Vereenigingsleven.

NOORD-BRABANT EN LIMBURG.

I.

Wie de provinciën Noord-Brabant en Limburg eenigermate kent, kan zich licht voorstellen, hoe moeizaam de Evangelisatiearbeid der Gereformeerde Kerken in die provinciën is.

Reeds eenmaal werd in deze rubriek van dien arbeid het een en ander meegedeeld. Dat dit ook thans weer plaats vindt, mag natuurlijk niet leiden tot de conclusie, dat de Evangelisatie aldaar niet in den kerkelijken weg zou worden gedreven, want de broeders, die ginds die moeilijke taak op de schouders genomen hebben, beseffen daarvoor veel te goed, dat alleen de kerkelijke weg door hen in dezen mag bewandeld worden.

Moeilijk en zwaar mag de arbeid dier broeders inderdaad wel genoemd worden, en we begrijpen het ten volle, dat zij het met vreugde zien, als het Gereformeerde volk in de zusterprovinciën zijn belangstelling en broederliefde en mede arbeiderszin toont, en dat zij het zeer waar deeren, als die genegenheid. zich onder meer openbaart in geldelijken steun, dien zij niet missen kunnen. Want de krachten van hst kleine groepje Gereformeerden zijn in verhouding tot de uitgestrektheid van het donkere zuiden van Nederland al bitter klein.

Nu reeds sedert eenige weken verschillende stukken op onze schrijftafel liggen, dis ons toegezonden werden van wege de Deputaten voor den genoemden E .'angelisatiearbeid en die omtrent dien arbeid allerlei bijsonderheden brengen, willen we thans niet nalaten, aan die stukken het een en ander te ontkenen, dat door de lezers van De ZTif^fa? ^/ongetwijfeld met belangstelling zal vernomen worden en dat hun eenigszins een beeld kan schenken van hetgeen er ginds in het zuiden gebeurt.

Met dank aan den Heere kan melding gemaakt worden van den zegen, die Ook in het laatste jaar werd ondervonden.

Zelfs konden in Eindhoven, waar nog slechts kort is gearbeid, de ambten worden ingesteld, •erwijl ook op andere plaatsen het Woord dei Heeren met beUngstelling werd ontvangen.

Evenwel moet al dadelijkmededeelitggedaan worden van een groote moeilijkheid, v/aarin men is geraakf. Ia Vealo namelijk, w^ar reeds jiren wordt gearbeid, heeft men een gehuurde woning, waarvan de Roomsche eigenaar de huur aanmerkelijk heeft veihoogd. Zelfs heeft hij niei onduidelijk te kennen gegeven, dat bij het huis wilde verkoopen, en als het in andere handen overgaat, is het vrij waarschijnlijk, dat men weldra zonder plaats van samenkomst zal zijn.

Er wordt dus naar een ander huis omgezien, maar tot nu toe kon men nog niets geschikts vinden, aangezien datgene, wat wèl zou hebben unnen dienen, door de eigenaars niet wordt fgestaan voor een Evangelisatie, welke van de ereformeerde Kerken uitgaat.

Zoodoende blijft er niet veel anders over, an dat men gaat koopen of bouwen, óf wel en arbeid in Venlo gaat staken. Van koopen f bouwen kan echter zonder steun van buiten iets komen, omdat men daarmede een te groo*en chuldenlast op de schouders der Brabantsche eiken zou leggen. En aan het staken van den rbeid .... daar mag men toch eigenlijk ook iet aan denken!

Het is dan ook te hopen, dat er aan de trijdende kerken in het Zuiden hulpe geboden al worden door de zusterkerken. Maar ook unnen particulieren hun finantieelen steun vereenen; zeker zal men dien niet versmaden.

Men moet - — we halen het een en ander uii e voor ons liggende stukken aan — de trouwe a ijverige broeders, arbeidende in den dienst er Evangelisatie, eens hooren vertellen van hun erk van moeilijkheid en ook van hunne aan ename ontmoetingen.

Niet zelden vinden ze op hun tccht door rabant en Limburg gezinnen, die uien vèr onen van een Gereformeerde kerk; mannen en rouwen die in jaren geen zuivere verkondiging es Evangelies hebben gehoord. Deck u eens n, in geheel Limburg staat geen enkele Gertf, erk. Toch wonen er Gereformeerden te Venlo, v oermond, Maastricht en op onderscheidene imburgsche dorpen.

n De menseben wonen te midden van een KhlR verwegend Roomsche en overigens moderne evolking. Zt hebben niemand, mtt wien ze ens kunnen spreken over den Heerc en Zijnen ienst. Wat zijn zij verheugd wanneer een der o tb roeders hen bezoekt, met hen spreekt en met en bidt!

Roerend zijn dikwij's de verhalen, welke zij ij zulke gelegeeheden doen. Aandoenlijk de lijdschap, .als zij worden bezocht. De arbeid wordt oor menig verstrooide hartelijk gewaardeerd.

Komt het zoover, dat een kleme kring wordt erzameld en dat in een achterkamer of keuken an een tien a vijftien menschen het Woord des eeren woidt verkondigd, dan moest men eens ien, met welk een aandacht wordt geluisterd, ens hooren, hoe opgewekt het psalmlied ruiscbt innen de enge wanden, dan moest men eens ellen de collecte, bij zulk eene samenkomst ehouden, eu men zou verbaasd staan over ooveel offervaardigheid.

Z nder vrees voor tegenspraak mag toch wel v v angenomen worden, dat deze Evangelisatierbeid onder de eigen landgenooten evenzeer o e litfde van het Gerefarmeerde volk in den o and-3 geniet als, bij voorbeeld, de zen ing in hdv ndië. En een beroep op die liefde mag dan ok niet te vergeefsch zijn.

We zeggen het nog eenmaal: als het goed is, u v an moet er-niet aan gedacht behoeven te z orden, den arbsid in een plaats als Venlo te ob taken. Neen, hij moet uitgebreid worden.

Haast lederen da» brengen de bladen berichten m it Brabant en Limburg, voornamelijk wel uit laatstgenoemde provincie, berichten, die er op wijzen, dat vooralsnog niet gezegd kan worden, dat de beschaving daar op een normaal peil staat.

Ruwheid en woestheid, armoede en dronkenschap, en al dergelijke euvelen, vormen het onderwerp, waarover haast alle berichten uit het Zuiden onzes lands, dat niet ten onrechte het donkere Zuiden genoemd wordt, spreken.

En waar nu alleen het Christendom de ware beschaving brengt, daar moet ook voor Brabant en Limburg verbetering van toestanden in de allereerste plaats verwacht worden van den Evangelisatie-arbeid.

Haar deel van die taak, waartoe de Gereformeerde Kerken zich nu eenmaal opgemaakt hebben, mogen zij niet weer laten varen. Die arbeid moet voortgezet worden, opdat steeds meer bereikt worde het tweeledig doel, dat de Kerken er zich mede gesteld hebben, namelijk eenerzijds, ten zegen te zijn hun, die den Heere kennen en Hem dienen willen, doch zoover van alle Kerkverband af leven, dat er van gemeenschapsleven in Kerkelijken zin geen sprake kan zijn, en anderzijds, steeds meerderen ook in het Zuiden van ons land, onder Gods zegen, te brengen tot Zijne kennisse en Zijnen dienst.

Hebben we in dit artikel voornanrelijk slechts een weerklank gegeven op dëh noodkreet, die uit Venlo tot ons doordrong, in een volgend artikel hopen we aan de hand van het officieele verslag een overzicht te geven van hetgeen ii Brabant en Limburg verricht wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen