Recensiën.

P. BIESTERVELD, Jlei Gereformeerde Kerkboek , Uitgave van het traktaatgenootschap „Filippus", igo2.

Op uitnoodiging van het traktaatgenootschap „Filippus" heeft Prof. Biesterveld op eenvoudige en heldere wijze voor ons volk de geschiedenis van ons Kerkboek verhaald. Ds. Barger deed onlangs hetzelfde in zijn „Ons Kerkboek", maar het kan kwalijk ontkend, dat trots het vele goede en lezenswaardige dat hier te vinden is, de schrijver toch maar al te duidelijk verried, dat zijn sympathieën niet op elk punt meegingen met die van ons Gereformeerde volk. De warme aanbeveling der Gezangen, die in het kerkboek van de Hervormden zulk een breede plaats in nemen, teekent het standpunt van den schrijver genoeg. Het was daarom een uitnemende gedachte, dat het Gereformeerd Traktaatgennootschap Prof. Biesterveld verzocht ook voor onze Gereformeerde kringen dezen zelfden arbeid te verrichten, en het onderscheid tusschen beide werken komt scherp genoeg in den titel uit. Ds. Barger gaf van zijn subiectief standpunt uit een beoordeeling van ons kerkboek; Prof. Biesterveld|s hoofddoel is het Gereformeerd ka.rakteï van dit kerkboek te doen uitkomen.

Ook deze studie draagt een populair karakter. Prof, Biesterveld heeft geen nieuwe ontdekkingen gedaan, maar geeft het resultaat van de historische onderzoekingen op dit gebied met groote volledigheid en onpartijdigheid weer. Ook in dat opzicht staat zijn arbeid boven dien van Ds. Barger, daar hij gebruik kon maken van allerlei gegevens, die Ds. Barger miste.

De lezing van dit geschrift bevelen wij van harte aan.

Men vindt hier kort saamgevat de geschiedenis van onze Statenvertaling, van de berijraing S van den Psalmbundel; van de belijdenisge­ ov schriften en de liturgie. Bovendien wordt bij de belijdenisgeschriften en de liturgie een kort o erzicht gegeven van den inhoud, wat de waarde b van dit geschrift niet weinig verhoogt.

De prijs is zoo laag gesteld, dat het voor een bock van meer dan 300 bladzijden wel spotgoedkoop heeten mag.

Moge de wensch van Prof. Biesterveld vervuld worden, dat door deze studie bij ons Gereformeerde volk de liefde voor ons kerkboek worde verhoogd.

J. C. SIKKEL, Troost mijn volk. Jesaja's Troostboek (Jesaja XL tot LXVI) in honderd schrift overdenkingen. Twee deelen. Amsterdam, Boekhandel voorheen Höveker & Wormser, 1902.

In zeldzaam keurigen prachtband, die met zijn harmonische kleuren en schoon gestyleerde iiguren een eere is voor den uitgever, worden hier een een honderdtal meditaties van DJ. Sikkel over Jesaja's Troostboek ons aangeboden.

De schrijver heeft een zeer eigenaardig talent, dat door frischheid en oorspronkelijkheid hem van alle anderen onderscheidt. Zijn taal is als een bergstroom, springend over rotsblokken; de volheid der gedachten nauwelijks kunnende ber gen in de enge stroombedding der woorden; u meesleepend door haar stoute tegenstellingen, verrassende wendingen, en rijkdom van synoniemen. Soms een waterval, waarin de woordenstroom breed u tegenklatert; dan weer het persen van den straal door de nauwe rotsspleet; maar altoos zoo, dat het in uw hart indringt, u dwingt tot luisteren en u onder de macht brengt van het woord.

En zoo is 'het ook met den inhoud. Het alledaagsche, het gewoon-menschelijke, het preek-s s achtige vindt ge hier nergens, fie schrijver heeft een eigen kijk op Gods \Voord, een eigen inzicht in de dingen van het leven, een eigen beschouwing van de gemeente, van het verbond der genade, van de bediening van het Woord. Zonder meedoogen geeselend en striemend wat oppervlakkig is, wat met den sleur meegaat wat een spel. speelt met het leven der genade, duikt hij telkens in de diepte van het Woord Gods, tracht in de schiften de Schrift, de rijke openbaring van Gods ontferming, te vinden en dat woord van Goddelijke vertroosting te doen aansluiten aan de behoeften en nooden van het volk Gods, het Zion, dat om erbarming roept.

Zonder vrucht niet alleen van rijker inzicht in de Schrift, maar ook van dieper zelfkennis zal niemand dit „boek der vertroosting" lezen. Onder onze stichtelijke lectuur neemt het een plaats der eere in. Aan alle valsche mystiek gespeend, die in het wegzinken in eigen gemoedsaan doeniiigen wellust vindt, roept het krachtig en luide op tot die hoogere mystieke gemeenschap met den Christus Gods, die alleen in de gemeenschap met heel Gods volk, als lid van Christus lichaam, ervaren wordt.

Indien bij dit woord van lof een woord van kritiek noodig is, dan zou het dit zijn, dat de schrijver sonis te veel in breede vlucht over het gekozen woord hefenglijdt en daardoor de bijzon dere trekken van het beeld nie.t ailtods genoeg tot hun recht doet kpmen. Meditatie èn uitlegging zijn twee. Maar oofe de geestelijke meditatie moet toch beginnen met het Woord Gods te laten spreken. Het tweetal meditatiën over Jesaja 53, het schoonste hoofdstuk uit Jesaja's troostboek, schijnen ons van uit dat oogpunt niet het gelukkigst geslaagd.

L. SCHOUTEN, De Tabernakel, Gods heiligdombij Israël. Rotterdam D. A. Daamen. 1902.

Wij verblijden ons, dat van dit voortreffelijke werk een volksuitgave verschijnt. De eerste druk, kostbaar uitgevoerd en met prachtige platen voorzien, was voor het volk te duur. Thans bezorgt de uitgever Daamen een tweeden druk, kleiner van formaat; en zonder de geleerde noten. Ook dit werk siert een zestal keurige platen. En nu het in afleveringen uitkomt, valt het binnen ieders bereik. L. Schouten's Tabernakel is tot ver o ver dé grenzen beroemd en zijn degelijke uitlegging van Gods heilig dom onder Israël houdt de goede gereformeerde lijn vast. Moge dit werk vele lezers vinden.

Monita Secreia of de Geheime Voorschriften der Jezuïeten. Rotterdam, C. Geleyns. 1902.

Deze „geheime voorschriften" worden uitgegeven met het doel om de Jezuïeten als gevaarlijk voor de religi; en de moraal voor te stellen, en behooren tot de anti-papistische litteratuur.

Met deze soort bestrijding van Rome dwepen wij niet.

De Monita Secreia zijn in 1612 te Krakau uitgegeven, maar dat is geschied door een af valligen Jezuiet en er is nog nooit een afdoend historisch bewijs geleverd, dat deze „geheime voorschriften" metterdaad door de orde der Jezuïeten zijn uitgevaardigd. De Jezuïeten zelf hebben de echtheid steeds ontkend en ook verschillende protestantsche geschiedschrijvers gelooven, dat men hier eenvoudig met een vervalscht stuk te doen heeft.

De uitgevers hadden dus allerminst het recht dit stuk weder te pubiiceeren, alsof de echtheid hiervan boven bedenking verheven was. In de voorrede had althans moeten gemeld worden, dat de Jezuieten zelf steeds de echtheid hebben ontkend.

Een polemiek op grond van stukken, wier echtheid niet bewezen is, baat niet maar schaadt.

Nog onlangs verscheen in Duitschland een werkje van Roomsche zijde waarin tal van onbewezen beweringen van Protestantsche schrijvers aangehaald werden, waarvan werd aangetoond, dat zij niets dan laster waren.

Rome op zulke wijze wapenen in handen te spelen, is zeker geen voorzichtige tactiek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen