INGEZONDEN STUKKEN.

(Buiten verantwoordelijkheia van de Redactie).

„TOT HEIL DES VOLKS”.

In oprechten weedom des harten heeft ons Christelijk, meer bijzonder ons Gereformeerd ederland met stillen weemoed gestaard naar de plaats, die de Amsterdamsche prediker Ds. L ispen heeft ledig gelaten. De Geref. Kerk van f msterdam heeft een verlies geleden, dat ze, b oo oordeelen wij menschen althans, zwaar ge­ o voelen en in geen jiren te boven komen zal.

Het is, naast den schrijver, vooral Aen prediker, dien we zoo noode missen in dezen, van od zoo zeldzaam rijk begenadigden vrome. Hij, de man van artikel 8, leefde in het zoo elden voorkomend millieu van letterlijk aller sympathie, ia hem vond de zwakke van geloof en steunpunt in z'n geestelijk denken; in hem ag de vurige strijder een lieflijken vredebode; n hem ontmoette de zwaarmoedige een nimmer phoudende bron van levenslust en geloofs-opimisme; in hem herkreeg de in 's levens geruisch verdoofde ziel haar spankracht „om op od te letten"; in hem mocht de man van etenschap en geleerdheid een oase passeeren an eenvoudige Godsvrucht en Godvruchtigen envoud; in hem vond de zondaar den moed m zich vast te klemmen aan des Heilands red ende handea... Wat zou ik nog verder voortgaan : in Ds. Gispen verliezen wij zoo veel, wij llen, de groolen in den lande en de kleine luyden, de rijken en de armen, de mannen van de daad en de mannen van het woord, de sterken en de zwakken.

Of het wel goed is, dezen geliefden prediker, die zelf allen roem verwees naar zijn Heiland, dus weidsch te huldigen? Neen, indien er dan ook niet als vanzelf sprekend ware inbegrepen, dat wat hij was en deed, hij dat des Heeren was. Al zijn gaven, ze waren hem geleend door den Gever aUer goede giften. Maar — en hier zie men het doel van deze letteren — nu God het heeft goadgedacht, om met dezen gezant, ook diens talenten van ons weg te nemen, daar hebben wij, naar ik oprecht geloof, een gebedslicht te vervullen. Een gebedsplicht, die vooral in onze dagen toch van veler lippen; wat beter is, uit veler hart moge opstijgen.

Wat toch was het geheim van Gispens prediking ?

Ik kan het u in geen paar zinnen zeggen, en ik vrees, niemand. Dat altoos weer de kerken vol stroomden, waar hij den kansel besteeg, dat men altoos weer het kerkgebouw. verliet, opgetogen in blijde verrukking van geestelijk genieten, rijk gezegend eo meermalen diep getroffen, wie zal er de oorzaak van omschrijven ? Ja toch, één zaak was er, en da< : gevoelden we allen, die onder zijn gehoor zaten: deze prediker hield vóór alles in het oog, dat hij een boodschap Gods had, ja, maar voor menschen, heel gewone, dagelijksche menschen, zóó komend uit hun levenssleur van eten en drinken en werken en slapen en praten en denken. En dit verloor hij nimmer uit het oog; in 't begin van zijn preek niet, en aan't eind niet, nimmer. O, ik weet ongevraagd de tolk van honderen te zijn, als ik zeg: Dat was zijn groote kracht, en dat zonden we zoo graag, zielsgraag, bij meerderen onzer predikanten zien. Ach, deze wensch wordt zoo vaak gedacht en zoo veel gezegd, en hij wordt wel eens ter zijde gedrongen met het bekende woord: Eik vogeltje zingt, enz. En dat erkennen we gaarne; God gaf elk Zijner dienaren een eigen stempel. Maar dat men ook niet vergete: Aan alle Zijne dienaren gaf Hij een uniform stempel: te letten op de teekecen der tijden.

Onze gebedsplicht nu? Deze, dat God onze predikers sterk indachtig make op dat stempel. at Hij hun daarna den lust geve, om zich in e spannen voor een taak, die in onze dagen een heilige en een dankbare zon wezen. Jezus is hun voorgegaan, toen Hij de boodschap der erlossing op aarde verkondigde; tot de kinderen Zijns tijds predikte Hij in een vorm die door z'n aanpassingsvermogen wel ; »(7i; ^^ trekken, en zoo heerlijk getrokken heeft. Mogen wij van Zijn dienaren niet hetzelfde hopen? Tot heil es volks, hat is de heerlijke roeping des dieaars, maar ook een zware roeping, welke hij zoo grootelijks kan verrijken door te letten op de behoeften van al het volk, dat den Heere vreest. Weid mijne schapen, was de Koninklijke opdracht.

’s-Gravenhage.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen