Voor Kinderen.

HET GOEDE DEEL.

XXXIV.

NA VELE DAGEN.

Tien jaren en meer zijn voorbijgegaan, sinds plaats vond wat in het laatste hoofdstuk ii beschreven.

Wat echter ook was voorbijgegaan, de zmmervoUe dertigjarige oorlog duurde nog altijd voort.

Veel was in dien tijd veranderd; 't mocht echter niet ahijd heeten een keer ten goede.

Hadden de Denen vruchteloos getracht hun Protestantsche geloofsgenooten in Duitschland afdoende te helpen, de Zweden hadden met meer geluk die taak overgenomen. Poogden keizer Ferdinand en hertog Maximiliaan van Beieren met geweld de Hervorming uit te roeien, de edele koning Gustaaf Adolf van Zweden besloot in Gods kracht dat heilloos werk te beletten. EQ dit mocht hem gelukken. Hij was het die Tiiiy en Wallenstein, de beroemde keizerlijke veldiieeren tegenhield, en de legers der vijanden sloeg. Wel moeit de nog jeugdige vorst in den strijd het leven laten, dcch het pausdom zou niet in hed Duitschland zegevieren, en thans nam ook oni land, gelijk Frankrijk, deel aan den oorlog, die

Duitschland zoo ontzettend deed lijden en ook elders ellende bracht.

De onttroonde koning van Bohemen zou het eind van den oorlog niet zien. Alle pogingen om hem in het bedt althans van zijn voorvaderlijk gebied te herstellen, bleken ijdsl. De Protestant sche vorsten wilden of konden niet. Na sen kort leven vol wiBseliog en leed, lel koning Ffc-derik, te Mentz het hoofd ter ruste. Van de schoone droomen zijner jonkheid was niets overgebleven. Heel zijn oud gebied was hem door zijn vijanden ontrukt. Eetst zijn zoon zou het later terug verkrijgen, althans ten deele, De Opperpalts bleef echter voorgoed aan Mixiroiliaan van Beieren.

Ook op Rothenstein was in den loop der jiren velerlei veranderd.

Het getal bewoners was met enkele vermeerderd. De oude gravin had slechts enkele j»ren haar man overleefd, en was weggenomen j'iist vóói de moeilijkste tijden begonnen. Heer Kosnraad van Neurenberg had nog lang trouw elk jaar zijn bezoek op het kasteel gebracht, in allerlei omstandigheden zijn neef O.to met raad en daad bijgestaan. Op hoogen leeftijd was hij eindelijk in vrede ontslapen, na voot zijn vaderstad en voor de zatk der Hervorming gedaan te hebben, wat in zijn vermogen was. Vetl werd in hem verloren; het meest wellicht door zijn neef.

Deze laatste had in den loop des tijds zijn gezin met twee kinderen, beide zoons, vermeer, derd geiien. En hij én zijn echtgenoote, vrouwe Ada, hadden getracht veel te doen voor hun onderhoorigen. De jonge gravin, hoewel in een vreemd land, gevoelde zich weldra thuis onder het volk. De pachters en boeren hadden & \ spoedig de adellijke vrouw lief gekregen, die in huü lief en leed deelde, hen opsocht als sij ziek waren en in menigen nood voorzag. Haar man was als een goed landheer alom bemind, en zoo zou het leven op Rothenstein aangenaam zijn geweest en rustig, terwijl elders de oorlog nog woedde, indien niet de dreigende wolkec, waarvan wij vroeger reeds spraken, zich al dichter hadden sameegepakt. Ieder wist, dat de nieuwe regeering noch de Roomsche kerk, die nu weer de landskerk was, op den duur de kettersche bewoners op Rothenfels dulden zou.

In één geval was dit reeds duidelijk gebleken. Ocder hen die we op het kasteel niet meer aantreffj», behoorde ook magister Bleker, de oude, getrouwe leeraar.

We zagen reeds waarmee hij door de regeering was bedreigd, zoo hij voortging het Evangelie naar de Schrifcen in zijn omgeving te ver kondigen en de lieden in 't geloof te sterken. Gelijk eenmaal de Apostelen had hij zich echter aan bet bevel der geestelijke en wereldlijke heeren niet gestoord, maar was voortgegaan als een trouwe herder zijn plicht te doen. Dat kon echter niet verborgen blijven. Weldra ontving de predikant uit Amberg een ernstige waarschuwing om alle prediking en geestelijken arbeid buiten het kasteel na te laten, wilde hij niet uit het land verbannen worden.

Gilijk ik wel niet behoef te zeggen, kon zelfs de vrees roor verbanning den magiitcr niet beletten datgene te doen, wat hij zijn dure roeping achtte. Eerst scheen het hem toe, dat dit minder werd gemerkt, doch het zou anders worden.

Op een avond kreeg hij bezoek van een boerenj6£)gen, die naar Amberg was geweest en vandaar een brief meebracht dojr een vriend van Bleker aan hem afgeionden. Bij de opening las hij met verwondering slechts deze woorden: „Eeu geschikt onderwerp van overdenking zou voor u zijn Fs. 121". Blijkbaar had de schrijver het zoo ingericht dat, kwam de brief eens in verkeerde handen, men er toch niets. verdachts uit halen kon.

Ds predikant echter begreep al heel spoedig de bedoeling. Hij las den psalm nog eens over, en zijn aandacht viel bijzonder op het gedeelte dat in onze berijming aldus luidt:

Hij is, al treft u 't felst verdriet, Uw wachter, die uw voet Voor wankelen behoedt: Hij, Isrels Wachter, sluimert niet; Geen kwaad zal u genaken ; De Heer zal u bewaken.

De Heer zal u steeds gadeslaan, Opdat Hij in gevaar Uw ziel voor ramp bewaar': De Heer, 't zij g'in of uit moogt gaan. En waar g'u heen moogt spoeden. Zal eeuwig u behoeden.

Hij gevoelde, die woorden waren thans inzonderheid op hem toepasselijk.

BRIEFWISSELING.

Gelijk den vocigen keer duidelijk is gezegd, moeten we het antwoord op verschillende vragen thans een paar nummers uitstellen. Elk op zijn beurt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen