fsnijding verdedigen, toejuichen en bevordeen, zelf de zaden van verzet en revolutie met uime hand hebben uitgestrooid ?

Vooral dit laatste is de streep van de zwarte ool op het voorhoofd dezer Irenische annen.

Hun eigen schriften en hun eigen agitaie van vroeger veroordeelen hen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen