Buitenland

Frankrijk. Eene uitzondering op den regel.

Wij zagen tot onze blijdschap dat niet alle Protestanten in Frankrijk evenzeer ingenomen zijn met de wet op de geestelijke vereenigingen, welk ten doel heeft om de ontwikkeling der Roomsche kloosterorden te fnuiken. De Evangéliste, het orgaan der Fransche methodisten, ziet in de nieuwe wet een groot gevaar. „Het feit, zoo schreef genoemd orgaan vóór het tot stand komen van de wet, dat men onze maatschappijen voor onroerende goederen op één lijn met katholieke associatiën stelt, ontrust ons. . . .

„Men zal ons tegenwerpen: De nieuwe wet zal u zes maanden geven om u te laten autoriseeren, maak van dat privilegie gebruik; wanneer gij eenmaal geautoriseerd zijt, hebt gij hetzelfde recht als de erkende kerken, behalve dat gij geen staatstractementen krijgt, die gij ook niet begeert." Ik antwoord dat dit juist het punt is, waardoor de nieuwe wet de godsdienstvrijheid schijnt te bedreigen. Een vrijheid, die de overheid naar believen kan verleenen of weigeren, is geen vrijheid. De vereenigingen van welke onze verschillende godsdienstige werken uitgaan, zullen hunne statuten moeten inzenden om door de Kamer en door den Senaat te worden onderzocht.

Over die statuten zal men te midden van Ultramontanen ter rechter en vrijdenkers ter linkerzijde discussieeren. De debatten, die in [de Kamer over de nieuwe wet gevoerd zijn, geven ons eeii voorproef van hetgeen de discussiën zullen zijn, welke men voeren zal wacneermen de godsdienstige vrijheid der minderheden te regelen heeft... Laten onze vrienden zich wel deze waarheid, die door de ervaring bevestigd is, inprenten : dat dikwijls de onschuldigen voor de schuldigen gestraft worden, en dat de vreedzame minderheden het gezag betalen voor woeizieke meerderheden."

Men heeft getracht de Evangéliste gerust te stellen door op te merken, dat de protestantsche vereenigingen, omdat zij niet behooren tot de kategorie van kloosters en geestelijke orden, die door hoofden in het buitenland bestuurd worden, hare statuten niet aan de Kamer en bij den Senaat ter goedkeuring hebben in te zenden. Deze vereenigingen hebben slechts de goedkeuring van den Staatsraad noodig en die raad zal in zijn jurisprudentie kalmer, wijzer en gelijkmatiger zijn dan het parlement. Maar dit neemt niet weg, dat dan toch vanwege den staat controle wordt uitgeoefend over de godsdienstige vereenigingen, en dit langs den preventieven weg. Het schadelijke hiervan zullen weldra ook zij ervaren, die thans er in juichen dat de Roomsche kloosterorden in het gedrang komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen