Buitenland.

Zweden. Een voorstel om Kerk en Staat te scheiden, verworpen. Leervrijheid geproclameerd.

Over Noorwegen werd in ons blad meermalen gehandeld; wij verblijdden ons in het ontstaan eener „Gemeente-universiteit" tot opleiding van aanstaande dienaren des Woords, tegenover de Staats-universiteit, waaraan het modernisme de overhand kreeg; wij verheugden ons ook in de pogingen, die in Noorwegen in het werk gesteld worden, om de Kerk van den Staat los te maken, opdat de vrijheid der Kerk verzekerd werd. Maar van Zweden kan betzelfde niet gezegd worden. Wel is daar eene poging gedaan om de vrijheid van de Keik te verkrijgen.

Ia November 1909 werd de „algemeene landsvergadering" (een soort synode) gehouden, en daar deed de lektor Waldensteiner het voorstel, om de banden waarmede Kerk en Staat aan elkander verbonden zijn, los te maken. Maar omdat het voorstel gedaan werd door mannen die tot eene vrije Kerk behooren, en het voorstel gesteund werd door menschen, die op pohtiek gebied de liberale richting zijn toegedaan, kon het geen genade vinden in de oogen der overgroote meerderheid. Het is ook niet te verwachten, dat deze zaak spoedig weder in Zweden ter sprake gebracht worden zal, omdat er in het land weinig voor gevoeld wordt, en men zich op Engeland en Pruisen beroept, om er op te wijzen, dat het streven voor de losmaking der Kerk uit de banden van den Staat ontijdig is, en niet dienstig voor de Kerk des Heeren kan genoemd worden. Wij voor ons vonden juist het tegendeel uit de vootbeelden van Engeland en Pruisen; wij meenen, dat het voortwoekerend ritualisme der Acglicaansche Staatskerk, juist daarom zoo vrij spel beeft, omdat die Kerk geen vrije Kerk is. Alle mannen in Pruisen, die het welzijn voor de Laudskerk zoeken, zijn eenstemmig in de gedachte, dat die Kerk meer vrijheid en meer zelfstandigheid moet bezitten, en daarom ijverde een man als de overleden hofprediker Siöcker voor de afschaffing van het sum-episcopaat van den Koning van Pruisen over de Evangelische Landskerk.

Ook is er in Zweden een nieuwe wet aangenomen, waardoor een drangreden om tot scheiding van Kerk en Staat te komen, weggenomen is. Door deze wet hebben voortaan leden van de Zweedsche Staatskerk het recht, niet alleen om haar een scheidsbiief te geven, maar ook om tot geen andere kerkgemeenschap over te gaan. Tot hiertoe had men alleen het recht om tot een andere kerkgemeenschap over te gaan; men kon niet officieel geheel met de Kerk breken. Hiermede is men wel den atheïsten in het gevlij gekomen, mair men mag ongeloovigen niet opdringen, dat zij tot een of andere Kerk zullen behooren.

Op de pastoraal-conferentie van het Gotenburger Stift is bet beginsel, dat in de Luthersche Staatskerk alle richtingen recht van bestaan in haar boezem hebben, geproclameerd. Aanleiding was daartoe de duivelsstrijd, welke ontstond toen eenige predikanten van naam het bestaan van een persoonlijken duivel loochenden, waarbij eene menigte van andere leeiingen in het debat werden gebracht, als die van de Diieeenheid, de godheid van Christus, de verzoening door het bloed des Kruises, de Sacramenten. De bovenbedoelde predikanten werden wegens onrechtzinnigheid bij het consistorium van Stockholm en het domkapittel van Lund aangeklaagd. Maar het onderzoek eindigde met vrijspraak. Kenschetsend was daarbij de opvatting van den hoogleeraar in de kerkgeschiedenis te Ltind, Dr. Holmquist, die het roomsch noemde, wanneer men verlangde, dat er in de Kerk een absolute autoriteit, die over de leer beerscht, zijn zal. Het Protestantisme had volgens den hoogleeraar tot ideaal „de reine leer, tot welke men in een voortdurend streven naar waarheid zoekt te naderen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen