Uit de Pers.

Het kost aan de redactie van het weekblad de Roeper blijkbaar moeite, om ten opzichte van de Heraut de billijkheid te betrachten.

Dat bleek ons opnieuw uit haar nummer van 30 Januari, waarin aan ons adres deze critiek voorkwam.

»In No. 630 van de Heraut breekt Dr. Kuyper een lans voor de Nederl. Gere/. Zendingsvereenigingt die, in financiëelen nood geraaltt, nu een beroep op de mildheid harer vrienden heeft gedaan. En naar het oordeel van Dr. Kuyper zal zij zeker gehoor vinden: iWant", zegt ZHG., »at is het volkomen waar^ dat het ook met deze Vet eeniging nog lang niet strikt in W den haak is en al moet het einde zijn, dat ze óf zich-g zelve opheft, of zich omzet in eene vtreeniging vana louter fmanciëele hulp, toch is zij de eenige Zending! vereeniging hier te lande, die het goede op wil en steed op kerkelijke Zending heeft aangestuurd.

Ziet ge, dat is nu de taal van den woordvoerder der Doleerenden, die zoo gedurig en zoo plechtig ver zekert, toch zoo sterk naar vereeniging te smachten met de «gescheidene broeders», maar die het wagen durft om die «gescheidene broeders" keer op keer een slag in het aangezicht te geven

Ook nu weer

De Nederl. Gere f. Zendingsvereenlging hier te land is het die het goede pad op wil en steeds op kerke lijke Zending heeft aangestuurd. En de Zending der 1 der Christ. Geref. kerk dan, die van de kerk uitgaat, en dus zoo kerkelijk mogelijk is, wU die dan niet het goede pad op ?

Of heeft de Schrijver alleen het oog op al die Zen dingsvereenigingen, die zonder eenig kerkelijk verband, van particulieren opgericht en door particulieren be stuurd worden ? Goed; maar waarom dit dan niet met een enkel woord er bij gezegd; waarom dan zóó ge schreven dat het Doleerende volk gaat zeggen: »Ziet ge wel, Dr. K. heeft het gezegd, de Ned. Geref. Zen dingsv. de eenige in den lande, die het goede pad op wil»

Er wordt zoo gedurig geklaagd over verdachtmaking, en vooral durft men De Roeper daarvan beschuldigen; maar kent ge schrikkelijker verdachtmaking dan nu weer in boven aangehaald schrijven geschiedt; wordt daardoor de Zending der Christ. Geref. kerk niet indirect veroordeeld en bij de Mederl Geref. Zendingsv. te achter gesteld?

Kracht steekt er in zulk een polemiek niet bijster veel!

In de Heraut was uitsluitend sprake van de particuliere Zendingsvereenigingen; dus viel er geen woord over de nietparticuliere Zending der Chr. Ger. kerk, die niet aan de orde was. En hiervan nu vraagt de Roeper: Kent gij schrikkelijker verdachtmaking?

Natuurlijk antwoordt de lezer op die vraag bij zichzelven: i> Ja zeker; ik ken heel wat schrikkelijker verdachtmaking." En wie nadenkt zal er bijvoegen: »In deze verdachtmaking van de Heraut vind ik zelfs niets schrikkelijks ja zelfs niet eens een »verdachtmaking"!

En die dat laatste zei, zou het bij het rechte eind hebben. Want verdachtmaking is altoos iets lasterlijks onder schijn van waarheid van iemand zeggen, en hier is juist sprake van niets zeggen.

Verzwijging en verdachtmaking zijn twee. Maar we zijn er nog niet.

De Heraut heeft het nog bonter gemaakt. Hoor maar:

«Maar we zijn er nog niet; de menschen mochten eens denken, dat de Zending der Christ. Ger. kerk toch in elk geval een kerkelijke Zending is, en daarom boven elke andere moet worden gesteund.

Dit moeten de Herautlezers echter vooral niet denken; daarom wordt het wapen der verdachtmaking andermaal gebruikt en — ja, vreemd staat gs er van te kijken — de kwestie der vereeniging met alle geweld er bij gesleept.

Hoor maar:

«Dat de poging om iiet de mannen van 1834 kerkelijk saam te leven, op bezwaren hunnerzijds afstuitte, moet niet het minst met het oog op de Zending ten zeerste betreurd. Waren deze 600 kerken saamgesmolten. dan had er metterdaad een krachtige kerkelijke missie kunnen geformeerd worden, die op Java wonderen had gedaan, terwijl nu de wederzijdsche krachten verdeeld zijn, en er, ook bij de beste ver standhouding, toclt altoos zeker esprit de corps nawerkt», enz.

Wie dit nu vatten kan vatte het.

Zou men er niet uit moeten opmaken, dat er sprake is geweest van eene samensmelting der Nederl. Geref Zendingsv, met de Chr. Geref kerk; dat die samensmelting op tegenstand onzerzijds is afgestuit, en dat nu genoemde Zendingsvereeniging haar eigen weg moet gaan? Maar neen, dit wordt geenszins bedoeld; bedoeld wordt de vereeniging der Ned. Gereformeerden met de Chr. Gereformeerden; maar waarom dan zoo dubbelzinnig geschreven, en waarom de zaak der vereeniging in verband gebracht met de Nederl Geref Zendingsvereeniging?

Is dan die Vereeniging een doleerende; heeft dan die Vereeniging iets te maken met het al of niet tot stand komen der zooveel besproken Combinatie op grond der Concept Acte of moet die Vereeniging, evenals de Vrije Universiteit, zoo als vanzelf bij de Doleantie worden aangehaakt?

Het schijnt inderdaad zoo.

Immers de Ned. Geref Zendingsv, dus eene niet kerkelijke, verdient de voorkeur boven die, welke recht streeks van de kerk uitgaat; van de kerk, van dewelke men zegt, dat men zoo bitter 'gaarne met haar wil vereenigen; en dat, niettegenstaande van genoemde Zendingsvereeniging wordt verklaard, «dat het met haar lang niet strikt in den haak is», en dat het einde zal moeten zijn, dat ze «óf zichzelve opheft, óf zich omzet in eene vereeniging van louter financieele hulp».

Nu, wij laten zulk een betoog en zulk eene aanbeveling gaarne voor rekening van den geleerden Schrij ver; alsook zijne verdachtmakende wenk, die hij reeds zoo menigmaal heeft gegeven, «dat de poging om met de mannen van 1834 kerkelijk saam te leven, op be zwaren onzerzijds afstuitte».

Laten de mannen van '34 door al zulk geschrijf zich nauwer aaneensluiten, en zich gedrongen gevoelen, om de Zending der Chr. Geref. Kerk. met verdubbel den ijver te steunen; dat de behoeften vele zijn, heeft het jongste Nr van het Mosterdzaad bij vernieuwing ons herinnerd; en-dat van de Doleerende vrienden geen hulp is te wachten, roept de Heraut alweer duide lijk ons toe.

Die broeders zijn zoo kerkelijk, dat ze veel liever van «kerk» en «kerken» spreken, dan van «gemeente» en «gemeenten»; en wederom zóó kerkelijk, dat zij eene niet kerkelijke Zendingsvereeniging eerder steunen dan de Zending, die rechtstreeks van de kerk uitgaat.

Heeft dit niet veel overeenkomst met de tegenstrij dige verklaring: «Wij zitten met geen vezeltje aan de Ned. Hervormde kerk meer vast; » en: «Wij blijven lid van de Ned. Hervormde kerk» ?

Het is echter goed, dat de geesten zich uitspreken, want zoodoende zegt Ds. Nederhoed terecht worden we hoe langer hoe meer gewaar, wat we niet aan el kander hebben.

Zulk schrijven nu maakt op ons een »kinderachtigen" indruk.

Dat is geen taal van een man.

Zoo zeurt een oud vrouwke, terwijl ze een snuifje uit haar snuifdoos neemt, maar geen Christenbroeder, die de heilige dingen van Gods koninkrijk bespreekt.

Verbeeld u, men zou de »Zending der Chr. Gereformeerde kerk" willen wegstoppen; zich aanstellen alsof ze niet bestond; ze liefst wegdenken!

Zij ons antwoord, dat die Zending daarvoor veel te krachtig en te principieel en Ds, Donner, haar Director, een veel te bekend man ook als Zendingsdirector is.

Doch het beste bewijs voor het «kinderachtige'' van zulken praat is wel, dat, nog eer de Roeper in Amsterdam kwam, de hoofdredacteur van de Heraut o^ het Zendingscongres openlijk den tol van zijn eerbied aan deze kerkelijke Zending der Christelijke Gereformeerden betaald heeft.

En daarmee ligt heel dit ergerlijk stukje omgakegeld.

Toch is het goed, ook onzen lezers van tijd ot tgd te doen hooren, hoe er in zekeren hoek oor Christenbroeders over Belijders van den eere Jezus geschreven wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen