Door Kinderen.

EENE REIS IN DE MIDDELEEUWEN.

VIL

Ah VERDER.

Eer we verder gaan, zal 't goed zijn, dat de lezer een kaart van Azië voor zich legt, en vooral zich duidelijk maakt waar Klein-Azië, Midden-Azië en China liggen.

Overal waar onze reizigers kwamen, in Mosoel, in Bagda.-!, in Tauris en andere steden, verbaasden zich de Venetianen over de pracht en de kunstvlijt die zij aanschouwden, 't Ging in dal. Mongolenr jk niet slecht.

In de ftinkels of bazars vond men prachtige kleederen, uit zijden stoffen, met fraaie kleuren doorwerkt; kostbare sjaals of doeken uitkashemier-wol; mantels met goud doorweven; sierlijke, schitterende wapenrustingen werden uit staal vervaardigd en dan rijk gelooid. Ook was er een verwonderlijke hoeveelheid van de fraaiste edelgesteenten en paarlen, die ontzaglijke schatten hadden gekost.

Wilt gij nu weten hoe Marco Polo met zijn vader en zijn oom verder reisden, dan is het best dat gij op de kaart van Perzië de beide steden Kaswin en Damegon opzoekt en dan van Balhk over Nisjaboer een lijn trekt naar Merw, een stad die nu aan de Russen behoort, en die al per spoor is te bereiken. Gij zult opmerken, dat die .lijn de groote zoutwoestijn raakt, door welke iMarco Polo en de zijnen een moeilijke ­en gevaarlijke reis hadden te maken van 40 tot 50 mijlen. Overal trofien zij nog de sporen aan van de verwoestingen, die de legers der IVIongolen in deze landen hadden aangericht. Groote bloeiende streken waren in treurige wildernissen veranderd; menige schoone stad tot een puinhoop geworden. Merw b. v. was, vóórdat de Mongolen 't vernielden, een der schoonste steden geweest van het rijk der Abassiden, 'twelk Bagdad tot hoofdstad had. Balhk was niet veel minder geweest. Thans zag het er in beiden droevig uit.

Zeer opmerkelijk was het hoe, gelijk onze reizigers opmerkten, oude herinneringen lang onder de volken van het Oosten voortleven. Velen lezers is 't zeker niet onbekend hoe, destijds reeds 1500 jaar geleden, Alexander de Groote, koning van Griekenland, naar Azië trok en daar het groote rijk der Perzen overwon. Hij trok : ': elfs voort tot Indië, en keerde als overwinaar der wereld naar 't Westen terug. Hij is het, die o is in 't boek van Daniël wordt, voorgesteld als de harige bok, die den ram, Perzië, nederwerpt.

Die toclit nu van Alexander, door welken de Aziaten voor 't eerst kennis maakten met de Europeanen-en hun macht, had in heel 't Oosten een ontzaglijken indruk gemaakt, zoo zelfs dat men, toen Marco Polo daar reisde, zich Alexanders daden nog herinnerde. Men noemde hem echter met een Perzischen naam: Sekunder Ziil-Karnaïm, J Sekunder de gehorende." Waarom dit laatste? zult gij vragen. Wel, omdat de veroveraar zich op zijn munten liet afbeelden als den god Jupiter Ammon, en diens beeld vertoont twee ramshoornen. (Gij ziet hieruit meteen, hoe die groote Alexander toch ook heel zotte dingen deed; dat kwam doordat hij de wijsheid die van Boven is, niet bezat.)

Op hun reis door Azië nu bespeurden de reizigers overal, hoe het volk nog de heugenis bewaarde van 'tgeen Alexander had uitgericht. Zoo toonde men hun de plaats, waar de Grieksche vorst met de dochter van den overwonnen Perzischen koning in 't huwelijk moet zijn getreden. iNa en dan beroemden inlandsche vorsten er zich op, dat zij afstamden van den grooten Sekunder. Ja 't ging zoover, dat men er zelfs roem op droeg paarden te bezitten, die kinderen waren van Alex'.nders beroemd strijdros Bukephalos. Maar of ir van dit alles ook geboortebewijzen waren, vertelt Marco Polo niet.

Al reizende waren onze vrienden eindelijk beland in Badacksjan, 'tzelfde land dat tegenwoordig Afghanistan heet, en ten oosten van Perzië ligt. Daar echter konden zij niet verder, want Marco Polo werd ziek en rnoest rust nemer. Nu liep hun reisweg uit op een gebergte, dat als een muur oprees, en 't onmogelijk scheen te maken verder te gaan. 't Was de zoogenaamde Kodsja-Muhomet-keten. Juist echter deze schijnbare hinderpaal zou hun tot een zegen worden. Want toen zij eenmaal met groote moeite op dit gebergte waren aangekomen, bleek de lucht er zoo gezond en versterkend, dat Marco er geheel van begon op te knappen.

Evenwel, een heel jaar moesten zij in de buurt blijven, al was het tegen hun zin, temeer daar de Groot-Khan nog altijd op hun boodschap zat te wachten. Toch maakten zij zich hun tijd wel ten nutte, want zij leerden de rijke mijnen kennen, waaruit de fraaie robijnen en het prachtige blauwe Lapes lazuli werd verkregen. Dit laatste, de lazuursteen, werd vroeger wel tot sieraad gebruikt. Men maakt er nog wel vazen en kelken van, en gebruikt het tot versiering van schoorsteenen en voor inlegwerk.

Eindelijk was de zieke weer beter en besloot men de reis vooit te zetten met frissche kracht. Trouwens die zou men noodig hebben, want er wachtte hun nog heel veel, dat juist niet aangenaam was,

AAN VRAGERS.

Onze Amerikaansche vriend vraagt verder: ïWat beteekent de uitdrukkingen s grasduinen" en jop een slak zout leggen"?

Wat een duin is, 'weet elk iNederlander. Nu brengt onze taal mee, dat we heel gemakkelijk van een aelfstandig naamwoord een werkwoord maken. Zoo zegt men ergens gaan »huizen" voor sin een huis wonen"; stempelen" voor: sin den tempel (de kerk) gaan"; sboeken" voor »in een boek zetten". Zoo ook heeft »duinen" hier de beteekenis' van sin de duinen gaan." Dai er sgras" bijkomt, is begrijpelijk. Duinen met gras begroeid, zijn de mooiste, en veel gezocht, vooral als men uitgaat. Op die plekje? beweegt men zich graag. Iemand die grasduinen gaat, gaat dus naar een plek, waar hij zich vrij, makkelijk en graag bevindt en beweegt. En zoo beteekent het woord in 't algemeen: ergens als 't ware te gast gaan, er in weiden, zich te goed doen, er naar hartelust zich in bewegen. Wellicht ware graasdiwten beter, doch 't. komt op 'tzelfde neer.

De tweede uitdrukking luidt meestal: »Ge moet niet op alle slakken zout leggen."

Men beweert — ieder kan 't probeeren — dat een slak, als men zout op het dier werpt, wegsmelt. Wilde nu iemand dit echter doen in een tuin waar veel slakken zijn, dan zou hij wel dagvv'erk hebben. De uitdrukking bedoelt: Gij moet niet op alle kleinigheden letten; 11 niet ove'"al mee inlaten om aanmerkingen te maken, het te willen verbeteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen