Buitenland.

Duitschland. Een kerkelijk proces egen drie moderne predikanten beonnen.

De opperkerkeraad der Evangelische landserk van Praissen en het z.g. „SpruchcoUegium" ijn tegen de predikanten Traub van Dortmund, atho van Keulen en Graue van Berlijn opgereden. De moderne gevoelens dezer predikanten ebben wij ook in dit blad besproken, en bet an ons daarom niet verwonderen, dat eindelijk eide colleges tegen hen een kerkelijk proces ijn begonnen. Het bestuur van „de vereeniging an vrienden der Evangelische vrijheid voor a ijnland en Westfalen, " schreef daarover een tuk in de Köln. Zeitung, waarin verzekerd ordt, dat de vereeniging, er gebeure wat er il, aan de zijde van den predikant Jatho taan zal.

De bekende Voss. Ztg. bespreekt mede het ptreden tegen de drie ultra-moderne predikers n spot daarbij met de machteloosheid van a en opperkerkeraad tegenover de macht van ome, bij het bestrijden van het modernisme. aar het is bekend met hoeveel smaad door e Uberalisten van het streven van het hoofd b er Roomscbe kerk gesproken wordt, om zijn o erk van den zuurdeesem van het modernisme v b e bevrijden. Voorts wordt de predikant Jatho a ls de geestelijk meest begaafde en meest o eziene prediker van Keulen geroemd, achter d elken, als men het wagen zou hem aan te u asten, de geheele Protestanteche gemeente van eulen staat. Voorts wordt de spot gedreven et den eisch van den oppetkeikeraad, om bij e „Coi> fitmation" de apostolische geloofsbelijenis te gebruiken, in plaats van hem vrijheid e geven zijn eigen belijdenis te formuleeren.

Het afwijken van genoemde predikanten moet l erg in het oog geloopen zijn, anders zou de pperkerkeraad niet tegen hen zijn opgetreden. mmers bij genoemd college werd dezer dagen en nieuw lid benoemd, dat de liberale richting s toegedaan, en dit in de plaats van een lid an de positieve richting.

Noorviregen. Strijd over de Vrije Kerk f reorganisatie der Staatskerk.

Het is te betreuren, dat zij, die de herleving an het land der Noren zoeken, door het vangelie, innerlijk verdeeld zijn. De kerk des eerea is bij hen de twistappel. Er zijn geloob s vigen, die meenen, dat men de Staatskerk eenvoudig mioet prijsgeven om eene vrije kerk te stichten; anderen meenen, dat men de Evangelische Staatskerk behoort vrij te maken, zoodat zij zich als kerk des Heeren kan openbaren. De voorstanders der vrije Kerk hebben hun ver eenigingspunt in den „Bond voor Inwendige Zending, " in den „Bond voor de Zending in China" en in den „Broederbond." Deze drie organisaties bestaan bijna uit dezelfde personen, alleen is de laatste iets uitgebreider dan de andere.

De mannen, die voor de vrijmaking der staatskerk ijveren, hebben eene vereeniging voor inwendige zending, van welke de „gemeentefaculteit" uitgaat — een soort van theologische school of vrije universiteit, welke opgericht werd wijl aan de staatsuniversiteit geen hoogleeraren gevonden werden, aan wie de opleiding van jongelieden tot den dienst des Woords kon toevertrouwd worden, omdat zij allen meer cf minder geprononceerd tot de moderne richting behooren. Nu moest de inwendige zending, die op eene vrije kerk aanstuurt, deze belangrijke stichting met blijdschap begroeten en haar krachtig gesteund hebben. Doch dit is maar half gedaan. De gemeentefaculteit kwam de inwendige zending der vrij-kerkelijken eigenlijk niet gelegen; immers zij hadden reeds een eigene school tot opleiding van leeken-predikers, en deze kon door de gemeentefaculteit wel eens in het gedrang komen.

Toen de predikant Halvorsen de stichter werd eener partij, die ging werken voor de vrijmaking der Evangelisch-Lmhersche landskerk, waren de onkerkelijken daarover niet gesticht. Men betoogde, dat als men de volkskerk tot eene wezenlijke kerk van Christus wilde orga niseeren, dit hetzelfde was, als de wereld tot de kerk Gods in te richten. Dan had men eigenlijk nog meer liefde voor de Staatskerk, wijl de Staat haar niet voor eene kerk wilde laten doorgaan. De Staat doet slechts zendings werk door predikanten, welke door hem on derwezen en aangesteld zijn op bepaalde ter reinen, die „gemeenten" genoemd zijn. De moderne theologie wordt daarom door de voorstanders der vrije kerk beschouwd als een middel om de Staatskerk te ondermijnen.

Een der autoriteiten onder hen, die eene vrije kerk willen, schreef onlangs: „Wanneer de staat er geen middel op weet, om een predikant af te zetten, die rationalistische denkbeelden heeft, dan kan men niet zonder meer er van zeggen, dat dit een beklagenswaardige toestand is."

Omgekeerd helpen de modernen de voorstanders der vrije kerk in hun tegenstand tegen de vrijmaking der volkskerk. Aan de eene zijde wil men de kracht van hen, die in de volkskerk op handhaving der Luthersche belijdenis aandringen, aan den anderen kant zoekt men de macht der volkskerk te breken. In de commissie, die ingesteld werd om aan de volksvertegenwoordiging voorstellen te doen tot reformatie der volkskerk, staan de voorstanders der vrije kerk gewoonlijk aan de zijde der liberalen. Het spreekt van zelf, dat dit niet dan schadelijk werken kan, zoodat voorshands de dingen in Noorwegen wel bij het oude blijven zullen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen