Correspondentie.

Dezer dagen ontvingen we een schrijven uit Amerika met verzoek om advies.

Dr. A. KUYPER D. D. L. & D.

Amsterdam, Nederland.

Hooggewaardeerde Broeder in den Heere!

Met groote belangstelling en waardeering heb ik UHgl. nagegaan in het betoog tegen de lijdelijke schijnvrome richting inzake het strijden tegen den laatsten vijand, alle lijdeti enz. Alzoo kwam de verzekering in het juiste licht en evenzeer de vaccine. Dank voor het licht, ons ontstoken; edoch, nu konden we wellicht nog iets meer van uw betooj genieten, indien de lijn werd doorgetrokken naar Union's, vereenigingen enz., die bedoelen om in de sociale ellende elkander te steunen in de verdrukking.

Of mag al zulk streven niet uit dit gezichtspunt bezien? Het is lijden; en zij (de Unions) worden vaak uit lijden geboren, zij het een lijden door menschen veroorzaakt in de overmacht en moedwil van het kapitaal, maar alzoo toch een lijden ons tot leering en krachtoefening, van Godswege ons opgelegd, krachtens de zonde.

Dan doet zich ook de vraag voor, hoe te denken over het werk der lode's in den steun der zieken, de insuring en hulp in zaken verstrekt. Onze Synode zei: „een lid van een geheim genootschap kan geen lid zijn onzer kerk", en wenschte de Unions naar hare statuten te beoordeelen. Voorts zal de a. s. Synode van hare comm. van praeadvies vernemen, hoever men nog moet voortschrijden op dit pad. Onze gemeente werd reeds verontrust met die strijdvraag, die nu rust tot de volgende Synode. Muskegon-Classis besloot: „een Union-lid kan geen Kerkeraadslid zijn"; en ook hier wil men in die richting gaan handelen.

Met het oog op deze ernstige quaesties hoop ik, dat het UHgl. niet zal verdrieten iets van uw tijd te nemen om deze zaken te overwegen en, kon het, in uw gewaardeerd betoog over de Algemeene Gratie in de Heraut ook over deze vragen eenig licht te doen opgaan. We hebben er groote behoefte aan in Amerika, vooral ook met het oog op de zoo broodnoodige eenheid der Geref. in dit land. Bij ons is nog immer die lijdelijke zuurdeesem zoo sterk doorwerkend, dat wij voor ons dank brengen aan God voor wat we ontvangen van uwe hand. Moge de Heere God u sterken tot in lengte van jaren!

Nog dit s.v.p. Er is thans veel finantiecle hulp te erlangen bij de Unions, Insurings, enz. in geval van ongeluk, werkeloosheid en sterfte; is het wèl voor de kerkleden hiervan gebruik te maken? Loopt dit dan buiten het ambt der priesters des Heeren om, of zullen deze alleen maar toezien op de dan nog in de kerk overblijvende nooden? Maar raakt dit niet het verband der kerk tot de wereld? En dan moet de kerk toch niet in afscheiding van de wereld haar kracht zoeken, doch in het omscheppende bearbeiden van die wereld, opdat straks de aarde zij des Heeren en alle knie voor Hem zich buige? Als de wereld in finantieele verzorging de kerk te knap af is, dan moet de kerk haar eigen tekort opmaken en het der wereld nog verbeteren, niet waar? Iets afkeuren omdat het een uitvinding der wereld is toont kleinzielige bekrompenheid, waar men maar veel last mee heeft.

Hgl. broeder, zeer zult ge ons verplichten door ons iets van uw Hgl. te doen vernemen. Ontvang onze oprechte groeten van huis aan huis en wees verzekerd dat onze gemeente UHgl' nog niet heeft vergeten.

Metterdaad zijn deze drie vragen uiterst belangrijk.

Ging toch de Kerk van Christus er, waar ook, toe over, om het lidmaatschap van een Union, d. i. van een werkliedenvereeniging, als zoodanig, voor zondig te verklaren, zoo zou zij hierin, rechtdraads tegen den geest van het Evangelie in, vóór het kapitaal en tegen ilzw arbeid partij kiezen.

Hier te ia.ide zou het dan ook niemand in den zin komen, zulk een gedachte ook maar te uiten.

Toch ligt hier een moeilijkheid, die we zeer goed gevoelen.

Wij hebben Patrimonium naast de min of meer socialistische vereenigingen, en Patrimonium is in Amerika, alleen in Patterson en misschien nog in zeer enkele plaatsen, vertegenwoordigd.

Onze Nederlandsche werklieden zijn er niet talrijk genoeg, om allerwegen zelfstandig op te treden.

En nu kan het mogelijk zijn, dat in de statuten van enkele der bestaande vereenigingen grondslagen voorkomen, die voor een Christen onaannemelijk zijn.

Doch dit moet dan in elk gegeven geval speciaal worden onderzocht, en niemand heeft het recht, met één slag, alle Unions of werkliedenvereenigingen als onrein buiten de kerkelijke wet te stellen.

De uitvlucht om te zeggen: Wel een geivoon lid mag er in gaan, maar geen kerkeraadslid, ware een tweeërlei moraal huldigen, een hoogere voor de ambtsdragers, en een lagere voor de leeken, wat ons op den Roomschen weg zou brengen.

En mengde zich hierin de invloed van werkgevers, die op die wijs de actie van den arbeid poogden te fnuiken, dan zou het feit zich voordoen, dat de kerk van Christus zich gebruiken liet om het kapitaal tegen den arbeid te sterken.

Wat nu de tweede vraag aanbelangt, of de kerk niet zelve zulke Unions en Assurantiemaatschappijen moest oprichten, en dan, zoo mogelijk, nog beter dan de wereld dit doet, zoo ware zulks een volstrekt miskennen van het geheel onderscheiden terrein der Particuliere genade en der Gemeene gratie.

Dit is herhaaldelijk gepoogd, en heeft altoos tot bittere teleurstelling geleid.

Veeleer zal de Diaconie hooger standpunt innemen, wanneer ze kan optreden, niet alleen onder hongerigen en verlatenen, maar te midden van ®en gemeente, die van de gewone nooddruft des levens voorzien, nochtans gedurig hulp vraagt van wie meer heeft voor wie in ongelegenheid geraakte, ook onder de kleine burgerij, ten einde alzoo het besef, dat men saam elkanders nooden draagt, en saam een hooger sociaal standpunt zoekt in te nemen, te verwezenlijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen