Onze zachte aandrang

Amsterdam, 21 Febr. 1908.

Onze zachte aandrang bij het pas opgetreden Kabinet om bij een eventueele Grondwetsherziening ook rekening te houden met het advies van Prof. de Louter, vindt bij e Standaard geen steun.

de Standaard geen steun. Ze oordeelt, dat de eigenaardige positie, waarin dit Kabinet verkeert, tot dubbel groote voorzichtigheid manen moet en het daarom niet wijs zou zijn, wanneer de Regeering een quaestie aan de orde ging stellen, die wel de neteligste onder alle politieke quaesties is.

Gaarne erkennen we, dat het hoofdorgaan onzer antirevolutionaire partij beter dan een kerkelijk weekblad in staat is over de politieke opportuniteit van zulk een voorstel te oordeelen. De moeilijkheid aan herziening van hoofdstuk VI der Grondwet verbonden is ook door ons wei erkend, en met opzet schreven we daarom, dat we aan de prudentie der Regeering het geheel overlieten, of deze herziening thans reeds aan de orde kon gesteld worden.

Alleen veroorloven we ons twee opmerkingen.

Vooreerst, dat de antirevolutionaire partij in baar program bepleit, dat-de finstntieele band, die den S taat aan de Kerk bindt, door finale afrekening behoort verbroken te worden. Toen in 1887 onder een liberaal Kabinet de Grondwetsherziening aan de orde kwam, hebben Mr. A, F. de Savornin Lohman en Jhr. de Geer in een afzonderlijke nota bij de Regeering op wijziging van Art. 171 aangedrongen. Zou het dan goed zijn, wanneer een Grondwetsherziening onder een Christelijk Ministerie plaats vond, dit punt onaangeroerd te laten.? Zou daardoor de schijn niet ontstaan, of we bij den bestaanden toestand ons hadden neergelegd en alsof finantieele scheiding van S: aat en Kerk niet meer aan de orde was.?

In de tweede plaats, volgens de Standaard zou het vraagstuk dan eerst aan de orde kunnen komen, wanneer de belanghebbenden, m. a. w. degenen, die deze Staatstractementen ontvangen, zelf tot overtuiging kwamen, dat hierin een gevaar voor de Kerk school.

Ook wij zouden niet gaarne willen, dat de christelijke coalitie door de wigge van het kerkelijk v/-aagstuk tot spüjting kwam. Maar de voorstelling alsof alleen degenen, die deze staatsuitkeering ontvangen, bij dit vraagstuk als belanghebbenden kunnen gelden, dunkt ons toch niet geheel juist. Belanghebbenden zijn toch evenzeer zij, die door Art. 171 genoopt worden in den vormvan belasting het geld voor deze staatstractementen bijeen te brengen, al ontvangen zij voor den eeredienst van hun kerk geen cent staats-subsidie en al moeten zij dien eeredienst geheel uit eigen middelen bekostigen. Vooral nu de Standaard o^ grond van Artikel 171 zelfs bepleiten kwam, dat de staats-tractementen vo„r de predikanten der Hervormde Kerk nog verhoogd moesten worden, zou, indien deze voorslag bij de Christelijke Regeering. ingang vond, de belastingdruk nog zwaarder en daarmede het onrecht tegenover de leden der niet-gesubsidieerde Kerken nog grooter worden.

Maar ook afgezien van deze fiaantieele quaestie is de losmaking van de zilveren koorde een belang voor heel het volk, omdat daaraan, gelijk niemand op uitnemender wijze dan de hoofdredacteur van de Standaard ons geleerd heeft, de vrijmaking van de Kerk^van Christus hangt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen