Het doorgangshais

voor verwaarloosde knapen te Hoenderloo schijnt na een bijna 4ojarig bestaan nog eene inrichting te zijn, die de waarheid van het spreekwoord bevestigt: »Onbekend maakt onbemind." En toch mag deze inrichting op vele goede vruchten wijzen. Sedert i Januari '69 werd den isten dezer de 304de knaap binnen hare muren opgenomen. Van deze 304 knapen waren er op i dezer nog 25 in de inrichting, een ptal is gehuisvest bij den heer H. J. Roos, Burgstraat 18, Utrecht, van waar uit ze dagelijks verschillende werkplaatsen aldaar bezoeken, om tot flinke ambachtslieden te worden opgeleid; terwijl er nog 15 op andere plaatsen bij landbouwers en handwerksUeden zijn geplaatst, onder voortdurend toezicht van het bestuur, om daar te leeren in eigen onderhoud te voorzien door nijvere handenarbeid. De overigen staan niet meer onder dat toezicht, maar zijn hier en daar verspreid, en hoewel het bestuur velen hunner uit het oog heeft verloren, kan toch ook van velen getuigd worden, dat het doorgangshuis te Hoenderloo de eerste trede was van den ladder, waarlangs zij maatschappelijk althans weder zijn opgeklommen. Wanneer men in aanmerking neemt, dat velen dezer knapen in een toestand waren, of op weg waren, in een toestand te geraken, waardoor zij gevaar liepen uitgeworpen te worden uit het maatschappelijk leven, waarlijk dan mogen deze resultaten niet gering worden geacht, I)

En waarvan bestaat nu deze inrichting? De knapen worden opgenomen van 8—15 jaar oud; daarvoor moet betaald worden ƒ120 per jaar, waarvoor ze dan worden gevoed, gekleed en, indien noodig, onderwijs ont/angen op de dorpsschool. Men begrijpt dadelijk, dat dit bedrag bij lange na niet voldoende is, om de onkosten der inrichting goed te maken, en het overige moet dan ook door liefdegaven gedekt worden. Deze gaven komen echter zeer schaars, zoodat een tekort telkens het zeer onaangename slot der rekening was. Dit zal nu nog in meerdere mate het geval worden door de belangrijke uitbreiding en verbetering, die het bestuur den isten Mei jl. heeft aangebracht door de stichting van de hulpinrichting te Utrecht, aan welker hoofd de heer H, J. Roos staat. Ik geloof, dat onbekendheid met de inrichting daarvan alléén de oorzaak is. Ik meen toch te mogen vertrouwen, dat er nog genoeg niedelijden bij ons volk is met die ongelukkige straatjeugd, die opgroeit voor gevangenis en verbeterhuis, om gaarne milde bijdragen te schenken aan eene inrichting, die althans eenigen uit zoovele honderden, ja duizenden tracht te redden van den weg van tijdelijken en bovenal zedelijken ondergang. Waarlijk ik kan niet gelooven, dat eene inrichting als deze, waar het Schriftwoord: »Gaat uit in de heggen en stegen, " zóó wordt opgeat, niet zou deelen in de gunst des Heeren n der menschen. De Heer bewege dan ook eler harten tot medelijden met het treurig ooruitzicht van zoovele verwaarloosde knapen, ls er op onze straten rondzwerven, en tot eelname in den liefdearbeid, die zich opmaakt, m hun de reddende hand te bieden. De iefdegaven in geld of kleederen zullen dankaar worden aangenomen en verantwoord in it blad.

E. TEN KATE WZ., directeur.

Hoenderloo, September i5

i) Hen, die meer van deze inrichting wenschen te weten, verwijs ik naar de brochure: «Het doorgangshuis te Hoenderloo na 40 jaren", door L. Heldrmg te Middelburg, welke brochure op franco aanvrage .gaarne gratis wordt toegezonden door den heer H. J. Roos en mij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen