Vereenigingsleven.

HET EVANGELIE ONDER ONZE VISSCHERS.

I.

Onder dezen titel verscheen kort geleden een Wein boekje, waarin verslag wordt uitgebracht van den arbeid in 1908 te Lerwick onder onze visschers verricht door Ds. S. Datema van Rotterdam en Ds. D. Hoek van Zwijndrecht. Waar *e ook andere jaren in deze rubriek van dien fbsid het een en ander mededeelden, spreekt «t wel van stU, dat we ook ditmaal gaarne s«id zijn, te voldoen aan het verzoek, dat ia as het „woord vooraf' aan de lezers van het boekske gedaan wordt: te willen medewerken om ook anderen van hun belangstelling te doen blijken, om ook anderen op te wekken, deze zaak een plaats te geven in hun hart en gebed.

De idealen zijn nog niet'vervuld. Een eigen kerkschip, dat steeds onze visschersvloot begeleiden kan, laat zich nog wachten. Er kan slechts op bescheiden wijze worden gearbeid, maar zoover als de krachten reiken, geschiedt het dan toch ook.

Op het noodige van dezen arbeid hebben we reeds meermalen gewezen. Terecht gaan onze zeekerken niet op het vo«itspoor van den geest dezer eeuw, die nog wel wil, dat men zich met anderen zal bemoeien en hun genot en ontspanning verschaffen zal, mits het maar los is van allen geestelijken band en buiten de atmosfeer der vreeze Gods, — zooals Ds. Jonkers van Schiedam het uitdrukt.

De zeekerken brengen „het woord ter bevrijding en verlossing, om van bandeloosheid af te manen, om tot zaligheid te leiden, om tot godzaligheid op te wekken. Zij wekken totgeloofsopbouwing en versterking der liefde".

Toen de beide predikanten, die het werk in den zomer van 1908 hadden te verrichten, te Lerwick aankwamen, waren er reeds veel loggers en bommen in de baai, zoodat ze onmiddellijk met de vervulling van hun taak konden aanvangen. Dat werd hun daardoor gemakkelijk gemaakt, dat, naar zij, langs den daarvoor aangewezen weg op informatie uit, ervoeren, de vriendschappelijke verhouding tusschen de zeekerken in Holland en de burgerij van Lerwick nog even uitnemend was als voorheen, terwijl ook de kerkelijke autoriteiten dezelfde dienstvaardigheid aan den dag legden, als waarvan ook 't vorig jaar melding gemaakt kon worden. De ontvangst was wederom hartelijk en gul, en de noodige - gebouwen werden ook ditmaal gaarne ter beschikking gesteld. In alle opzichten werden de beide dominé's met de meest mogelijke voorkomendheid en vriendschap bejegend.

Met blijmoedigheid kon dan ook de arbeid onder onze visschers verricht worden. En ook ditmaal mag van zegen worden gewaagd. Hoe schoon is het niet, in het verslag te mogen lezen, dat, „hoe ook de afval met ieder jaar toeneemt, ook onder de mannen van de haring vloot, er onder de visschers nog vraag is naar de beproefde waarheid. Waar anderen zoeken naar „nieuwe banen" is er ook nog vraag naar de „oude paden". Er wordt nog geld uitgegeven voor wat brood is; er wordt nog gearbeid voor wat verzadigen kan. Er wordt nog gevraagd naar den God des levens, nog geluisterd naar den God der waarheid."

Reeds de eerste Zondag was rijk gezegend. De ruime kerk was des morgens nagenoeg geheel bezet en ook des avonds was het een goede beurt. Met aandacht werd er geluisterd, en opgewekt stegen de psalmen tot eer van God naar den hooge op, terwijl de gemeenschappelijke nooden voor Gods troon werden neergelegd. Naar de predikanten later vernemen mochten, was er niet alleen met zegen door hen gesproken, maar was er evenzoo met zegen gehoord.

De vraag was door de predikanten gedaan, boe ze nog op andere wijze konden werkzaam zijn voor het eeuwig heil onzer visschers. En het antwoord op die vraag luidde, dat er op de lange Zondagen samenkomsten moesten gehou den worden in de open lucht, om de vhschers aan de verleiding te ontrukken. Dat antwoord bad voor hen, naar hun eigen zeggen, de kracht van een openbaring, en het idéé werd door hen met geestdrift aangegrepen.

En zoo zag men het dan gebeuren, dat, op weinig Hoilandsche, maar daarom toch allerminst afkeurenswaardige manier, voor ramen van winkels, kantoren en zelfs van cafe's de openlnchtmeeting geadverteerd werd naast de gewone predikbeurten. Zij slaagde uitnemend. In een oogenblik waren honderden saamge stroomd. Er werd gelezen, gezongen, gebeden. Die wijze van optreden sloeg in. Het gerucht ervan verspreidde zich zelfs over de zee. Onze menschen begonnen erom te vragen voor den volgenden Zondag. Deze bracht, als de eerste, mooi weer en was eveneens zeer gezegend. De openluchtmeeting ontbrak ook ditmaal niet op 't programma. Zij slaagde ook nu weer voortrefifelijk.

„Tusschen een paar schaduwgevende muren, — aldus vertellen de dominé's, — staande ieder op een ruwe kist, zagen we honderden en nog eens honderden rondom ons geschaard. Neen, men moet bet gezien hebben, om te verstaan wat dit is! Hoe klonk het psalmgezang over de breede baai! Zelfs de Schotten genoten van het geweldig gezang onzer visschers. Zeker is wel, dat hier velen onder het „Woord" zijn geweest, die in Holland nimmer een bedehuis bezoeken. Zij hebben het nu dan óók gehoord, nog wel aan de einden der aarde. Moge het zijn een reuke des levens ten leven!"

Den derden Zondag kon de „hagepreek" ten gevolge van het slechte weer niet doorgaan. Ook was de kerk dien dag niet zoo goed bezet. Dat was te voorzien, want de meeste visschers doen Lerwick slechts eenmaal aan, en daar er de eerste beide weken zooveel geweest waren, konden er de derde week niet heel veel meer verwacht worden. Toch was de kerk nog voor meer dan de helft bezet en was er dien dag allerminst reden tot klacht, terwijl ook den vierden Zondag, tegen alle verwachting in, en ondanks het rumoerige weer nog heel wat visschers opkwamen om het Woord Gods te hooren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen