Uit de Pers.

Al is de Heraut geen politiek blad, toch mag onderstaand schrijven van Ds. Klaarhamer inde Utrechtsche Kerkbode hier wel een plaats vinden:

Waarde Vriend.

Wat is tx toch een wijsheid en voorzichtigheid en vastheid van overtuiging en karakter noodig om in ons land minister — christelijk minister te zijn.

Zoo een moet bijna altijd en in allerlei zaken tegen wind en tij optornen, en als dan de haven in t gezicht komt, dan beginnen de gevaren en bezwaren nog maar pas te komen. Want de meesten van onze havens hebben een erg nauwen ingang en bijna overal gaat vlak voor de hoofden een soms felle stroom. Zoodat er groote stuurmanskunst en voorzichtigheid en oplettendheid vereischt wordt, om zonder averij de haven in te schieten.

En zie, ons volk is een goed volk. Het heeft vele goede dingen, waarom je het lief moet hebben. Maar het is — net als eertijds 't volk der Joden — een lastig volkje om te regeeren. We hebben een erg gevoelige huid en zijn elk oogenblik op de teenen getrapt. Onze grond zit vol molshoopen en we heb ben de vaste gewoonte, om over elk molshoojje te struikelen. Het ))ik naast God schipper op mijn eigen schip' zit er dan verbazend diep bij ons in, — maar in de praktijk vergeten we dat »naast God" nog al eens, en dat yittaast" verstaan we maar zelden in den zin van wnder\ En dat maakt, dat we ons erg druk maken over allerlei kleine belangentjes, die we dan opblazen tot dingen, waar 't bestaan van stad en land aan hangt.

Allerlei piet-lutterigheden houden ons op en leiden ons af te midden van de ernstigste dingen.

Waarlijk, Jobs geduld en Salomo's wijsheid is er noodig, om ons volk te regeeren, zoowel in 't politieke als op ander levensterrein.

En dan al die geestesinrichtingen, die in ons volksleven aan 't woord zijn en waarmede gerekend moet worden. Zij hebben in tweede en eerste kamer en zelfs ten deele in t ministerie zelve haar vertegenwoordigers en woordvoerders.

Daar zijn conservatieven en liberalen en radicalen en socialisten enz ; dit - zijn de menschen van de onchristelijke levens-en wereldbeschouwing.

De menschen, die uit de revolutiebeginselen denken en spreken en leven.

En dan de anti revolutionairen, de menschen van de christelijke levens-en wereldbeschouwing. Roomsch-anti revolutionairen, calvinistisch-anti revolutionairen, Luthersch anti revolutionairen, ethisch anti-revolutionairen, enz.

Wat 'n karrewei, om al die vogels onder één hoed te vangen.

En toch, bij 't wetten maken en bij 't wetten uilvoeren moeten toch al die richtingen samen wer ken en samen wat tot stand brengen. En zoowel de Bijbel als de bevindi-g zeggen ons, dat als twee (of meer) menschen sadm zullen gaan, zij dan vooraf het eens moeten zijn over de richting en den weg en over tijd en plaats van aanvang, en of 't zal gaan in den looppas of met den stormpas, enz. enz.

En wij zijn hier niet in Rusland maar in Neder land. Onze Koningin heerscht niet als een Czaar, maar zij moet en wil regeeren. Het gaat hier niet als in Duitschland. Daar past 't beeld van een wielrijder, — trappen naar beneden en een gebogen rug naar boven, — daar kan een minister rekening houden met dat blufiferige »sic volo, sic jubeo" — zóó wil ik het en zóó beveel ik het — en dus is 't recht en goed, en nu kan jullie je mond houden en doen wat je gezeid is.

Ja, vroeger in den regententijd, — toen was het ook hier swat de heeren wijzen moeten de gekken prijzen». Maar die tijd is voorbij. En dus een minister onder ons, een verantwoordelijk raadsman onzer Koningin moet.— wil hij opschieten — opwinden tij en stroom en op elk golfje, dat voor den boeg komt, letten én er nieê rekenen.

En hij is verantwoordelijk. Niet de Koningin. En ook niet de heeren volksvertegenwoordigers. En nog minder de krantenschrijvers en de bestuurders en redenaars - van politieke vereenigingen en clubs. Die gaan, als 't afgeloopen is, allemaal naar huis en wasschen hun handen in onschuld.

Verantwoordelijk voor de Kroon, voor 't volk èn voor God!

Wat een last — en dat op menschem^o\x& tt%\ En niet waar, toch ook voor een christen-minister geldt bij de vervulling van zijn ambt, wat antwoord 32 van onzen catechismus als doel en vrucht van het deelen in Christi zalving belijdt.

Menschen, menschen! wat gaat er een zware wijs op voor een man op zoo hooge plaats gezet, om een «vrije en goede conscientie" te behouden en het geloof, d. i, zijn belijdenis, niet alleen niet te verloochenen maar óók in zijn ambtsbediening vast te houden.

Als God ze niet helpt, is 't onmogelijk. Als de Heere ze niet krachtig regeert met zijn Geest en Woord, kunnen ze niet zï]^ een y> christen minister" Wat hebben die mannen noodig, vast te gelooven, de Heere regeert. Me dunkt, ze mogen wel eiken dag Psalmen als de 93e biddend lezen. Want zon der dit. kunnen ze geen moedhouden en moeten ze bezwijken.

Wat moet een man, een christen, God en Oranje en Nederland liefhebben met een groote liefde, die voor geen offer terugdeinst, om minister te zijn.

O mijn vriend, ik kari 't hiet laten, om telkens weer onze christen ministers in het gebed te ge denken. En me dunkt, dat doet elk christen in Nederland.

Hoe is 't toch m gelijk, zich christen èn democraat te noemen en dan te doen, wat mannen als de Vries en Staalman doen, die, als lastige horzels om een paard, voortdurend ons ministerie omgon zen met hun dwaze kritiek en zwetsende woorden. En ach, waren zij 't maar alleen! Doch hoe groot is 't getal van die wespen, die juist de beste per ziken het meest met hun venijnige steeken kwetsen.

Hoe kan een christen aan zóó iets meedoen en in zulk doen behagen hebbén!

Maar een christen kan soms ver van zijn hart en van zijn God leven.

Als 't geloof krachteloos wordt en in zijn werking bezwijkt, dan werkt de verborgen gemeenschap met Christus niet meer. En dan blijft de Christus wel zijn profetenwerk doen en wel als koning regeeren, maar zoon afgezakt christen merkt het niet en heeft er dan geen dadelijke bate van. En in zulke tijden kan ook een christen rare en zondige woorden spre ken en dingen doen.

Ik kan me dan ook zoo denken, wat een genot, wat een geestelijke sterking, wat een vergoeding voor veel leed het voor een man als onze minister Kuyper moet zijn, als hij, zooals laatst op dien schoonen avond van den onvergetelijken Uniedag hier in Utrecht in de Oosterkerk, zoo in 't midden van «zijn volk" mag staan, en zoo uit aller oog de christelijke liefde hem tegenstraalt en hij als een broeder onder de broedeien en met die medeworstelende en medebiddende broeders en zusters in Christus mag bidden dat: «Vader sla ons steeds in liefde gade. Zoon des Vaders schenk ons Uw genade. Uw gemeenschap Geest van God, Amen, zij ons eeuwig lot”.

Me dunkt, dat moet hem goed gedaaii hebben. Dat heeft hem bemoedigt, om voort te gaan, om met zijn medeministers en gesteund door alle man en vrouw van christelijke levens-en wereldbeschouwing - -den onchristelijken geest in ons nationaal en sociaal leven te weerstaan en terug te dringen, — om zonde, wereld en vleesch in het publieke leven en op publiek terrein tegen te staan met straf en breidel, — en om door besluit en wet en bestuur ons volk in zijn nationaal en internationaal leven te doen wandelen in wegen, die gericht zijn naar Gods wet en getuigenis.

Mijn vriend, wat zijn we toch een van God gezegend volk, wij Nederlanders!

Zie, terwijl daar bij onze zuidelijke buren in Frankrijk goddelooze mannen een ministerie vormen, dat door een tegen God en Christus woedende bende uit haat tegen al wat godsdienst is en uit boos partijbelang gesteund wordt, om de ware volksvrijheid te binden en de consciëntie-vrijheid te vermoorden en door daden van onrecht en geweld dat arme volk de ellende en den ondergang te gemoet te voeren, geeft God ons een stel mannen, die zich laten binden en gezeggen door het recht en de waarheid, zooals God die in zijn Woord openbaart, en die ge steund worden in hun bewind door eene meerder heid, die niet door partijbelang, maar door liefde tot God, Oranje en Nederland wordt sa& mgehouden. En wij zien het gezag onder ons bevestigd, de vrijheid bevorderd en hoog gehouden, recht en gerechtigheid gedaan aan allerlei personen en belangen, en eene werkelijke oplossing der sociale kwestie gezocht en voorbereid, die aan alle rang en stand recht en gelijkheid doet.

Of er dan nu heelemaal niets af te dingen valt? Of er dan nu niets te wenschen overblijft? Of dan onze ministers niet in woorden struikelen ? En of er dan niets meer recht te maken blijft?

Mijn vriend, wat een dwaze vragen 1 Wie vers acht dat nu van menschen en onder menschen ? !

Neen hoor, Prediker i : 15 blijft waar voor heel deze tegenwoordige bedeeling: Het kromme kan niet röcht gemaaït worden; en hetgeen dat ontbreekt, kan niet geteld worden». En denk dan hierbij óók aan Prediker 7 : 13 : «Aanmerk het werk Gods; want wie kan recht maken, wat Hij krom gemaakt heeft"?

Laat ons dat (.kromme Gods» dus niet weerhouden, om over het «rechte Gods», dat wij thans in de publieke zaken mogen zien gebeuren, ons van harte te verblijden en er God oprecht voor te danken; — en om de mannen lief te hebben en te eeren, door wien God ons deze dingen doen en schenken wil.

Laten we bidden, dat de Heere ze ons volk nog lang laat behouden en dat Hij voortga, ons door hun hand te zegenen.

Gode bevolen en van harte gegroet.

Hier is de rechte toon aangeslagen.

Wie dezer dagen de Kamerdebatten volgde en zag tot wat lafheden de liberale partij tegenover een Christelijk Ministerie zich verleiden liet, waardeert, dat er nog Christenmannen gevonden worden, die zulk een moeilijke taak op zich willen nemen.

En insteê van ondermijnende critiek uit eigen kring zal veeleer de behoefte gevoeld worden, om met gebed en sympathie ons Christelijk Kabinet te steunen.

Het heeft die in deze dagen meer noodig dan ooit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen