GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

„DIT IS IK.”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„DIT IS IK.”

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uit Zuid Afrika werden ons onlangs een paar stukjes gezonden, dien we gaarne een plaatsje geven, omdat ze ook tot ons iets te zeggen hebben en o. a ons toonen dat ook wie jong is, mee kan werken tot hetgeen den naaste nut is.

Het eene stukje draagt het HoU. Afrikaansch opschrift:

Een Hottentot die bij een vromen boer woonde moest den huisgodsdienst 'savonds bij wonen. Door de woorden van zijn oubaas werd hij bekommerd over zijne zonden. Op een avond las zijn baas: „Twee menschen gingen op in den tempel om te bidden.”

De arme Hottentot luisterde ernstig en zeide:

„Nou zal ik leer hoe om te bidde.”

De boer las verder: „O God, ik dank Udat ik niet ben gelijk de andere menschen.”

„Neen ik is bayang slechter, " fluisterde de Hottentot.

Er werd verder gelezen: „Ik vast tweemaal per week, ik geef tienden van alles wat ik bezit.”

„Nee, zoo maak ik nie, ik kannie zoo bidde. Wat moet ik doen? " zeide de bekommerde heiden.

Zijn baas las totdat hij bij den tollenaar kwam, die wilde ook zelfs de oogen niet ophef fen naar den hemel.”

„Dit is ik i" riep de Hottentot uit. „Van verre staande." „Daar is ikl" Sloeg op zijn borst zeggende, „O God wees mij, een zondaar gsna dig? " „Dit IS ik! dit is mijn gebed!" riep de bekommerde Hottentot uit, en slaande op ziji. borst bad hij uit de diepte van zijn hart het tollenaarsgebed, totdat ook hij gelijk de tollenaar naar zijn huis ging als een verlost en gelukkig man.

Het tweede stuk vertelt van:

EEN EIGENAARDIG OFFERFEEST

Na den oogst te Mirera in Nyasaland, noodigden onze zendeÜDgen de inboorlingen en vooral de Cnristenen, uit om een dankoffei den Heare te brengen, dat bepaald zou dienen tot het helpen oprichten van een doelmatig gebouw voor de opleiding van Evangelie predikers.

Den bepaalden Zondag kwam er op de statie een schaar van menschen bijeen, elk met zijne bijdrage. De een gaf 40 pond koren, eenander 20 pond meel, een derde minder. De kindertjes, even gretig, met hun klein mandje koren, brachten eer, twee of drie pond in, terwijl een ander, die bijna geen oogst gehad heeff, een duifje gaf. Alles werd bij de deur ontvangen en de volle mandjes voor den preekstoel opgestapeld.

„Toen ik, " zegt de dominee, „voor den leer stoel stond, de kerk reeds prcpvol, de collecte bijna alles (ntvangen, kwam er een hoofdman met een zwarten bok de kerk binnen, leidde hem tot vlak voor den preekstoel, en gaf mij, met een be teekenis vollen glimlach, het eind van het touw waaraan de bok vast was. Met dank ontvangen, vonden wij het echter geraden dien bok liefst tiit bij den dienst tegenwoordig te hebben; zoo werd hij door de consistorie ge leid om drie andere collecte-bokken daar buiten gezelsctiap t. houden.

„Men meent dat er bijna 1300 menschen in de kerk wareu, met nog een aantal daar buiten De volle coUecie der inlandeis op Zondag be stond uit 4 bokken, 24 hoenders, 3 duiven, 4200 pd. bereid koren, 870 pd. gebroken koren, 1374 pd.' mesl, 600 pd. grondnoten, 4fliSScheE grondnoot oYie, 3 mandjes patatas, 2t eiers, 90 pd. kaffetkoicn 5/10 aan geld. En al is hetdai de gansche geldwaarde van deze collecte, met het koren van de vorige week ingesloten, nog geen / 84 hier haalt, dan ziet men in deze geldsom voorwaar niet de volle waarde der collecte.”

Een vreemde inzameling, nietwaar? Maar die lieden geven wat zij hebben.

„’t Is geen gemakkelijke taak den inlandschen Christen voor Gods werk te leeren geven; de zenieling he. ft daar geduld en wijsheid en volharding en gsloof toe noodig. Voor alles wat den .bekeerde be'pt te gevoelen wat hij den Heere schuldig is ea voor elk teeken dat hij tot het besef hiervan komt, of dat dit bewustzijn in hem sterker wordt, danken wij den Heere en grijpen moed. Dat hebben wij ook Zondag gedaan.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 27 december 1908

De Heraut | 4 Pagina's

„DIT IS IK.”

Bekijk de hele uitgave van zondag 27 december 1908

De Heraut | 4 Pagina's