GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Door den uitgever

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Door den uitgever

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Door den uitgever A. Jongbloed te Leeuwarden is een nieuwe brochure van den heer G. G. Gijben, te Monster, over de kerkelijke saamleving van alle Gereformeerden in het litht gegeven.

Ook dit geschrift is, evenals al wat dusver uit de pen van den heer Gijben vloeide, duidelijk en helder gesteld, en gevat in sobereti, goeden stijl.

Geen moed verloren ! is de titel van dit nieuwe boekske, dat met evenveel zaakkennis als onpartijdigheid, en met een hart dat naar den vi-ede dorst, de oneffenheid zoekt op te sporen, die beideizi|ds nog aan het effene van de baan in den weg staat.

Reeds het feit, dat de heer Gijben nogmaals voor deze zoo heilige aangelegenheid in het krijt trad, is een verblijdend teeken; en gunstig steekt zijn gloed en bezieling af tegenover de koelheid van veler Laodicisme, dat er al meer toe neigt, om wijl de knoop zoo moeieüjk te ontwarren is, alle dingen maar te laten gelijk zijn.

Het gaat zóó goed! Waartoe ontrust ge ons? Naar Gods gebod moest het wel anders wezen. Maar, eilacie, er is zooveel in staat en kerk, dat zich nu eenmaal naar den regel van Gods gebod niet plooien laat.

Het valsche Conservatisme.

Altijd weer Calvijns klacht, van het bene positum non movere. Een kwaad, dat nog zoo kwaad niet geordend is, stil laten zitten.

Een Conservatisme, dat naar het Antinomianisme op weg is.

Ziet de heer Gijben juist, dan ligt het euvel in de moeielijkheid om de Gereformeerde kerken juist te begrenzen.

Hij zegt hiervan op bl. 54:

Men zal derhalve over de begrenzing der gereformeerde kerken nader moeten onderhandelen.

Dat de reformatie gericht blijft op de vrijmaking van steeds meerdere gedoopten uit de banden der hiërarchie, is kostelijk, en zeker naar 's Heeren wil.

Maar men zal den ongeloovigenmoeten aanzeggen, dat zoolang zij in het ongeloof volharden, zij niet tot de ware kerk van Christus mogen gerekend worden; en tevens aan de belijders, die in het Genootschap wenschen te blijven, doen weten, dat men zich in geestelijken zin niet van hen afgescheiden rekent, maar dat zij slechts voorloopig en voorwaardelijk tot de kerk des Heeren geteld worden, in elk geval hun kerkelijke rechien in het gereformeerde deel van die kerk niet mogen uitoefenen, zoolang zij hun kerkelijken wandel niet overeenkomstig hun belijdenis inrichten. (Vgl. de Handelingen van de Synode van Wesel. Cap. VIII art. 8; Syn. van Emden. art. 30; Syn. van Dordrecht in 1578, art. 95.)

Men werpe hier niet tegen, dat al deze lieden toch gedoopt zijn, want met zulk een exceptie kan men altijd de begrenzing en tuchtoefening tegenhouden. Vanwege de synodale »kerken" gaat men door met doopen buiten geloofsverband, en alzoo met het vervormen van de kerk, waardoor dan alle reformatie onmogelijk zoude blijken.

Eén van beiden dus: afsnijding of afzondering. Is het eerste ongeoorloofd, dan worde het laatste volledig erkend.

Nu zal de heer (sijben reeds een paar weken uit onze leaders gezien hebben, dat ook wij op dit punt het cardinale van den strijd concentreeren, en juist daarom de vraag te berde brachten, hoe de kerkeraden, die tot reformatie kwamen, zich te gedragen hebben tegenover hen, die vooralsnog weigeren hun ambtelijk gezag te erkennen.

Hij zal hieruit tevens gezien hebben, dat wij deze vraag zoo teeder mogelijk ten opzichte van de „Christelijke Gereiorden" wenschen te behandelen.

En ook zal hem, uit de voortzetting van onze besprekingen blijken, dat zijn conclusie en de onze elkaar tamelijk wel in het gevlei komen.

Maar toch, al dit schrijven en dit wrijven kan en zal niet baten, indien de liefde niet wordt opgewekt, en de kinderen Gods elkaar niet over en weder, om Christus' wil, zoeken.

KUVPER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 8 juni 1890

De Heraut | 4 Pagina's

Door den uitgever

Bekijk de hele uitgave van zondag 8 juni 1890

De Heraut | 4 Pagina's