Uit de Pers.

De Vrije kerk bracht ons ditmaal o. m. een goed geschreven opstel van Ds. Littooy over de kerkelijke tucht.

Zijn conclusie is deze: Wat de zonde betreft »die van haar natuur en wegen openbaar zyn, sal de versoeninge (wanneer men seekere teekenen der boetvaardigheydt siec) openbaarlykgeschie den'-'. »Die eene openbare ofte andersints eene grov sonde gedaan heeft, sal van het Avondmaal des Hee ajgehouden worden" zie, zoo schrijft de Synode van I618 en '19 in de artikelen 75 en 76 ons in betrekking tot de openbare grove zonden regelen voor, geheel in overfienstemming met hetgeen we hierover afschreven uit de Kerkenordening der Synode van 1578.

Bij openbare grove zonden moet de censuur worden toegepast: want het doel der tucht is velerlei Volgens de verschillende kerkenordeningen en naar Calviju gal de Heere God ze om hem, die zondigt, te genezen en te behouden, om zijne verootmoediging te beproeven, om hem met God, met de gemeente, en met de naasten te verzoenen en om de ergernissen uit de gemeente Christi weg te nemen.

Calvijn spreekt zich in zijne Institutie, het vierde boek capittel XII als volgt uit : »In het stuk van verborgene zonden komt men niet eer tot de Kerk, dan als de zondaar hardnekkiglijk in zijne zonde blijft, volgens den voorzeiden regel Christi"

«Men moet bij de onderzoeking der zonde onder scheiden tusschen feilen en schelmstukken. Want in lichte zonden moet zoo groote strengigheid niet ge bruikt worden, maar het is genoeg, dat de bestraffing geschiede met woorden. De schelmstukken en booze feiten moeten met eene scherner roede gekastijd wor den. Want (het is niet genoeg, dat degene, dewelke door eene booze daad en kwaad exempel de Kerk zwaarlijk gekwetst heeft, alleen met woorden gestraft worde: maar hij moet ook voor een tijd beroofd worden van de gemeenschap des nachtmaals, tot hij eene froef heeft gegeven van zijne boetvaardigheid "

Deze wijze heeft de oude en welgeschikte Kerk gehouden en gepleegd, toen de oprechte regeering haar koers en lojp had Want als iemand eenig boos stuk had bedreven waaruit schandaal en ergernis ont staan was, zoo wierd hem belast, vooreerst, dat hij zich van het heilig Avondmaal zou onthouden; ten andere, dat hij zich voor God verootmoedigen, en zijn berouw en leedwezen voor de Kerk betuigen zou.

Mijns bedunkens is het niet tegen te spreken dat volgens de kerkenordeningen, ook die van Dordrecht, en naar Calvijn om verschillende redenen, wanneer pu blieke, grove zonden zijn bedreven, de tucht in elk geval moet worden tuegepast. Doch we vestigen er aan de andere zijde wel de aandacht op dat «feilen" slechts met woorden, d. w. z. met zachte en broederlijke vermaningen moeten gestraft worden.

Ook mag geen lid der gemeente, veel minder een Kerkeraad een bemoeial worden, door bij nietigheden of quaestieuse dingen vermaningen of nog erger de censuur toe te dienen; daardoor toch zou men deze van hare kracht berooven, allicht eigene meeningen als maatstaf nemen, en aan overgetrouwheid zich schuldig maken.

Maar zullen de Kerken voor versterving bewaard en aan de catholiciteit de heiligheid niet opgeofferd worden, dan moet opzicht en tucht plaats hebbeu.

In groote gemeenten in zeer groote steden is opzicht en tuchtoefening uiterst moeilijk In een kring, dien men overzien kan, zijn heide, liet ligt voor de hand. beter uitvoerbaar. Ik heb met het oog daarop raijzelven wel eens afgevraagd, of het Amerikaansche systeem van iste, 2de 3de en 4de gemeente voor de groote steden niet veel voor heeft, dan wel, of het om andere redenen beslist te veroordeelen is Het zou mij aangenaam zijn de gronden, waarop eventueel die veroordeeling rust, te mogen vernemen Indien er zelfs geene goede wijkverdeeling en ge trouw opzicht is. dan - laat ik mij open en rond mogen uitspreken, — dan ben ik niet zonder vrees voor de heiligheid der gemeenten, in de groote ste den. Daar komt bij, dat de incloed van de groote gemeenten, vooral wanneer in haar midden buitengewone gaven en krachten zijn, ontegenzeggelijk groot is, en dat hetgeeen daar geschiedt, noodwendig inwerkt op de beschouwing en de practijk der andere gemeenten.

Van ganscher harte hoop ik, dat de door God gewilde en door ons vurig gewenschte vereeniging, ook in betrekking tot de kerkelijke tucht, wel voordeel, maar geen nadeel zal opleveren, dat èn de catholiciteit èn de heiligheid er bij zal winnen.

Deze opmerking over de groote steden is alleszins der behartiging waard.

Ook o. i. is er althans in steden van meer dan 100, 000 inwoners geen behoorlijk kerkelijk leven zonder nadere indeeling mogelijk.

Intusschen lette Ds. Littooy er op, dat juist in zulke steden, en met name onder de lagere volksklasse, de verhuizing zoo sterk is, dat een deel der bevolking bijna nomadisch leeft. Soms is het, reeds na verloop van drie maanden, ondoenlijk een gezin terug te vinden, tenzij door onderzoek op het stadhuis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen