Buitenland.

Duitschland. Strijd tusschen rechts en links.

In de Berlijnsche bladen kon men dezer dagen het volgende lezen, waaruit blijkt op welke manier in vele streken de strijd tusschen de rechtschen en linkschen in de Evangelische landskerk gestreden wordt.

Eenige dagen voor Paschen van het jaar 1907 kwam te Dortmund het zoontje van den heer Nickel uit de school thuis en verhaalde met een • gelaat zoo wit als een doek, dat de Oberlehrer gezegd bad, dat alles wat over den Heere Jezus verteld werd, niets dan „sprookjes" waren. Deze „Oberlehrer" was de predikant Traub. De heer Nickel wilde zich nu persoon lijk overtuigen van de gevoelens van den pre dikant Traub en ging hem daarom hooren, loen hij op Paschen in de Reynold kerk te Dortmund predikte. Wat hij toen hoorde, was voor hem, als belijder van den Christus, bovenmate stuitend. Traub zeide dat hij niet aan de Godheid van Christus geloofde, noch aan de wonderen, noch aan de opstanding van den Gekruisigde, zeifs niet wanneer deze notarieel bevestigd werd. In zijne verontwaardiging schreef de heer Nickel den predikant Traub daarop een brief, waarin hij dezen een vijand van het kruis van Christus noemde, dien de Christelijke kerk in haar midden niet moest dulden. Hij ging er ook toe over om den hypermodernen predikant bij het Consistorium en bij den Oppei kerkeraad aan te klagen, welk laatste College na onderzoek er toe kwam om den heer Traub te kennen te geven, dat het beter was dat hij zijn ambt nederlegde. Traub was echter daarvoor niet te vinden.

Daarna verscheen er in de Vessische Zeiig. te Berlijn een lang artikel, waarin de persoon van den aanklager scherp werd aangevallen. Nickel was volgens den schrijver in de Voss. Zeitung een „speurhond" en „spion", wiens doen te brandmerken was. Bij het Consistorium en bij den Oppeikerkeraad had de man afgedaan. Dit gaf den heer Nickel weer aanleiding, den redacteur van de Voss, Zeifg. en den hoofdredacteur van de Dordmundter Zeiiung, die het stuk overgenomen had, bij het gerecht aan te klagen. Deze redacteuren beweerden voor de rechtbank van het „Schöffengerichi", dat zij üie's beleedigends en niets te scherp van den heer Nickel geschreven hadden; men moest naar de kerk gaan om gesticht te worden, en niet om er te spionneeren! De rechtbank was het echter daarmede niet eens; de heeren werden tot het betalen van eene geldboete van 50 mark veroordeeld. Ia hooger beroep bevestigde de „Strafkammer" van het „Landgericht" van Dortmund dit vonnis, en sprak uit dat de heer Nickel niet uit gebrek aan vroomheid den predikant Traub was gaan hooren; als geloovig Christen had hij er zich persoonlijk van willen overtuigen, hoe de predikant Traub over de belijdenis der Christelijke kerk dacht. Daarom kon men den heer Nickel geen onzuivere bedoelingen ten laste leggen. Nickel heefc als geloovig man voor zijn recht gestreden. Wij kunnen ons in dezen afloop verheugen, al hadden wij liever gezien dat de heer Nickel zijn klacht niet voor den rechter gebracht had.

Frankrijk. Herdenking van Calvijn te Parijs. Eene vergadering van Protestanten van verschillende richting.

Op den isten November werd in het Trocadero te Parijs het feit herdacht, dat voor vierhonderd jaar Calvijn geboren werd. Bij deze gedachtenisviering werd niet gebeden; het Woord Gods werd niet gelezen; er gebeurde niets dat aan die vergadering een godsdienstig karakter geven kon, of het moest het zingen van psalmen door een koor zijn. Ongeveer 5000 personen waren tegenwoordig. De hoogleeraar Donraergue, de bekende geleerde biograaf van Calvijn, sprak over Calvijn als Franschman; een ander redenaar over Calvijn en de Fransche taal; weder een ander prees Calvijn als den eigenlijken indirecten geestelijken vader der bekende „verklaring van de rechten van den mensch''in 1789, het beginsel van de groote revolutie in 1789; een vierde spreker gewaagde van hetgeen Calvijn voor de jeugd had gedaan; de voorzitter. Generaal d'Ambois de Larbont, gedacht de vele trouwe dienaren, welke Frankrijk uit het kamp der Protestanten sedert den tijd der Hugenooten gehad had. Het geheel was omlijst door het zingen van Psalmen, gelijk die inden tijd der reformatie in Frankrijk aangeheven werden; welke Psalmen zulk een machtig propagandamiddel voor de hervorming geweest zijn. £en koor van 500 zangers onder leiding van den musicus Huguenin voerde deze Psalmen op voortreffelijke wijze uit.

Wij betreuren het, dat in Frankrijk. Calvijn ook door vele Protestanten beschouwd wordt, als de eigenlijke vader van de Fransche revolutie. Kan het zijn dat de man, die met alle kracht streed voor de souvereiniteit Gods op elk terrein des levens, de oorsprong was van de beweging, die aanbidding van de godin: de menschelijke rede, in haar banier geschreven bad ?

In het eind van October had te Nimes eene „Algemeene vergadering van het Protestantisme" plaats. In deze vergadering waren de verschillende richtingen, waarin het Protestantisme uiteengaat, vertegenwoordigd door 80 afgevaardigden. Men kwam niet bijeen om godsdienstige zaken te bespreken; dit zou tot niets geleid hebben, omdat men van elkander al te zeer in gevoelen verschilde; men vergaderde om gemeenschappelijke belangen, op zedelijk en maatschappelijk gebied te bespreken. Alle Protes'anten hebben er bijvoorbeeld belang bij, dat in Frankrijk vrijheid van conscientie heersche en dat geen 'pornografische litteratuur het volk bederve. Welnu, voor die gemeenschappelijke belangen zullen alle Protestanten zich samen vereenigen, om vereenigd tegen conscientiedwang en onzedelijkheid te strijden. Wij vragen: zou men zich niet voor hetzelfde doel ook tot de Roomschgezinden kunnen wenden?

De vergadering besloot eenstemmig te protesteeren tegen den geweten sd wang, die op Madagascar uitgeoefend wordt; men zou die zaak opnieuw den president minister en den minister van koloniën op het hart binden. Ook werd een scheidsgerecht ingesteld, tot hetwelfc de gemeenten zich kunnen wenden wanneer er zich conflicten voordoen, om op die manier processen voor de rechtbanken te vermijden. De predikant Bibut had een manifest aan alle Protestanten van Frankrijk opgesteld, dat aan de gemeenten zal gezonden worden. Men besloot om dé vijf jaren saam te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen