Uit de Pers.

In de Maasbode stond dezer dagen een artikel over tactiek, dat ook in onze kringen verdient gelezen te worden.

Na eerst enkele voorbeelden uit de politiek te hebben aangehaald, waarbij de beginselen aan de tactiek werden opgeofferd, giat ze aldus voort:

In al dat soort taktiek nu, of wat ge daaronder verstaan wilt, schuilt een wezenlijk groot gevaar.

Vooreerst voor de beginselen zelf. lij Ze worden wel niet genegeerd, maar toch feitek op non-activiteit gesteld.

Ze worden ftaai opgetuigd, maar opgeborgen in een museum en voor bewonderaars te kijk gezet.

Ze zijn als een levend mannequin, maar dat door langdurige rust de kracht mist om zijn stroeve ledematen te gebruiken.

Ze behouden nog wel een wonderbare bezieling in zich, maar die bezieling slaat niet uit en drijft niet tot actie.

Gevolg van dat telkens terugdringen der beginselen en het telkens weer vooropschuiven van taktiek is dit onvermijdelijke, dat de liefde voor die beginselen ten leste eene platonische wordt, de kennis dier beginselen bij het volk haar aantrekkelijkheid verliest en de grenslijnen dier beginselen gaandeweg zullen verflauwen of voor de groote massa onzichtbaar worden.

Want als taktiek alles is, als taktiek de alleenzaligmakende leer is geworden, als taktiek alle dingen kan regelen, alle dal kan opvullen en alle heuvelen van bezwaren kan slechten, als taktiek alle problemen vermag op te lossen en voor geen conflict of strijd meer behoeft te vreezen, wat zal men zich dan moei maken om de beginselen?

En als ge dan met die taktiek nog dit voordeel bereikt, dat allerlei personen en kringen worden ontzien, wrijvingen worden voorkomen, banden en verhoudingen intact kunnen blijven, eilieve, waarom dan de beginselen naar voren gebracht, die immers van nature hard zijn en afstooten en scheiding teweeg brengen ?

Ja zelfs, vragen sommigen, zijt ge het niet aan de liefde verplicht om, waar ge uw tegenstander door uw beginsel zoudt afstoo'ten, hem door taktiek tot bewondering voor uw richting en uw beginsel over te balen?

Altemaal vragen, waarop wij willen antwoorden met het woord van een man, die, zoo hij in taktiek heil had gezocht, nooit tot die hoogte van roem zou zijn opgeklommen, gelijk een dankbaar nageslacht thans in hem zoo vereert en bewondert.

We bedoelen Louis Veuillot.

Met een paradox heeft hij het eens zijn sceptischen, zijn heen en weer zwenkenden tijd als een vonnis ingebrand: Le plus grand péché de notre siècle, c'est la charité,

Taktiek was voor hem liefde, maar een liefde, waarin hij de sporen zag en het merk eener wereldsche humaniteit, die beginselloos en karakterloos als zij zelve is, met haar slapheid al degenen besmet, die van haar zijn aangehaald.

En dit is het] andere noodlottige gevaar, dat ons van wege de taktiek bedreigt.

Eerst wat de beginselen, nu wat de aanhangers dier beginselen aangaat.

Taktiek en altoos taktiek maakt weeke meoschen, ontzenuwt de karakters bluscht uit de geestdrift.

Ze verstompt den prikkel tot groote daden en zoekt in. petieterigbeid haar voldoening.

Wel leidt ze er toe om het vernuft te scherpen, maar ze brengt verdorring over het gemoed.

Taktiek en altoos taktiek voert tot concessies, die öf ^yel van zelf gedaan óf wel afgedwocgen worden, soms zoover, dat men over de lijn der beginselen heen is of zich zelf de overtuiging opdringt, dat hier in dit bijzondere geval de lijn moet worden uitgezet.

Taktiek en altoos taktiek maakt daarom menschen van kleine geestelijke postuur, komt zeer dicht nabij aan het kleurlenze en de neutraliteit, voert in het lest tot scepsis en afslijping der beginselen zelven.

Taktiek en altoos taktiek werkt aanstekelijk, en dit is wel het meest fatale.

Eén «tacticus» heeft er onmiddelijk tien, twintig op zijn hand — als een olievlek op het papier zoo groeit zijn invloed en zijn macht.

Maar zijn straf is, dat hij op den duur die anderen tot kleinmoedigen en vreesachtigen maakt, omdat zij op hem alleen steunen, en bij het telkens wisselen van zijn tactiek onbeholpen meedeinen op de golven van zijn a'toos wankelende gedachte. ^Dat dezulken er heden ten dage in menigte gevonden worden, wie zal het ontkennen?

Natuurlijk is daarom niet elke tactiek ongeoorloofd.

Maar wat de Maasbode hier opmerkt, is Overigens volkomen juist.

Kracht schuilt alleen daarin, dat men zijn beginselen scherp-en belijcd uitspreekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen