Voor Kinderen.

DE GOOCHELAARS.

V. {Slot).

Allerlei vragen kwamen bij hem op, maar er hij zich tot iemand richten kon om antwoord, rad een heer de zaal binnen, dezelfde dien e bij Banker ontmoet hebben. Hij las de ummers op de bedden, en zette zich neder ij dat van Kasper, die niet weinig verbaasd was.

Hij sprak een paar vriendelijke woorden tot den knaap die hem echter niet recht scheen te begrijpen. Toen de dominee zweeg zei Kasper:

„Neem mij niet kwalijk mijnheer, maar waar ben ik ? Ik begrijp niet hoe ik hier kom“.

De dominee vertelde het hem, en ook hoe hij nu reeds veertien dagen hier gelegen had. Allengs kwam het gebeurde den zieke weer te binnen, eensklaps vroeg hij driftig:

„En hoe is het met oom ? Hij is toch niet...." „Neen, neen", zei de ieeraar vriendelijk, „dasrvoor heeft God hem nog bewaard. Maar uw oom had geweldige brandwonden. Dat zijn leven gered is, heeft hij menschelijkerwijs aan u te danken, mijn beste jongen. Maak u echter over oom niet ongerust, want hij gaat goed vooruit, en zal wel in het kort geheel hersteld zijn. Hij is ook in dit huis. Eerstdaags zult gij hem wel eens zien. Maar ook u heeft de Heere wonderlijk bewaard. Hebt ge Hem daarvoor al gedankt of althans er aan gedacht ? “

Kasper zag den bezoeker met groote oogen aan. Zulk een gedachte was nog nooit in hem opgekomen, en het was niet onbegrijpelijk. Ewenwel schaamde hij zich eenigszins om tot den dominee neen te zeggen. Hij zweeg dus en de predikant vervolgde:

„Toch zou het heel goed zijn indien ge dat deedt, en tevens u zelven eens af vroegt, waartoe uw leven door God gespaard is. Weet ge dat wel“?

Weer zweeg Kasper, en de predikant begreep nu nog beter, hoe hij hier een knaap voor zich had, die opgegroeid was volkomen onwetend van God ea Zijn dienst. Medelijdend zag hij Kasper aan en sprak vriendelijk:

„God heeft u gespaard, opdat gij voortaan tot Zijn eer zoudt leven. Nu zult ge zeker zeggen, hoe kan ik dat? Wdnu, dat zegt Hij ons in Zijn woord, in den Bijbel, Hebt gij daar nooit iets uit gehoord“?

Kasper schudde het hoofd.

Toen Hum de bezoeker zijn zakbijbel, en lat h daaiuit voor de gelijkecis van het vetloren schaap en de twee die daarop volgen, terwijl J bij telkens dit en dat uitlegde. Kasper voor b wien dit alles nieuw was, luisterde met groot genoegen, en was niet weinig verheugd, toen de m leeraar hem beloofde, zoolang hij in het ziekenhuis bleef, telkens te willen komen om hem uit den Bijbel voor te lezen of te vertellen. Om zelf te lezen was Kasper nog te zwak, en bovendien verstond hij de kunst maar heel slecht. De predikant hield trouw woord en had f ïélden een trouwer en dankbaarder leerling gehad dan Kasper, dien hij hartelijk lief kreeg.

Eerst na étü week of zes kon Kasper het ziekenhuis verlaten, wat ook Bioker reeds vroeger eedaan had. Beiden waren hersteld, al veelde Kacper zich nog zeer zwak. Maar ook had bij beiden éen verandering plaatsgegrepen, die eerst later duidelijk bleek.

Banker, die opk vaak door den precBkant en diens vrienden was bezocht, had ahhans leeren inzien welk een gevaarlijke vijand de sterke diack is. Hij nam zich vast voor dien vijand voortaan te ontwijken, en deelde dit aan den dominee mee, die zei: „Als ge hetindesHeeren kracht beproeft, zal het u zeker gelukken, maar dan moet ge een ander beroep kiezen. Want het zwervend kunstenmakersleven brengt u telkens weer in de verleiding". Dat moest Bicker toe stemmen, doch de vraag was: wat dar> ? Hij was het reizen en trekken nu eenmaal gewoon, en het ging voor een man op zijn leeftijd moeilijk nu nog een ambacht te leeren.

Gelukkig bezat de predikant vermogende vrienden, die hem vaak hielpen om wat goeds tot stand te brengen. Deien schaften ook nu raad, en zoo kon Banker na korten tijd als reizend koopman een nieuw en beter leven beginnen, waar hij nooit berouw van gehad heeft.

Een andere vraag was, hoe het met Kasper gaan zou. Hij had zich ontvankelijk getoond voor de goede woorden die de predikant tot hem had gesproken, en die later bleken te zijn als een zaad dat in goede aarde valt. De knaap, die met een goed verstand was begaafd, toonde lust om den Bijbel hem geschonken te lezen, en dat gaf hem op vele dingen een geheel anderen blik dan vroeger. Hij leerde al spoedig verstaan, dat er nog iets hoogers is om voor te leven, dan eten, drinken en geld verdienen. Maar bovenal werd hem uit Gods Woord duidelijk en door het onderwijs dat hij ontving — want de predikant liet hem niet los — dat wë het Koninkrijk Gods hebben te zoeken, eu dat Christus in de wereld gekomen is om ons dat Koninklijk te doen vinden, door Hem verwor. ven voor allen, die de blijde boodschap der zaligheid aannemen. Vroeger had de knaap niet geweten waarvoor hij eigenlijk leefde; eerlang l& erde hij het verstaan, en kon later roe men in Gods genade, die uit een onheil een eeuwigen zegen had doen ontspiuiten.

Het was niet aanstonds duidelijk wat Kasper nu zou aanvangen. Als reizend koopman had oom geen helper meer noodig, en nu was Kasper wel nog jong genoeg om een ander leven te beginnen, maar hij had, g«'lijk we weten, bijna geen onderwijs genoten. Door de hulp van den predikant en diens vrienden werd bij in staat gesteld een paar jaren een goede school te bezoeken en Kasper was een dankbare leerling. Hij maakte groote vorderingen in verbazend korten tijd.

Toen de twee jaren voorbij waren had de jonge man het zoover gebracht, dat hij een plaats kon krijgen in een magazijn van ijzerwaren, waaraan tevens een kantoor verbonden was, en dat behoorde aan een der vrienden van den leeraar, welke laatste zijn beschermeling niet uit het oog verloor.

Op zijn twintigste jaar was Kasper in staat voor zich zelf te zorgen, en volkomen bekwaam voor den arbeid zoowel in het magazijn als op het kantoor. Hij had het voorrecht te mogen blijven wandelen op den goeden weg, hem in het ziekenhuis in der tijd gewezen dat voor hem een huis van zegen was geworden. Meermalen als hij oom Banker sprak, kwam het gesprek daarop, en al bad zijn oom helaas weinig oog en hart voor geestelijke dingen, toch moest ook hij de leiding des Heeren erkennen.

We zullen Kasper in zijn verder leven niet volgen. Gelijk zoo velen ervoer hij de waarheid van het Schiiftwoord: zoek eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid en alle dingen zullen u toegeworpen worden. £n vaak, als de predikant de leiding des Heeren in dit alles overdacht, sprak hij bij zichzelf: boe goed was het toch, dat ik niet luisterde naar hen die tot mij zeiden: met dat zwervend kunstenaarsvolk is niets te beginnen. Gods genade is machtig haar werk te doen in elk menschenhart. Dat is ook hier gebleken, Gode alleen de eer!

HOOOENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen