Voor Kinderen.

UIT KWAAD TOT GOED.

XXIII.

HIER EN DAAR.

Toen juffrouw Van Leeuwen eindelijk weer was hersteld, ging de heer Mollet haar eens opzoeken.

„Ik heb gehoord" zoo sprak hij, „dat u het werk weer denkt op te vatten”.

„Dat is zoo" antwoordde de onderwijzeres, „maar tot mijn spijt bespeur ik wel, dat ik niet meer de oude ben. Er zal veel afhangen, meer dan vroeger, van de hulp die ik in de school heb".

„Mij dunkt", zei de heer Mollet, dat er ook nog wel in meer diende voorzien te worden. Dat zou ook voor uw gezondheid goed zijn. Uw school is, zooals ik gemerkt heb, nog een van de beste bewaarscholen in Amsterdam. Toch is het vertrek veel te laag en te klein en erg benauwd. Ook dat er in gebakken wordt en nog allerlei meer, is niet goed. Daarbij moest er dunkt mij iets op gevonden worden, om de heel kleine kinderen bezig te houden, en te maken, dat ze de groote in het leeren niet belemmeren. Ik weet wel niet hoe, maar u ziet zelf: als u uit den Bijbel vertelt luisteren zij allen, maar anders. . . .”

„Ja mijnheer" sprak de juffrouw, „dat is alles zoo". „Maar om te krijgen wat u wilt: een mooi vertrek, veel ruimte en goede hulp, daartoe is veel meer noodig dan ik betalen kan, gelijk u zelf wel kunt nagaan”.

„Zeker“, zei de bezoeker „daaraan heb ik gedacht en wil u wat voorstellen. Maar eerst heb ik een vraag. Denkt u dat Mina, uw eene helpster, bij u blijven zal, en zoudt u dat gaarne wenschen ? «

„Wat dat laatste betreft, ja, " zeide de juf frouw, „want zij doet haar best en heeft even als het andere meisje, gedurende mijn ziekte heel trouw voor alles gezorgd, maar even eerlijk wil ik u zeggen dat ik niet geloof, dat zij het op den duur zal volhouden. Zij is er te zwak voor, net als vroeger voor het dienen. Zij moest lichter werk hebben als dat te vinden was."

„Zoo komen wij waar wij wezen moeten", sprak de heer Mollet, die voorzichtig, gelijk de Kwakers in den regel, eerst alles had overdacht en nagegaan, vóór hij zijn bezoek bracht. Luister eens: Ik weet voor het meisje een werkzaamheid die niet te zwaar is, en haar denkelijk wel lijken zal. Ook wil ik u gaarne helpen om, daar u dus wat missen moet, ook wat in de plaats te krijgen. U moet eens uitzien naar een beter gebouw voor een school dan dit, maar altijd in deze buurt. Ook moet het ruim zijn en meer kinderen kunnen bevatten. Vanzelf zal er dan meer hulp noodig wezen. Ik beloof u echter wat noodig is te zullen betalen, zoodat u geen bezwaar behoeft te hebben. Ik heb nu eenmaal schik in de zaak en hoop dat er met Gods hulp nog heel veel goeds nit groeien zal.“

De heer Mollet was niet iemand, die over een ding gras liet groeien. Nu hij het eenmaal zoover had, overlegde hij met Velders en diens vrouw. Hij had, zoo deelde hij hun mede, hun dochter Mina op de bewaarschool leeren kennen en haar van nabij gadegeslagen. Dit was aanleiding geweest dat hij wenschte dat het meisje, die toch voor schoolwerk te zwak was, geheel bij hem in huis zou komen. Mijn kinderen, zei hij zijn nu groot en getrouwd. Mijn vrouw heeft iemand noodig die haar in de huishouding helpt, die nu en dan eens wat voorleest en ook op reis meegaat wat bij ons wel eens voorkomt. Wel laat mijn vrouw het reizen buitenslands aan mij over, maar overigens gaan wij van tijd tot tijd hier en daarheen en 't is dan goed iemand bij zich te hebben.

De lezer zal het misschien vreemd vinden, dat iemand er zoo bijzonderen prijs op stellen kon, ook bij reisjes in ons kleine land toch niet onverzeld te wezen. Maar de vrienden moeten niet vergeten, dat Nederland destijds nog geen enkelen spoorweg bezat, en er plaatsen waren die een dag of drie reizens van elkander lagen. Veelal reisde men per schuit, wat, bijv, van Amsterdim naar Utrecht altijd minstens 4 uur in beslag nam. Ook ging men veel met de diligences of wagens, die geregeld den dienst tusschen vele plaatsen onderhielden, waarvan echter vele kleinere buiten gesloten waren. De diligence gebruikte postpaarden, die van afstand tot afstand op plaatsen aan den weg steeds gereed gehouden werden. Zeer rijke

lieden hadden soma hun eigen reiswagen. Als bijv. de Koning van Den Haag naar Amsterdam ging, deed hij met het Hof de reis in tijtai$!en en ging uit Den Haag over Leiden en Haarlem naar Amsterdam, waar hij dan door de Haarlemmerpoort binnentrok.

De tegenwoordig niet meer gebruikte Willemspoort die 70 jaar geleden de oude Haarlemmerpoort verving, werd bij zulk een gele genheid door Koning Willem H geopend, gelijk het opschrift vermeldt, dat er nog in te zien is. Deze koning echter deed de reis ook wel te paard.

De vader gevoelde zich heel dankbaar voor hetgeen de heer MoUet wilde, maar kon niet nalaten op te merken, dat zij de verdienste van hun dochter hoog noodig hadden, en dat zij moeilijk er nog iets bij zou kunnen verdienen, wanneer zij geheel uit huis ging. Zoo kwam vanzelf het gesprek op de omstandigheden van het gezin. De heer MoUet bemerkte, gelijk hij reeds had vermoed, dat man en vrouw menschen waren die God vreesden, en die ook hun best deden met eere hun brood te verdienen. De vooruitzichten waren echter in de laatste tijd slecht. Want voor het werk aan den Tim mertuin kon men niet alleen voor minder geld iemand krijgen, maar begon Velders ook wat oud te worden, £r was alle kans, dat hij eer lang zijn ontslag zou krijgen. Wel wist hij dat hem een pensioentje in dat geval was toegedacht, mtar dit zou op zijn hoogst f%.— per week wezen. Eu daarvan kon hij met zijn gezin niet leven.

Mijnheer MoUet kon, wat het eerste betreft, Veldeis verzekeren dat hij zorgen zou, dat Mina bij de verandering allerminst schade had. Wat het verdere betreft zou hij gaarne trachten iets voor Velders te doen, al zou dat niet zoo ge makkelijk gaan. De Kwakerheer echter toonde ook nu weer wat de goede wil vermag, bij iemand die door de liefde des Heeren wordi gedrongen anderen van nut te zijn. Want, om het maar in enkele woorden te vermelden, toen kort daarna het ontslag aan den Timmertuin ook werkelijk volgde, was voor Velders een plaats open aan een der pakhuizen met kantoor, waarmee de heer Mollet in betrekking stond. Zoo was op ongedachte wijze voor hei gezin de zorg voor de naaste toekomst verdwenen, en konden zij met een verruimd hart God danien, die het zoo ongedacht wèl ge maakt had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen