Buitenland.

Frankrijk. Verschillende oordeelvellingen over de conferentie te Lyon. In Protestantsche kringen van Frankrijk droomde men sedert eenige jaren van eene vereeniging van allen, die den naam van Protestanten dragen. Door de officieuse synodale organisatie zijnde orthodoxen, en door de «delegation liberale" de rationalisten vereenigd. De offlcieuse synode besloot met de delegation liberale eene conferentie te houden te Lyon, welke niet anders dan louter administratieve bevoegdheid zou hebben.

Wij hebben dit van den beginne af aan betreurd, en de uitkomst zal doen blijken, dat wij hierin niet hebben misgezien; en van lieverlede zal de administratieve bevoegdheid veranderen in de bevoegdheid, de regeering der kerk uit te oefenen.

De hoogleeraar Sabatier beweerde, dat het doel, dat men nastreefde, niet op ée'ne lijn te stellen was met de pogingen die men in het v^erk heeft gesteld, m. a. w., dat na 208 afgevaardigden van de consistoriën te hebben doen bijeenkomen, het treurig was, dat men moest beginnen, om af te snijden alle vraagstukken, die het geloof raken, d, w, z. het essentieele en wat de substantie en het leven der kerken uitmaakt. Het eenige onderwerp, dat op deze samenkomst kon behandeld worden, was, om de verhoudingen met den Staat gemakkelijker te maken.

In de Befuge^ het orgaan dtr Waalsche kerken van Nederland, lezen wij in het nummer van r8 December het volgende: sHet is waar, dat men te Lyon gekomen is tot een tijdelijke en vage overeenstemming omtrent de administratieve quaestiën, maar op het oogenblik, waarop deze overeenkomst stond gevonden te worden, heeft zich een vreemd feit voorgedaan; een aanzienlijke fractie van de meerderheid heeft zich van haar afgescheiden, om zich bij de minderheid te voegen, welke aldus tot meerderheid werd. Een zeker getal rechtzinnigen, die diep met hunne broeders in het geloof en in de leer vereenigd zijn, hebben zich van hen afgescheiden, om zich met de Hbsralen te vereenigen, van welken zij in den grond gescheiden zijn in alles, wat de leer en het geloof betreft. Indien zij deze houding blijven aannemen; indien, gelijk sommigen van hen verklaren, zij met de orthodoxen zijn in alles, wat de leer aangaat, en met de liberalen in alles wat de administratie en de besturing der kerk betreft; dan zal men zien gebeuren, d^t de kerk zal geregeerd worden door de minderheid, die de fundamenten der kerk omverwerpt, tegen het verlangen der meerderheid, die er ten zeerste aan gehecht blijft; en in elk geval zal deze minderheid, meerderheid geworden zijnde, verklaren en beslissen, dat de quaestiën van leer en geloot moeten afgesneden worden gelijk dit te Lyon geschied is, omdat zij den vrede dreigden te verstoren.

De gevolgen van dergelijke staat van zaken •kan men gemakkelijk voorzien.

Inmiddels heffen de verzoeners der rechteren der linkerzijde een triumphzang aan, maar wij verklaren, dat, indien er overwinning is, dit niet is de overwinning der waarheid, maar die der verwarring van de menschen en van de zaken."

Met dit oordeel kunnen wij van harte instemmen.

Engeland. Het schijnt, dat vroeger de bisschoppen der Anglicaansche kerk verkozen werden door de gemeente. In de Liturgie der Episcopaalsche kerk is daarvan nog eenig spoor te ontdekken. Maar in de laatste tijden is de verkiezing der bisschoppen steeds uitgegaan van de koningin, omdat deze feitelijk het hoofd is der Episcopaalsche kerk van Engeland. Ds benoeming van een aartsbisschop is daardoor een politieke daad geworden, waaruit men afleidt, welke richting de Kroon bij het besturen van ïde kerk van Engeland" volgen wil.

Toen dezer dagen de nieuw benoemde aartsbisschop van Canterbury tot zijn ambt werd gewijd, verhief een gemeentelid, de heer Steenwood, zijn stem, om onder eene groote opschudding er tegen te protesteeren, dat deze kerkvorst door de regeering was benoemd.

Rusland. Bekend is het, dat het Stundisme zich in Rusland openbaart als eene secte, welke nauwe verwantschaft heeft met de Doopsgezinden. Toch heeft men van Russische zijde aan de Lutherschen verweten, dat zij het Stundisme bevorderen. Niets is minder waar. Het Stundisme is verwant met het Baptisme.

Die Baptistenpredikers brengen soms Luthersche gemeenten in de war. Het gebeurt, dat er in een Luthersche gemeente een Baptistenprediker optreedt, die alles in rep en roer weet te brengen, zoodat do menschen gaan meenen, dat, als zij door den Baptistenprediker bekeerd zijn, zij niet meer de leer en de sacramenten van de Luthersche kerk noodig hebben. Het gebeurt dan wel, dat een schare jongelieden zingend het dorp doortrekt en ieder dien zij tegenkomen g u g n h d k staande houdt om hem de vraag te doen of hij bekeerd is. Of men houdt het er voor, dat dengene dien men ontmoet reeds toegebracht is en men roept hem toe: sjezus leeft"; dan wordt hij omhelsd en met de broederkus begroet. Dergelijke verschijnselen duien dikwijls niet lang, maar sommigen blijven toch de Baptistische leer aankleven en dan is de eenheid der Luthersche gemeente verbroken. Men houdt het er in Luthersche kringen voor, dat het Stundisme, |het Methodisme en Baptisme even gevaarlijl^, zijn voor de Lutjiersche kerk in Rusland als de orthodoxe staatskerk. Zij, die dus van oordeel zijn, dat het Stundisme in een vriendschappelijke verhouding staat tot de Luthersche kerk, vergissen zich zeer.

Het optreden der Stundisten is een aanklacht tegen de Grieksch-orthodoxe staatskerk.

De procureur der Heilige Synode der Grieksche kerk Pobedonoszew is in dezen tijd 'in Rusland nog steeds een man van grooten invloed, al worden de Lutherschen in de Oostzeeprovinciën niet meer zoo zwaar vervolgd, als vóór eenige jaren. Onlangs is hij opgetreden tegen den bekenden graaf Leo Tolstoï, dien hij beschuldigt van afwijking van de leer der orthodoxe kerk. De geschriften van den graaf zijn onderzocht door eene commissie, bestaande uit drie metropolitanen, vier aartsbisschoppen en vijf bisschoppen, terwijl de Heilige Synode, op advies van bovengenoemde commissie, den graaf heeft geëxcommuniceerd.

De Semaine Religieuse^^fo. Zwitsersch blad, is van oordeel, dat het gevolg van dezen ban voor Tolstoï zal zijn, dat sommige van zijne geschriften in Rusland niet meer zullen mogen verkocht worden.

Maar in Rusland vreest men, dat Tolstoï met geweld zal overgebracht worden naar een klooEter en beroofd worden zal van een deel zijner burgerrechten. Wie weet, of de bekende schrijver niet nog eenmaal naar Siberië verbannen wordt, gelijk enkele Luthersche predikanten. In Rusland volgt men toch het stelsel dat de dwaling met geweld moet worden tegengestaan, en zoolang Pobedonoszew in zulk een groot aanzien staat bij den Czar, zal het wel aldus blijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen