Onze predikants tractementen.

Volkomen terecht wees Ds. Sikkel er onlangs in Hollandia op, dat onze predikantstractementen vooral op de dorpen meestal beneden peil staan.

Er wordt tegenwoordig voor lotsverbetering van allerlei categorieën van personen, kracht.'g gestreden en niet zonder succes.

De werklieden met name hebben het heel wat. beter gekregen dan bijv. een dertig jaren geleden. De loonen zijn aanzienlijk verhoogd, zoo zelfs, dat menige flinke knecht, die zijn vak verstaat, in betere omstandigheden verkeert, dan een kleine baas, die de concurrentie met groote bedrijven met een machtig kapitaal, haast niet kan volhouden.

De tractementen bij de zee-en landmacht zijn in de laatste jaren ook al hooger geworden. Voor de Christelijke onderwijzers is in den laatslen tijd, dank zij de Rijkssubsidie, die straks staat verhoogd te worden, een beter tijdperk, wat de uitwendige omstandigheden aangaat, aan gebroken.

Maar om de predikanten schijnen velen zich niet te bekommeren. In menige gemeente blijft het tractement steeds op dezelfde hoogte, of liever op dezelfde laagte. Er zijn gelukkig nog Kerken, die tamelijk royaal hunne dienaars van leeftocht voorzien, doch er zijn er nog meerdere, die de leeraars met zorg laten leven, al hebben zij beloofd, immers door het onderteekenen van den beroepsbrief door de leden van den kerkeraad, dat zij zouden zorg; n, dat zij zonder zorg zouden kunnen leven.

In menige pastorie wordt bitter geleden, doordat er over geen genoegzame middelen beschikt worden kan. Vooral wanneer de kinderen groot worden en wat moeten leeren, waarvoor op de plaats zelve geen gelegenheid is, worden de moeielijkheden dikwijls onoverkomelijk. Wanneer de dorpspredikant zijn inkomen vergelijkt met dat van den geneesheer zijner gemeente, dan moet hij soms tot de conclusie komen, dat de man die voor de lichamen zorgt, viermaal meer inkomen heeft, dan hij die te waken heeft over de zielen. En toch hebben beide, zoowel predikanten als geneesheeren, universitaire opleiding gehad, althans zij werden door hooger onderwijs voorbereid voor de taak die hen wachtte.

Dit is niet te sterk gezegd.

Waar onze Kerken eischen, dat als voorbereiding voor het ambt een studie zal voorafgaan, die jaren duurt en duizenden guldens eischt, daar ligt er reeds een onbillijkheid in, dat het tractement van den predikant op vele plaatsen weinig hooger is dan van een hoofd der school, die bovendien op allerlei andere wijze nog bijverdiensten hebben kan.

Ook voor de Kerken zelve loopt dit op den duur op nadeel uit. Want niet alleen dat een predikant, die voortdurend met geldelijke zorgen te kampen heeft, kwalijk met opgewektheid zijn taak kan verrichten, maar de middelen ontbreken hem ten eenemale om zich de noodige boeken voor studie aan te schaffen en daaronder lijdt de prediking des woords. Onze studenten zijn gewoonlijk niet rijk genoeg om voor een wel voorziene bibliotheek te zorgen eer ze naar de pastorie gaan. En als ze later uitsluitend teren moeten op de kennis, die ze van de Academie meebrengen, verarmt hun geest. Wanneer zoo vaak in de kerken de klacht beluisterd wordt, dat de prediking niet diep genoeg gaat, zich altoos om dezelfde onderwerpen beweegt, zoo weinig van voortdurertde studie getuigt, dan ligt de oorzaak daarvan zeker niet altijd bij den predikant. Wie met een talrijk gezin gezegend is en met een tractement van 1000 gulden moet toekomen, houdt geen cent over om nieuwe boeken aan te schaffen.

Nu is het zeker een eere voor onze predikanten, dat ze zelf over dit gebrek zoo weinig klagen. Waar bijna alle standen in da maatschappij aandringen op loonverbetering, daar hebben zij gevoeld, dat het de eere van Christus Kerk te na zou komen, ivanneer ze openlijk in het koor der malcontenten meazongen. Maar des te ernstiger rust op de Kerken zelf de verplichting om zich af te vragen, of metterdaad gezorgd wordt, gelijk in den beroepsbrief wordt beloofd, dat haar dienaren zonder zorg van het Evangelie kunnen leven.

Ook met het oog daarop achten wij het van zoo hoog belang, dat onze Regeering zorg draagt, dat de zware lasten, die dusver op ons christenvolk drukten met het oog op het onderwijs onzer kinderen, verlicht worden. De offervaardigheid heeft nu eenmaal hare grenzen. En waar dusver van ons christenvolk geëischt werd, dat ze zorgen zouden niet alleen voor kerk en armen, maar ook voor de school, stichtingen van barmhartigheid enz. daar werd vaak een last op de schouders gelegd, die schier te zwaar viel om te dragen.

Hulp van den Staat voor onze kerken begeeren we niet. De „zilveren koorde" heeft aan de Kerk nooit anders dan geestelijk nadeel bezorgd. Maar wel zijn we dankbaar, dat de Overheid door de thans ingediende onderwijsnovelle de zorg voor de school in finantieelen zin bijna geheel van de ouders heeft overgenomen.

Wie zoo aan de eene zijde verlicht wordt, kan aan de andere zijde meer doen. En de vraag mag wel met ernst overwogen worden, of de tijd thans niet gekomen is, om de tractementen onzer predikanten, voorzoover dit noodig is, op hooger peil te brengen.

De finahtieele draagkracht is sterker geworden. Èn het profijt daarvan behoort in de eerste plaats de kerk ten goede te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen